ilk başta gıcık olunup sonra arkadaş olunan insan

t: hatta arkadaşlığınız ilerledikçe bu insana "ya ben sana ilk başta çok gıcık olmuştum." dersiniz.

şu anki yakın arkadaşlarımın hepsi.

aga bana gıcık olanlar bir adım öne çıksın bakayım..

farkında olmasa da ön yargıya maruz kalmış insandır. (#2172348)

arkadaşı bilmem de. sizin önyargılı bir piç olduğunuz gerçeğini değiştirmez.

daha samimi olunuyor

(bkz: kalbitemizkiz ) hâlâ yüzüne söylerim. işte bunlar hep önyargı.

bu cümlede adi geçen arkadaş benim. i̇stisnasız bütün arkadaşlarım benimle tanıştıktan sonra "lan biz sana çok pis gıcık oluyorduk" diyorlar. ama benim öyle dediğim bi arkadaşım hiç yok. çünkü ben birine gıcık oldum mu ömür billah yüzüne bakmam..

daha sonra tekrar gıcık olduğum tiptir, önyargıdan çok kalp sesi diyorum ben buna. i̇lk görüşte değil çünkü belki haftalarca içime sinmeyen bi yönü olmuştur o insanın bu yüzden de tedbirli yaklaşırım

genel de o kişi ben oluyorum. arkadaşlarım şey diyor herkesten iğreniyormuş gibi bakmaktan vazgeç. vallahi isteyerek yapmıyorum o benim genel bakışım. neyse bi ara bununla ilgili bir kaç anımı anlatırım dkdfkd

böyle arkadaş olup daha sonra kazığını yemediğim kimse yok. ilk izlenim çoğunlukla doğrudur arkadaşlar.

En güzel dostluklar bence böyle olanlar. Üniversitedeyken yurtta ilk başlarda gıcık olduğum çocukla 3 sene ev arkadaşı oldum. Aramızda gram problem olmadı. İlk başta gıcık oluyorsun ama tanıdıkça 'lan o kadar da gıcık değilmiş be' dedirtmesi çok güzel bir duygu.

Her kurduğum arkadaşlığın temelinde yatan şey bu zaten ki. Mezuniyet şehir değişikliği gibi ufak vedalarda da hep söylerim "var ya başta sana çok uyuz oluyordum biliyor musun" diye :) (bkz: at yalanı s*kiyim inananı)