unutkanlık hastalığı

ilkokuldayken balık beslemeye kalkmıştım. farklı bir entry de söylemiştim bunu. aynı balığı aldığımızdan 3 gün sonra filan 10 günlük tatile gittik. ( tatil dediğim de memleket amk öyle büyük bir şey değil.)balığı da yan komşuya bıraktık zira arabada götür getir zor olurdu. 10. gün cumartesi gece geldik eve yol yorgunluğu vurduk kafayı yattık. pazar dersane vardı. gittim dersaneye. gayet güzel hoş geri döndüm. apartmanın kapısındayım. benim babamın bir huyu vardır. teknolojiyle pek arası yok. bizim otomatik kapı açacağı 3 tuşlu biri apartman ışığını açıyor birisi apartman kapısını birisi de basılı tutup konuşunca aşağıya ses veriyor bırakınca ses alıyor. ben babama bunu anlattığımda anladım diye geçiştirmiş beni. çünkü bunu takip eden zamanlarda ben zili çalınca babam basılı tutması gerekirken basıp çekip kim o diye soruyordu. tabi ki ses aşağıya gelmiyor. ama çıkırt diye tuşa basma sesi geliyor apartman kapısına. ben de babamı uyardım bu konuda ama yok adam umursamıyor. alışkanlık oldu ben zili çalıyorum o basıp çekip kim o diyor. ben tuş sesinden sorduğunu anlayıp benim diyorum kapı açılıyor. olay böyle sürüp gidiyor velhasılkelam. o gün dersaneden gelmişim yorgunum. zili çaldım babamın klasik tuş sesi benden cevap"benim". 2 saniyelik bekleme ve tekrar tuş sesi ben tekrar "beniiim". bu sefer 5 saniyelik bekleme süresi ve üçüncü tuş sesi. ben bu sefer allah allah adam niye kapıyı açmıyor acaba diye düşünüp "benim ben ben " diye cevaplamam. ardından aralıksız 7-8 saniye süren kapıyı zaaaaaaaangt diye açma sesi. orda uyanmalıydım amk. adam sinirlenmiş bir şeye belli. ama tık yok ben de hala. bindim gayet doğal bir şekilde asansöre. kata geldim bir çıktım. babam pancar gibi bir suratla bana her an yiyecekmiş gibi bakıyor. ağzından zorla tıslama benzeri 3 kelime çıktı. git... balığı ... al...(sonradan ablam söylüyor babamın durumunu olay şöyle; 'balığı al oğlum' ben se 'benim' 'balık balık balığı al' ben yine 'beniiim' 'balık diyorum balık balığı alda getir' benden bir cevap daha 'benim ben ben' babam haykırıyormuş zaten alete sinirden kapı açılma sesinin niye o kadar sürdüğü belli.)ama ben de derman kalmamış anlayınca durumu. attım kendimi asansöre titreyen ellerle bastım düğmeye. çıktım apartmandan. malım ben çünkü söylemişlerdi bana balığı yan komşudan al gelirken diye. unutkanlığıma küfrede küfrede gittim aldım balığı komşudan. ama ellerim nasıl titriyor görseniz. eve gelene kadar 3-4 parmak su dökmüşümdür fanustan yere titrerken. çıktım bizim kata babam yine kapıda. aldı benden balığı ama hala kıpkırmızı.bitti mi? tabiki hayır. kafayı kaldırdı bana doğru o can yakıcı cümleyi söyledi. montun nerde senin? o an beynim durdu. montumu dersanede unutmuştum. babam bu sefer sadece ismimi söyleyebildi bay... me... yop... ben se çoktan kendimi atmıştım asansöre tekrardan doğru dersaneye mont almaya yoksa evde cıngar çıkacak. kırıklanacağım babamın elinde. yoldayken ablama edilen bir telefon babamı sakinleştirmesi konusunda benim yalvarışlarım. ablamın gülerek beni süründürmesi. allah'tan babama nazı geçen ablam sayesinde kırıklanmaktan kurtuldum. amk benim unutkanlığımın. o stresi hayatımda hiçbir zaman tekrar yaşamayacağıma eminim. tekrardan salak kafam diyor. saygılar sunuyorum. okuduğunuz için teşekkürler umarım sıkmamışımdır.