resim yapmak

ünlü ressam pollock ın filmini izlediğimde psikolojim gider diye korktum. surviving picasso filmini izlerken aşırı aşık olmaktan korktum . lust for life filminde van gogh gibi bağlılık sorunu yaşamaktan korktum. resim yapmadım. (bkz: big eyes)

şu hayatta üzerine zaman harcayıp zevk aldığı tek uğraş. ama sadece otomobil resimleri yaparım. 10 yaşında başlamıştım ilk resmimi çizmeye. ilk resmim 2001 model bir dodge viper gts'ti. geçen 13 yılda bir defa m4a1 bir defa yami yugi (yu gi oh karakteri) ve bir portre çizdim harici tamamen otomobil. her seferinde daha iyisini yapmaya çalıştım. ilk resimlerim 3-4 saat sürerken son çizdiğim resim 80 saatten fazla sürdü. ama o kadar güzel bir duygu ki çizmeye başladığın an hiçbir şey düşünmüyor insan saatin nasıl geçtiğini anlamıyorsun bile. bence müzik dinlemek kadar rahatlatıcı bir şey resim yapmak. hele o resim bir otomobilse

Budur

eskiden çizerdim. kalabalıktaki insanları çizmeyi çok severdim. ama bi dönem bıraktım. bıraktığım gibi de kaldı. artık kalemi elime alsam yazarım, çizemem. resim kalemim köreldi.

kabiliyet ister.zor işdir. yapana saygım sonsuz.

karakalem türüyle ilgilendiğim sanat dalı. soyut çalışamadığımdan fotoğraf makinesinden pek bir farkım kalmıyor ama böylesi bile güzel.

su an guruldayarak yaptigimdir. o kadar gurulduyorum ki resimi rejim okumusum =(

bazen kulaklıkları takıp kapanmak gerek bu dünyaya ve ben bugün bazenleri yaşıyorum

kendini bile unutmanı sağlayabilir.

belki de yapmayı en çok istediğim şey budur ama yapamıyorum yani çok iyi yapamıyorum ama geliştiricem

zaman geçirmek için güzel bir uğraş ve keyif verici. daha iyi çizebilmek isterdim.

müthiş keyif veriyor. özellikle portre çizimi. insanın yüzündeki her detaya iniyorsun gördüğünü tek tek yansıtıyorsun. süper ya

cin ali den oteye gidemedigim şeydir

sanat için soyunmamı isteyen kızlar yeşillendirsin.

ilkokuldayken daha bilgisayarım falan yok. seri seri resim çizerdim. genelde araba üzerine olurdu böyle tırlar falan. baya da güzel çizerdim şimdi çöp adam çizemiyorum amekqa

(bkz: resim çizmek) daha uygun bi başlık sanki? moderasyon ekibimizden entirilerin bu başlığa taşınmasını rija ediciğim.

beni rahatlatan sınırlı şeylerden biri. gerçekten uğraşan ve emek veren herkesin zevk alabileceğini düşünüyorum.

tarifsiz duygu.kırtasiyeye girdiğinizde tüm boya serilerini alma hissini anlatamam, insanlar alışverişe bi dünya para harcar ben bunlara harcıyorum özellikle annemin gururla çizimlerimi gösterdiğini görünce başkalarına, annemin gözlerindeki mutluluk yetiyor.ah o hayal ettiğiniz herşeyin zamanla gerçek olması harika..

zamanım olmuyor bu aralar lanet olsun

müzik eşliğinde yapılan resimlerin verdiği haz efsane bi olay ya...hele bi de çizerken hard rock-metal falan dinliyorsan o resmin ne ara bittiğini anlayamazsın..

her insanın çocukken kendinde ilk kez keşfettiği sanat dalıdır.

takarım kulaklıklarımı loş ışıkta çizerim . bazen kalkar müziğe kapılır az dans ederim jdjsks sonra bi bakarım çizmişim bitmis.

18 yıl sonra keşfettim ben bu yeteneğimi ve genelde de çizgifilm kahramanlarını çiziyorum şöyle ki

babamdan bana gram geçmemiş yetenek adam bizim resim dersine yardım ederdi(hep o yapardı) sonra bide kendi çizerdik sonra çerçeveletip asardı allahtan bıraktı sonra

Ne zaman canım sıkkın olsa oturup bir şeyler çiziyorum genelde de böyle anlamsız şeyler oluyor ama o kadar çok rahatlatıyor ki beni. Böyle bir şey ifade etmeyen çizimler

kusmaktır bana göre .konuşamadığın zaman, susturulduğunda resme kusarsın bazen içini, acını. senarist sensindir kalem sende, istediğini dökersin kağıda. kalem,kağıt,silgi üçlüsü ve senin özgürlüğün, nice hayaller nice acılar dökülür ortaya. çok işe yarar bende. ruhumu koyar da çizerim. bir nebze iyi gelen sayılı şeylerden biri.

keşke bir iki tık daha yetenekli olsaydım bu konuda

(#1632063) bitti şu anda.

çocukluğunda resimle tek alakam ressam bob'u izlemekti birşey öğrenmek için değil terapi gibiydi programı.. lisede o vakitler böyle teknoloji yok tabi otomobil dergilerine merak salıp yeni modifiyeler veya modifiyeli arabalar çizmek için tasarlamak için kara kalemle resim yapmayı öğrendim ama imkanlar dahilinde hiç alakasız bir yolda ilerledim.. bende olayı romantizme çevirdim gül çizmeye başlamıştım şimdi onu da bıraktım sanırım o yetenekte beni bıraktı..

genelde her gün yapıyorum. resim öğretmenliği okumak bunu gerektirir 🎨🎨

buyrun güzel sanatlar düşünüyorum.

bu odamın duvarına çizdiğim buda emek isteyen yarım bir çalışmam

yapabilene keyif veren yapamayanı çileden çıkartan eylem

hep heves ettiğim hiç beceremediğim bi olaydır.kardeşim canı sıkıldığında falan oturur saatlerce resim çizer ulan bende oturdum bi kere bununla yemin ederim yeni küfürler icad ettim yeteneksizlik benim ciğerime işlemişken bu çocuğun bu kadar yetenekli olması acaba hangimiz evlatlık sorusunu akıllara getiriyor.

şu an yaptığım eylem Hissettirdiği duygu tarif edilemez. Genelde çizgifilm animasyon veya film karakterleri çiziyorum. Stres atmamı sağlayan yegane uğraş benim için.

yapamamak

herkes birşeylerde kendini bulurken bende sanatta kendimi bulmuştum. ama çok sürmedi. artık ne resim yapıyorum ne tiyatro. i̇çimden gelmiyor. yanımda destek olacak birilerini bulamıyorum. herşeyi kendim için yaptığımın farkındayım fakat çürüyüp unutulmayi tercih ediyorum

takip ederseniz mutlu edersiniz yakşamlar. 🌈▶

derste sıkıldığımda sıkıntımı alan tek şey. kitaplarımın arasında bulunan bir kağıdı alıp hemen üzerine o an etrafta ne varsa ona konsantre olarak çizmeye çalışıyorum. bu sayede resim yeteneğim artıyor djndjd

yazamadığım zamanlarda ,çizgilerimle kendimi ifade edebildiğim mükemmel eylem .

Sıkıldığımın belirtisidir. şekil a

genelde ders çalışırken vs olur ya sıkılınca karalarsın. elimdeki kitaplara hem çok para vermem hemde güzel kitaplar olması dolayısıyla çizmiyorum. sırf bunun için kitap aralarında a4 vs bulunduruyorum artık.

bilenleriniz bilir karakalemdir, anatomidir, grafittidir çizerim. çizerim ama hiç nasıl başladığımı anlatmadım sanırım. hadi anlatayım da biraz farklılık olsun. seneyi tam hatırlamıyorum ama 2002-2003 yaz aylarında. sabah saatlerinde erken kalkıp çizgi flim izlemeyen çocuk yoktur herhalde. o nesildenim. bizim pederde bana o zamanlar okula başlamadan önce kalem tutmayı, hafiften sayılar, adımı yazmayı felan temelleri atıyordu akşamları. o zaman başladı benim sevdam. peder de benim veterinerlik 3. sınıf terk. zorunlu göç nedeniyle bitirememiş fakülteyi felan adamın resmi en az benim kadar var. yetenek işte altın bilezikle doğmuşuz. ben tabi sabahları erken kalkıp çizgi flim izliyorum. bugs bunny olsun duffy duck vb. izleyip, çizmeye çalışıyorum. bir de bunların olduğu boyama kitabım vardı ordan bakıp bakıp çizmeye odaklanıyordum. akşam babam gelince de gösterip resmi bitiriyorduk. gel zaman git zaman bugs bunnyle duffy duckı yardımsız çizdim hatta bunu çercevetip asmışlar duvara. daha geçen hafta öğrendiğim bir bilgiyle birlikte nedenini tam olarak öğrenmiş oluyorum. bir insan 0-7 yaş aralığında tam olarak ne ile meşgul olacağını, hobilerini, gelecekte ki mesleğini seçme yaşı. karakterinin oturduğu, psikopat ruhlu mu yoksa insancıl bir varlık olacağının belli olduğu dönem. (hele hele tuvalet eğitimi kilit nokta ) şansımın gittiği olay sanırım böyle bir ailede doğmuş olmam. hatırlıyorum da babamın sokakta yaralanmış kedi köpek güvercin gibi hayvanları eve getirip tedavi ettiğini hatırlıyorum. guncucuk boyumla bende yardım edicem vb gibi merakla gidip bakardım nasıl sarıyor, nasıl dikiş atıyor. anatomiyle biraz erken taşıntım anlayacağınız. babamın herhangi bir hayvanı iyileştirdikten sonra nasıl mutlu olduğunu bir ben bilirim. hal böyle olunca ister istemez her şeyi bir kenara bırakıp küçüklükten çevrenden gördüğün olsun en fazla post-modern aldığın kişiyi taklit ederek hayatını ve geleceğini planlamış oluyorsun. şuan ftr öğrencisiyim. soran oluyor nasıl uyumadan okula gidiyorsun, ve derslerde hiç konuşmadan hocayı dinliyorsun diye. seviyorum dostum. tıp aşığı birisiyim. sizler bölüme boşta kalmamak için geldiniz ben ise tıp olmadığı için geldim. iyi ki gelmişim. 1 gün hatırlamıyorum ben off yine mi okul diye yataktan kalktığımı. labın önünden geçerken formaldehit kokusu beni daha da heveslendiriyor. yani anlayacağınız severek yapılan hiç bir işte başarısız olmak gibi bir seçenek yok. biraz ertelenebilir herhangi bir nedenle ama gerçekten istiyorsan eninde sonunda başarırsın. sürekli üzerine düşersin bir işin elinde sonunda oluyor ben bunu o küçük yaşımda öğrendim. hala yoruldum diye sözlükte takılan uni sınavına çalışan dostlarım var. hani yoruldum diyorsun ya gücünün yalnızca %40ını kullanıyorsun. ve ben sana çok acı bir gerçek söyliyim mi, beynin yorulduğunu bilmez. yorgunluğu yalnızca sen seçersin. ve beyin sürekli kolay yolu seçer. sende seçme hakkı verirsen kolayı seçicektir. aynı kızlara hayır seçeneğini sunmam gibi. hayır seçeneğinin olduğu bir soruyla gidersen hiç tanımadığın birisine %80 hayır diyecek. en komplike entrymi girdim sanırım. sanatla başladım, ilerisinde psikoloji, sonra motivasyon, sonra yine psikoloji. almak isteyen istediğini alabilir. gece daha yeni başlıyor kötü adam kaçar...

az önce bir şeyler karaladım ama ben bile biraz ara verip baktıktan sonra beş yerde hata buldum. çok güzel bir durum, ne zaman kendimi ne yapsam sorusunun içinde bulsam önümde bir kağıt kalem ile resim çizer halde buluyorum.

gorsel 5-10bin dolara okutabilir miyiz bunu?

"Ya beni de çizsennee" çok duyulur