ilkokul gösterileri

çok özledim o heyecanı. verilen şiiri, tiyatro oyunundaki replikleri ezberlemeyi. en iyi şekilde hazırlanıp topluluğa gösteri yapmayı. en son yaptığımız gösteride ben sol yanım şiirini okumuştum. sahneye sahte mezar yaptılar gittim başında ağlamaklı şiir okuyorum. annem de karşıdan izleyip ağlıyor. kız gerçekten ölmedin alt tarafı şiir okudum, hemen duygusallaşıyor. mezarın başından kalkıp 15 dakika sonra kırıta kırıta defile yaptık. moddan moda sokuyordu o gösteriler.

İlkokul 2 veya 3. sınıftayız. Okulumuzun ingilizce öğretmeni sınıfa geldi ve kurbanlık hayvan seçer gibi beğendiği öğrencileri toplamaya başladı. 23 nisan için gösteri yapılacakmış, ingilizce şarkı söyleceklermiş. Bildiğiniz kadın yüzünü beğendiği ne kadar öğrenci vardı seçti, pazarda kimsenin poşetine koymak istemediği çürük domates gibi sınıfta bir avuç kişi kalmıştık. Küçücük halimle o kadar üzülmüştüm ki o koroya seçilemediğime. Seçilenlerin havasını siz düşün. Bir de bildiğiniz gibi çocuklarda merhamet denilen şey de olmadığından ellerinden geldiğince yaptıkları şeyi ballandıra ballandıra gözüme sokarlardı. O gün güzelliğin bu dünyadaki her şey olduğunu ilk anlamaya başlamamdı.

Pembe tütülü etek giyip, süslenip damat halayı çekerdik . Ama bunu neden yapmışız ki kimse dememiş mi ne alaka kardeşim hahsjeornorm

Hiç unutmam birinci sınıfa gidiyorum sadece kızların oynadığı oryantal tarzı bir gösteri hazırlanıyor. O dönem sınıftakilerden daha uzun daha kalıplı duruyorum derkeen köprü kuramadığım için oyuna alınmıyorum... 7 yasında cocuk ne köprüsü kursun vicdansızlar şimdi başkasına olsa koreografiyi değiştiririm aw.

23 nisan gösteri elbisem mahallede olay olmuştu. pembe tütü ve pembe askılıdan oluşuyordu. bir de pembe pullu mendillerimiz vardı. küçücük kafamıza kocaman sünnet annesi topuzu yapıp, kafamızı delen beyaz gülden tel tokalarımız vardı. neyse on bir liraydı elbisem hatırlıyorum. yıl 2000, 11 lira büyük para. ve memur olmak o zamanlar böyle rahat iş değildi. sanırım mali kriz vardı net hatırlamıyorum ama memur olan babam baya zordaydı. çok para diye vermek istememişti de ağlaya zırlaya ikna etmiştim. neyse ki kıyamadı. işte elbiseyi yan komşumuz şişko gülşen yenge aşırı bulmuş ve küçücük çocuklara bunları giyidiyor ahlaksızlar diye iki parça kıyafetimi eline alıp bayrak gibi sallamıştı. ay ne sıkılmıştım sözlerinden. babamı zaten zor ikna etmişim, sana yedirir miyim lan ben onu diye kaptım elinden kıyafetlerimi. sen şişkosun, giyemiyosun diye kıskanma bi kere tağm mıı diye bağırıp, kız ne diyon sen diyen annemden uçan tokadı yememek için koşturarak eve kaçmıştım. pis şişko.

Bir seferinde ailem izin vermemişti. Onca katıldığım ve güzel geçen ne kadar gösteri varsa hepsini bölük pörçük hatırlıyorum ama o gidemediğim tek gösteri dün gibi aklımda. Ne kadar çok üzülmüştüm