babayı özlemek

ozledik.. babaaaamm

bunun için ilk önce 'baba' kavramının ne demek olduğunu bilmek lazım

8 yıl önce bugün beraber portakal ekmiştik bahçeye. sen fidanı yerleştirmiştin de, ben de suyunu vermiştim. "ilk verilen su can suyudur" demiştin, "bu suyu sen verdin ya artık bu fidandan sen sorumlusun." ben beceremedim baba. kurudu gitti o portakal daha çiçek veremeden. götünü yıkayamayan çocuğa can suyu döktürürsen olacağı bu zaten. bok vardı sanki. babannem alzheimer oldu, bari çocuklarını gömdüğünü unutur dedik. yemek yapmayı unuttu, nesnelerin adını unuttu, yeri geldi tuvalete gitmeyi unuttu; bir seni unutmadı. keşke akşam olunca eve dönse ölü babalar. sen de kontenjandan, yedeklerden gelsen.

yanımda olsa sarılamam çekinirim. ama bi haftadır memlekette. çok özledim. giderken de sinirliydi biraz. bak yine gözlerim doldu. çabuk gel baba. sağ salim gel.

öyle çok özlüyorum seni babam keşke hepsi bir kabus olsada gelsen hiç bir şeyin ne anlamı var ne tadı çok yarım kaldık sensiz baba ben sensiz duramazdım şimdi nasıl durup yaşamaya devam ediyorum bilmiyorum

alışıyor be insan ne kadar kızsa da bu hayat savaşının ortasında komutansız kalmış olsa da alışıyor insan alışmak zorunda olması cabası tabi ki

başlığı uplayan her kimse şu orospuluğu bıraksın.

görevlerden sağ sağlim gelsin, başka bir isteğim yok.

hiç bilmediğim bir şeyin anlamı benim için baba o nasıl özlenir bilmiyorum bir kaç anı harici hiç bir şey bilmiyorum birinin bana anlatması lazım baba ne babayı özlemek ne

harbiden 23 yıldır özlüyorum . var ama yok gibi .

çok geçinemiyoruz benim dediğim ona onun dediği bana ters geliyor. ama insan allah başımızdan eksik etmesin diyor. allah başımızdan eksik etmesin...

kendini özleticek tek bir davranışı olsaydı keşke,yemin ediyorum yeri göğü inletirdim ama özleyemiyorum yazık

bu saatte sigara içiren bir eylemdir, günlerdir bu saatte rüyama giriyor bir şekilde uyanıyorum. babamla ayrıyız, karısı ve iki çocuğu var, gözünde hep o iki çocuğu gibi olmak isterdim, onlarla bir sürü fotoğrafı ve bir sürü anısı var. benim babamla ilgili tek anım bizi terk ederken 4 yaşında kemerle yediğim dayaktır. bazen yanına gidiyorum özlediğimden, elime 3 kuruş para sıkıştırıp yolluyor. zoruma gidiyor haliyle, bir insanın yaşadığı en kötü durum varken yokları oynamasıdır bence arkadaşlar ailenizin kıymetini bilin

i̇çinde öldürdüğün, tanımadığın birini özlemek ayrı bir acı verici

bazen görevlere gidiyor bir hafta on günlük . daha üçüncü gün olmasan sessizleşiyorum kimsesiz çaresiz hissetmeye başlıyorum . rabbim başımızdan hiç eksik etmesin hep sağ salim evine dönsün

dün akşam evde oturuyorduk,misafir geldi evli çift bir de 2 yaşına yakın kızları var. babam çok sert bir insandır, çok nadir kızım dediğini duydum. genelde "enkaz" der bana. çocukları da hiç sevmez ama küçük kızları gördüğü zaman ağlasa dahi kızmaz onlara. i̇şte o evdeki kız babasının peşindeydi sürekli kucağına çıkıp iniyordu oynuyordu kahkaha atıyordu. ben hiç babamla oynayamamıştım sinirlidir bağırır çağırır diye. küçük kızı izlerken birden karşıdaki babama takıldı gözüm. hafif bir tebessümle izliyor samimi bie gülüş yüzündeki. ona bakarken bir an göz göze geldik. nasıl baktığımı bilmiyorum ama, gözlerini çevirdi bakmadı bile bana. bilmiyorum,babamı özlüyorum ama şimdi ki halini değil..

85 gün oldu bugün az önce telefonumdan silmeye kıyamadığım numarasını aradım ilk çalışta açardı hep ama artık bu numara kullanılmamaktadır diyor operatör sesi. canım acısa, hasta olsam, eve gelince bulamasam hemen aradığım o kişi yok artık. korkunca sarıldığım sarılınca huzur bulduğum insan tek dayanağım yok ve ben şuan şu dakika bu hayatta ki yanlızlığımı o telefon açılmayınca daha iyi anladım.

babam hep burada ama özlüyorum hatta olayı şöyle özetliyorum '' sen baban öldüğü için babasızlık çekiyorsun ama sen yanımda olmana rağmen ben babasızlık çekiyorum... '' allah babanız varken babasızlık yaşatmasın sevgili okurlar,teşekkürler.

uzun zamandır konuşmadığım babam. sana çok sinirliyim.küçükken anneni mi babanı mı daha çok seviyorsun derledi de ben bir saniye bile düşünmeden hep seni söylerdim.babam canım babam. hayatımda bu döneme kadar seni hep arkamda duran bir ağaç gibi hissettim ama şimdi inan yüzüne bakınca ağlayasım geliyor. sinirliydin serttin sevgini öyle belli etmezdin ama bizi çok severdin bilirdim.duvarların yüzünden sana sıkı sıkı sarılamadım belki öpemedim ama seni zamanında nasıl sevdiğimi bildiğini biliyorum.bazen diyorum ki babam bunları yapmış olamaz babam bu hale gelmiş olamaz. baba eski seni çok özledim gerçekten çok özledim. biliyorum bunu okuyamazsın ama artık özlediğimi hisset ve düzel yalvarırım.

beni aldattin annemi aldattin diğer iki çocuğunu aldattin daha da çok iyi bir meziyetmis gibi hiç utanmayip başımıza kaktin okulda haksızlığa uğrayıp annem arkamı kollamaya gelince olay çıkardın bize para vermeyip dışarıya bolca dagittin yanımda ol deyince arkani dönüp gittin bana bakmayıp çocukken başka bir yere yolladin senin neyini özleyeceğim be neyini çocukken benimle yaptığın maçlarimi annemden gizli alıp bize yedirdigin pizzalarimi gözlerini kisaraktan gulmelerinimi ayda bir eve geldiğinde bizi isirarak sevmelerinimi peh seni bok özlerim

adanada yaşıyorduk bilirsiniz adana mutfağı zengindir babamın kazasından 1 hafta önce sabah çıktık ciğer yemeye o zamanlar 13 yaşında minik şımarık bi kızım ciğeri yedik çıktık geziyoruz çılgın araba kullanıyordu bi elinde gazete diğer eli direksiyon da baba dedim dikkat et kızım ben dikkat ederim karşıda ki dikkat etse yeter dedi. eve gittim akşam kaza haberi geldi hastaneye kaldırmışlar durumu kötü ama tabi çocuğum bana anlatmamışlardı 10 gün sonra eve getirdiler bende iyileştiği için geldi sandım halbuki çok sonra öğrendim ki evde geçirmek istemiş son zamanlarını bir sabah kahvaltı sofrasında abimin çığlıkları yankılandı babamın solunumu durmuştu ve o gün babamın bana son kez baktığı gündü evden hastaneye götürürken son kez gözümün içine bakıp bir daha o gözleri açmadı. seni özledim baba sabah bol sarmısaklı işkembe içmeyi özledim orda mutlu ol anneme iyi bak ölüm tarih: 16 ekim 2011 not: 1 sene sonra da annemi kaybettik şu an 18 yaşındayım

i̇ki gün önce mezarına gittim. hani her insanın anlatamadığı birşeyler olur ya. en yakınındakine bile. benim var işte. servisten iner inmez gittim yanına. anlattım herşeyi. hatta en sıcak tebessümlerim bile ordadır. bi anda yıldırım gibi düşer beynime. her gittiğimde aynısı olur. beni duymadığı, görmediği, aslında hiç gelmeyeceği, benim sadece kendimi kandırdığım gerçeği yıldırım gibi düşer beynime. ondan sonra da konuşamam zaten. mezar taşını öper çıkarım ordan. ölmeden önce tek bir dilek hakkı verseler. rüyamda babamı görmek isterdim herhalde. ama gerçek gibi olan rüyalardan. hani sesler görüntüler birebir gerçekmiş gibi oluyor ya. onlardan işte. çünkü o öldüğünde ben üç yaşındaydım. ne sesini ne konuşmasını ne yüzünü ne yürüyüşünü yani hiçbir şeyini bilmiyorum. allah hiç kimseye bu acıyı yaşatmasın. hani derler ya hayata 1-0 geriden başlar babasızlar diye. o laf ta yalan. en az 10-0 geriden başlarlar hayata. çünkü ölene kadar duyacaksınız onun babası yok lafını. hatta siz öldükten sonra bile babasızdı diyecekler. yani ölüm bile bitirmiyor o yetimliği.

5 sene oldu galiba son gunlerinde hep eve ambulansla gelirdi ben hep sevincli karsilardim ambulansi 5,5 yasinda babasina asik bi kiz cocuguydum bi gun yine geldi ambulans ben nasi mutluyum sevincli ama etraftakilerde bi huzun var ne anlar cocuk akli kosa kosa gittim yanina dumduz uzatmislardi onu kanepenin ustune bembeyaz tenine bi tanecik opucuk konduruvermeme izin verdiler anca komsu kizi geldi sonra ulker cubuk kraker hani varya su kirmizi paketli 25 krs olan ondan verdi bana guya aklimi saapacak her yedigimde o gun gelir aklima her alakasiz yerde durupdururken hala ozlerim onu tabutuna bakarken uzaktan o an o kare hic cikmaz aklimdan hep gozumun onundedir.cenaze gunu o kucuk aklimla anneme sunu demisim 'anne kardesim buyuyunce babam nerde diye sorarsa ona ne dicez?' annem anlatir hala kardesimde 15 ine girdi dun bi ara sordum lan dedim babami ozluyo musun hic 'ne bilim abla hic gormedim ki' dedi.oyle iste ya ne konustum be.

baba.. baba bir evin direğidir bazılarının evi direksizdir demiyorum ama böyle bir engamede sıkıntıdadır bazıları babasız doğar annesi o evin direği olur hem de öyle bir olur ki bende onlardanım evimizin direği vardı vardı hemde öyle güzel öyle mis kokulu bir direkti ki şaşırsınız.. evin tüm yükü ondaydı her zaman güçlü göründü güçlüydüde bence her zaman dik durdu arkamızdaydı. okula ilk başladım hiç unutmam önlüğüm her şeyim fiyakalı sanaraın bakan çocuğuyum ama annem sadece temizlikci o zamanlar her neyse baban ne iş yapıyor dedi hoca herkese sonra sıra bana geldi ensemden terler aktı kulağım kızardı elim titredi... neyse bir dört harfi yan yana getiremedim öldü diyemedim. beni bekliyor dedim mal gibi baktı anlamadı haklı bende olsam bende anlamam sonra çıktım sınıftan koşa koşa yek başkıma oturdum bahçede o zaman anladım babam yoktu ama beni bekliyordu 8 yıl oldu hala bekliyor. güneş batıyor reis bir gün daha yaklaştım sana

babanız eğer kalbinizdeki yerini tırnaklarıyla kazıyarak söktüyse eğer bu başlık altındaki herşeye sadece bomboş bakıyosunuz arkadaşlar. babanız sizi seviyorsa kıymetini bilin be

kendimi bildim bileli yaptığım eylemdir. yaralarimdan öpmediğinde özledim,henüz beş yaşımdayken 'bir gün sonra yanindayim prenses' deyip bir sene arayip sormadiginda. zor bela görüştüğümüzde ulan sarilmayi bırak elimi bile sıkmadığında. yedi kat elmis gibi. canından can değilmiş gibi. benim yerime baskalarinin sacini oksayip kızım dediginde. neye heves etsem kursağımda bıraktığında. elaleme beni en cok savunması gereken adamın elalemi bana savunusunu izledigimde.okuma bayramima gelmediğinde mesela.18.dogumgunumde gün biterken arayip baba bugün benim doğumgünüm dediğimde keske dogmasaydin cevabini aldığımda en cokta galiba. canımdan can gitmis gibi.. arasında mesafe olanlara imrenmek,yanı başındaysa ve aranızda dağlar,yollar,yıllar,uçurumlar varsa. babayi özlemek derin bir eylem.

babayı özlemek. ben özledikçe ona olan nefretim artıyor. bıraktı gitti defalarca sözler verdi hiçbirini tutmadı bi insanın babasından kalan tek şey bir kitap olabilir mi benim öyle bir tek kitap var elimde ondan kalan birde adı özledikçe kitaba sarılıyorum sinirlenince kitaba bakıp sayıyorum özlemedim diyorum da aslında öyle özlüyorum ki anlatılacak gibi değil.

küçükken misafirliğe gitmiştik benim de canım çok sıkılmıştı. o arada gözüme bir şey kaçtı anneme seslendim ama annem ev sahibiyle sohbete daldığı için beni dinlemedi tabi. ben de babamın yanına gittim gözümün acıdığını söyledim konuşmayı bırakıp gözüme baktı kirpiğin kaçmış dedi çıkartmak için yardım etti. baktım benimle ilgileniyor aynanın karşısına geçip tekrar kirpik kaçırmak için uğraştım gözüme. başardım da. her seferinde de benimle ilgilendi. gel gör ki son gecesinde bana konuşmaya çalışmıştı ama ben onunla ilgilenmeyip telefon oynamıştım. şimdi özlüyorum ama bu sefer de yanına gidemiyorum. sövüyorum kendime.

uzun zamandır babamla eskisi gibi yakın değildim bu sabah ben uyurken beni öptü uyandım ama uyanmamış gibi yaptım ve çok özlediğimi farkettim o an kalkıp sarılasım geldi ama ışte yapamadım

yanında olduğu halde özlemek var bir de. tam baş ucunda ama bir kere sarılmışlığın yok. omzunda ağlamak istediğiniz adam yanınızda oturuyor ama siz gece yastıklar sarılıp ağlıyorsunuz.

3 yıl önce babama elini sımsıkı tutup dedim ki nolur ,yalvarırım babam beni yalnız bırakma beni bırakma diye saatlerce yalvardım.sanki anlamıştım gecenin sabahında öleceğini.i̇şin bir acı kısmı da şuyduki babam onun elini tuttuğumda bana sadece elimi sıkarak cevap vericek haldeydi son bir kez sesini bile duyamadım.dünya üzerinde en sevdiğim insan beni bırakma diye yalvardığım gecenin sabahı beni bırakıp gitti.hayat benim için o gün basladı ama biliyorumki ölünce yine bulusucaz babam.sırf seni bulmak için bu yalan dünyada iyi bir insan olacağım

karşımda oturuyor şu an. ailenin whatsapp gurubu var gecen oraya mesaj yazmış ulan hepinizi çok seviyorum ama diyemiyorum yüzünüze diye. valla bende diyemiyorum baba. yemin ediyorum kral adamsın çok seviyorum seni ama bende diyemiyorum. teknolojinin de amg bu arada. o olmasaydı belki de yüzümüze derdik :)

16 yıl önceydi . babam artık eve gelmemeye başladı. sürekli hastahanede kalıyordu. bizde göremiyorduk tabiki . tabi doktorlar her türlü şeyi babamın üzerinde denedikten sonra bişey yapamadılar eve yolladılar. bildiğin ölüme terk ettiler. ben daha 6 yaşındayım. ve öteki iki kardeşimde bebek. en azından bende birkaç anı var zor olsa da bazen gözümde canlanıyor. bir kız için babası kolu kanadıdır. benim kanatlarım çok erken kırıldı be baba. eee şimdi büyüdüm tabiki hani yıllardır bir mezarın başına gidip boş bir yerin toprağını okşayıp geri dönüyoruz. benim babalar gününde sarılacak, hediye alacak bir babam hiç olmadı. kokusunu felan da bilmem . millet babasına sarılarak üniversiteyi kazandığını söyler. bende gidip boş bir mezarla konuştum. daha bunun gibi bir sürü şey var . telefonumda hiç bir zaman baba diye kaydettiğim biri olmadı olmayacakta . benim canımı babamın yokluğu kadar hiç bişey acıtmaz. " babalar candır sevgilerini pek gösteremeselerde..." benden bir tavsiye hergün babanıza bir kez sarılın kokusunu içinize çekin . gün gelir hatırlamak için allah'a dua edersiniz 🙏🏻🙏🏻🙏🏻

babamı değil de zaten babayı özlemek

gurbete gittiğinde daha iyi anlaşılan eylem. beni havaalanında bıraktığında, her defa abimle normal bir şekilde vedalaşır bana döndüğündeyse gözleri dolar. en son kırgın ayrıldık birbirimizden, dayanamadı aradı özledim diye. bir kız için babasının varlığı,onun kilometrelerce ötede bile yanında olduğunu hissetmek kadar huzur verici bir şey yoktur. allah hiçbirimizin başından eksik etmesin onları.

seninle birlikte içimde biriktirdiğim tüm küçük umutları da toprağın altına gömdüm

(#1648670) burdan devam etsem daha iyi. yazar umarım dahil olur burdan yazıma, yorum olarak fazla uzun geldi. i̇çimi mi okudun bilmiyorum, bi an aynı kişi miyiz diye bile düşündüm. nerde olduğunu bilmiyorum, napıyor bilmiyorum. eskiden aşkım derdim ona, tek gözyaşıma dayanamazdı. anneme tapardı, evlatlarına tapardı. sana çok öfkeliyim babam, sırf annemden intikam alacaksın diye bizi yarıyolda bıraktığın için. nöbetlerimde babam bilmesin çok üzülür çok ağlar dediğim, dikiş attırmadığım, yaramı sardırmadığım tek insandın sen. tek sözüme dayanamazken şimdi elindeki tek koz oldum. beni de kaybettin. değdi mi peki? bizi harcamaya değdi mi? yorum olarak girmek istesem de uyarı verdi sözlük, bu yüzden entry olarak girdim. saygılar sonsuz sana, içimi yansıtan saygıdeğer yazar

birinci sınıfa gidiyodum daha.. yaklaşık 3 4 ay hergün babam götürdü okula aynı şekilde o alıyordu. aralığın 11inde gelmedi be. abim getirdi eve tek hatırladığım üst kata çıkan merdivenlerde oturup sessiz sessiz içime akıttığım gözyaşlarım... en zoru da baba diyememek :(

babamı 10 yaşımdayken kaybettim. kucukken babayı ozlemek farklidir. sürekli geleceğinin hayalini kurar insan. ama o beklenen hic gelmez bir çok defa oyun oynadığımız sokakda oyunun ortasında sadece dikilirdim sanki herman o sokaktan heybetli babam görünecek ve elimden tutup beni eve götürecek gibi. ama hic gelmedi ama simdi diyorum ki belkide benim oyunun ortasında dikeldigim zamanlarda o da o sokak başında durup beni izledi. daha sonra insan büyüyor acı kuculuyor ama o boşluk hissi hiçbir zaman gecmiyor. cunku sen biliyorsun ki eğer baabn olsaydı üniversite okudugun zaman abinden para istediğinde yarın gonderirim deyip 10 gün sonra para gönderen abin yerine baban olsaydı 1 saat içinde o para gelirdi ve sen 10 gün boyunca kuru ekmeğe mahkum olmazdin. cunku sen biliyorsun ki derslerin kotu gittiği zaman sen intiharın eşiğindeyken sana ne halin varsa gör diyen abin yerine baban olsaydı bir an düşünmeden atlar uçağa gelir sana sarılır ve sen herşeyi duzeltirsin cunku sen benim kizimsin sana inanıyorum derdi ve sen defalarca ve defalarca intihar etmeye kalkismazdin. cunku sen biliyorsun ki ortalıktan kaybolan kardeşini arayıp getirmesi için yalvardiginda ağzını yaya yaya gevşek bir sekilde ben nerden bileyim universteye gondermeseydiniz diyen amcan yerine baban olsaydı onu yer yarilip içine bile girmiş olsaydı bulur çıkarır getirir ve ona hic bir zaman sarilmadigi bir şekilde sarilir bir an olsun yanından ayirmazdi. yani babanın yokluğu zor arkadas. hele alışmaya çalışmak çok daha zor.. ve kaç yasında olursan ol bu acı hic geçmeyecek.. o yüzden vakit varken sevdiklerinize sarılın opun bir gün gideceklermis gibi davranin hic birakmayin...

en çok kokunu özledim babam. şimdilerde pembe mezar çiçeği kokuyorsun. ıslak toprak kokuyorsun, ben su döküyorum. şeker kokar biraz da, karıncalara götürüyorum. çoğunlukla tuzlu su kokuyorsun, gözyaşımdan sanıyorum. öyle.

bir derdim olduğunda ciddi ciddi "babam olsa ne yapardı?" diye kendi kendine sormaktır. kelimelere sığmıyor.

bazen yanındayken bile özlersin, onun duvarlarını aşamadığından duyulan bir özlem..

omzunda ağırlığı hissedilir bu özlemin. üstadın dediği gibi olur, "... sonra cumartesi günleri gelir, sonra gökyüzü gelir hemen kurtulurum."

baba özlemi nedir bilmiyorum aslında bu konuda da hiç bir fikrim yok bi kere olsun sevgiyle bakmadı bi kere olsun diğer babalar gibi başımı okşamadı hep bi korkuyla yaşadım ulan intihar etmenin eşiğine geldim baba korkusundan yapamadım bakmayın özlem nedir yazamam ama korkuyu çok iyi yazarım neden böleydi en büyük ben olduğum için mi deneme yanılma yöntemiyle mi öğrendi diğer çocuklarına nasıl davranması gerektiğini siz bilmezsiniz 5 yasında annenim dizinin dibinden ayrılıp 14 yıl yurtta büyümeyi baba özlemi değilde aile özlemi çekiyorum be :(

daha çocukken gitmişse baba bu dünyadan onu özlemenin yanında bir de yaşayabileceğiniz güzel zamanların olamayacağı gerçeğine alışmanız gerekiyor.