eski sevgilinin fotoğrafına denk gelmek

uzun bir süredir denk gelmemiştim. bu sabah gördüm güzelliğinden bir şey kaybetmemiş fakat yaşattıkları onu en çirkin insan olarak görmeme sebep oluyor. doğrusunu söylemek gerekirse bir miktar üzüldüm. onu özlediğim sonra gördüğüm için falan değil bana yaşattıklarını hak etmediğimi düşündüğüm için. doğum günüydü geçen hafta buradan kutlamak istiyorum. doğum günün kutlu olsun. umarım yeni yaşın bana yaşattıklarının aynısını sana yaşatır. hoşça kalma

öğğk

bine yakın fotoğrafı sildim bilgisayarda kaldı mı bilmiyorum çünkü bakmadım umarım öyle bir şey olmaz

fotoğraflarını silmiştim aslında ama bugün bi şey ararken bi videosu denk geldi. çok garip hissettim, üzülmedim ama ne biliyim bi insan nasıl bu kadar iyi rol yapar aklım almıyor. daha 1-2 hafta önce bu videoyu atan insanla "ne ölün ölüme ne dirin dirime" diyen insan nasıl aynı kişi olabilir? yuh.

Denk gelemiyorum çünkü bunu ben istedim. Belki lazım olur diye börtü böceği köpeği, kediyi sakladım ama seninle olan tüm fotoğrafları sildim.

Hala seviyorsanız, yüzde acı bir yarım gülüş bırakır. Eskiden ezbere bildiğiniz yüz hatlarını ilk defa görüyormuş gibi tekrar incelersiniz. Bir süre nasıl bu hale geldiğinizi sorgular, şuan ne yaptığını düşünürsünüz.

Birkaç hafta önce galerime girdiğimde onun ve beraber olduğumuz fotoğrafları gördüm. Çok temiz, masum ve tatlı bir şekilde bakmış. Fotoğraflara baktıkça yüzümde bir gülümseme oluştu. İçimden "keşke yeniden böyle mutlu olabilsek" diye bir iç çektim. Galeriden çıkıp mesaj attığımda sanki benden nefret edercesine cevap yazdı. Belki de nefret de ediyordur, bilemiyorum. Gerçi etmiyorsa bile geçen gün uyku sersemiyken arkadaşa atacağım mesajı ona attıktan sonra nefret ediyor olabilir.

Çok şükür öyle güzel bir adetim var ki; ayrıldığıma karar verip her şeyi netleştirdiğim an bende neyi var neyi yok hepsini imha ediyorum. Numarasından en ufak bir hatırasına kadar. O yüzden ansızın karşıma çıkıp da beni huzursuz edecek bir şey kalmıyor ondan geriye. Kendisi karşıma çıkarsa işte ona şaşırırım

Bırakın bu ayakları… denk gelmek diye bir şey yok. Siz bile isteye saklamışsınızdır o fotoğrafı. Tamam ilk zamanlar fotoğraflara bakıp bakıp değişik ruh hallerine bürünebilirsiniz, bu oldukça normal. Ama olayı kafanızda tamamen bitirdiğiniz bir nokta var ki, o noktadan sonra yapılması gereken şey oturup hiç üşenmeden saatlerinizi vererek fiziksel ve dijital tüm kayıtları imha etmek. Konu bu kadar basit.

serdar kuzuloğlu'nun zihnimin kıvrımları serisinin şu bölümünü aklıma getiren başlık. ben de yeniden dinleyeyim bari.

Görüyorum sürekli ama içimde ona karşı nefret bile olmadığı için silmeye bile vakit harcamıyorum yoksa hangi birini sileceğimki. Hiç tanımamışım gibi geçip gidiyorum.

Size gelsin denk gelenler tık tık