birini unutmak

bir kişiyi bir insan yaşam formunu unutma eylemidir. hayatımda ilk defa birini unuttum, nasıl unuttum? neden unuttum? ne ara unuttum? kafayı yedirtir

ulan nasıl unutuyorsunuz ya? unuttum derken bile unutmamış olmuyor musunuz mk?

seni unutmaya ömrüm yeter mi (bkz: unutamamak)

Genelde hiçbir şey yapmayarak unutmaya çalışan bir kişiyim :) Gurur denen şey sağolsun geri dönüş kapısını hiç açtırmıyor bi süre sonrada unuttuğunu bile unutuyorsun :)

sadece alışmak diyorum. yok kelimesini onun adına düşündüğümde alışmışlık ve kabullenmek olduğunu hissediyorum. üzerine toprak atmışım da yoluma devam etmişim. bulanık bir his.

hatırlamak için bir hafızamız varken, unutmak için elimizde hiçbir şeyin olmaması hayatın bize attığı en büyük kazıktır. (bkz: murathan mungan)

"Unutmak kolay demiştin Alışırsın demiştin Öyleyse sen unut beni Yeter ki benden isteme" barış manço üstadımızdan

Unutamazsınız. İnsan unutmak için sevmez sonuçta. Sadece daha az aklınıza gelir, onun varlığına daha az ihtiyaç duyarsınız. Tıpkı yürümeyi öğrenen bir çocuk gibi. İlk adımlarınız acemice olsa da, zamanla çok daha uzun süreler, düşmeden hatırlamayı öğrenirsiniz. Emeklediğiniz dönemleriniz gayet güzel olsa da, ayağa kalktıktan sonra bir daha emeklemek istemezsiniz. Öyle.

Benim için çokta zor olmayan eylem. Her şey kafada bitiyor. Kafanızda bitirince unutmak diye bir şey olmuyor. Allah aileye sağlık versin, onlara bir şey olmasın. Geriye kalan arkadaşmış, sevgiliymiş, eşmiş, dostmuş hepsi zırva. (bkz: Aman canım bana bir şey olmasın)

unutmuyoruz. sadece yokluğunu kabulleniyor ve kendimizi buna alıştırıyoruz. yoksa hala adı geçtiğinde durup bir saniye de olsa düşündüğümüz insanlar var.

İlk bir ay hiç geçmeyecek gibi gelir yokluğunu düşündükçe boğulacak gibi olur insan. Sonra 4 ay geçer bir nebze hafifler kalpteki acı, durup dururken aklına gelmez mesela. Şarkılar, fotoğraflar acıtır sadece. Bir bakmışsın anlamadan yıl olmuş fotoğraflar acıtmaz olur şarkılar sadece acı bir tebessüm ettirir sana aslına bakarsan kalbin de acımaz artık. Bir şeyi hala anlayabilmiş değilim derinlerde bir yerlerdeki o boşluk hissi ne zaman geçer?

Bahsedilen unutmak sevilen kişiyse istediğin kadar unut, aklına gelmesin, özleme amaa bir fotoğrafla bir anıyı hatırlatan şeyle bir sesle yada bizzat kendisiyle karşılaştığında hala ufak da olsa heyecan duyuyorsan geçmiş olsun. Nereye gidersen git, ne kadar değişirsen değiş, nerede mutlu olduysan hep oraya çevirirsin kafanı

Ben şuan o süreçteyim. Birine ya da bir yere alışma adapte olma konusunda mükemmelim ama iş unutmaya gelince yapamıyorum. Uzun sürüyor ben de bu süreç nasıl bir kişiliğe sahipsem artık.. zar zor uykuya daldığım zamanlarda bu seferde rüyamda görüyorum . İstinasız her gece .

Tarihini hatırlamadığın bir zamandan beri aklında olan birini ne kadar sürede unutabilir ki insan?? Bence her şey biran da olmaz. Yavaş yavaş yapmak gerekir bazı şeyleri. Mesela ilk, uyandığında düşünmemeye başlarsın. Gün içerisinde kendine başka meşgale bulup hatırlamazsın. Whatsapp son görülmesine bakmazsın. Günlüğüne onunla ilgili şeyler yazmamaya başlarsın. En son uyumadan önce onu dusunmemeye çalışırsın. Sonra bi bakmışsın onu hatırlamadığın gün bile oluyor. Ben öyle yapmıştım. Her şey gayet iyiydi. Ta ki adliyede karşılaşana kadar. Sonrası karanlık...

Kimse kimseyi unutmuyor. Sadece onsuzluğa alışıyorsunuz. Belki eski sevginiz kalmıyor ama bir yerde kokusuna rastladığınızda, onun sesine benzeyen bir ses duyduğunuzda, birlikte dinlediğiniz bir şarkıyı dinlediğinizde ya da onunla gittiğiniz bir yere gittiğinizde anılarınız gözlerinizin önünden geçip gider. Yüzünüzde buruk bir gülümseme kalır. Bu unutmak değil kabullenmektir.

Başka birini bulmak en net çözümdür. Zamana bırakmak ondan sonra gelir. Unutmaya çalışmaksa bir boka yaramaz

şu an zaten buraya yazıyorsan unutamamışsın demektir

Farkında olmadan gerçekleşen eylem.

Pratikte mümkün olan ama iç organların asla gerçekleştiremediği eylem.

Huzuru bulmakla eş anlamlı olabilir. Beni üzen birini unuttuğumu fark ettiğimdeki keyfi çok az şey veriyor.

bilgisayarın geri dönüşüm kutusu değil ya bu. zamanla unutuyorsun işte. farkında bile olmuyorsun.

Unutmak için unufak etmek gerekiyormuş. Birini bütün olarak unutamazmışsın. Zaten öyle pat diye unutamazmışsın. Yavaş yavaş gidermiş, yavaş yavaş unuturmuşsun. Gözleri, kaşı, burnu, kulağı, sesini yavaş yavaş.. Unuttuğun zaman da o kişi olmazmış, hatırlamazmışsın. Sonra unuttuğunu unuturmuşsun.

Cem Adrian'ın tabiriyle "önce her şeyi siyaha boyamak lazım, sonra kurumasını bekleyip üstüne beyaz harflerle yeni bir hikaye yazmak; buna unutmak diyoruz."

Ne demiş Zeki Müren; Çoktan unuturdum, ben seni çoktan Ah bu şarkıların gözü kör olsun..

unutmak için önce vazgeçmek gerekir vazgeçmeyi öğrenin gerisi kolay

ya getirdikleri yüzünden, ya da senden aldıkları yüzünden unutamazsın. işin sonunda da ya getirdiklerinin yüküyle, ya da aldıklarının boşluğuyla kalırsın. düşünmeyi bırak diyene göre kolay, düşlerinden ayıramadığın sürece zor.

önce istemekle başlayan eylem. ne güzel diyor ahmet kaya şarkısında ne ben seni unutabildim ne bu gönlümü avutabildim...

Ortalama 1 yıl sürüyo bu olay. Ama unutmuyosun. Alışıyosun.

İntikam olduğu söyleniyor

Birilerini unutmazsınız. Onlar kendilerini unutturur. Ya yaptıklarıyla ya da hiçbir şey yapmamalarıyla.

6 yıldır yapamadığım eylem , arada kısa süreli unutuyorum , hayatımı çok etkilemiyor ama bazı zamanlar şiddetleniyor , hani aniden migrenin tutarda hiç bir şey yapamazsın ya onun gibi bişey .. daha ne kadar uzun sürer, bundan nasıl kurtulurum hiç bilmiyorum

Valla kimi unuttuğumu bile unuttum. O derece huzurluyum

Birini unutmanın mümkün olduğunu sanmıyorum, ona karşı duyguların biter hiçbir şey hissetmezsin ama unutmazsın.

Mümkün değil. 14 yıl oldu sesini hatırlamaz oldum arada aklıma gelmediği oluyor ama kendimle başbaşa kaldığım anda aklımda bitiyor. Unutmak için çabalamayın çabuk alışmaya çalışın..

Kimse kimseyi unutamaz, eskiden onu sana hatırlatan her şeyin zamanla azalması, daha çok hatırlayamama söz konusudur

Biri bana senin için kolay ya herkesden nefret ediyorsun zaten bi kaç güne benden de edersin unutursun demişti. Tabi ben ne nefret edebildim ne de unutabildim.

Eğer hatırlıyorsan hâlâ demek ki daha unutamamışsın

Günden güne aklına gelmemeye çalışır, unuttum sanırsınız ama bilinçaltı denen şeyi es geçersiniz. İnsanlar belirli şeylerle kodlanıyor zihnimize. Şarkı olur, meyve olur, hayvan olur, sokak olur... olur da olur. Mesela günlerdir aklıma gelmeyen insan, az önce yemek yerken geldi. Baktım yiyeceğe "bunu da çok sever" dedim. Sonra aklıma yaptıkları geldi "bok yesin" diyip devam ettim yemeğime. Unutmak, genelde imkansızdır. Ansızın çıkar gelir, nedensiz.

sesini unutmak çok tuhaf değil mi? eski günler geliyor insanın aklına, hayal mayal silueti canlanıyor gözünde, eksik parçalar var tabii çokça. sonra aranızda geçen konuşmaları hatırlıyorsun, zihninden o diyaloglar geçiyor ama onun sesi yok, yani yüzü var yarım yamalak da olsa ama sesi yok. korkunç.

Ben unuttum ya. Ciddi ciddi 3 ayımı falan almış ama unuttum. Şey olayı çok güzel: karşı taraf 2-3 kere yoklamak için yazıyor ve ben ona karşı sadece kızgınlık hissediyorum. Onla konuşmadan yapamayacağımı değil, onla konuşmadığımda daha iyi olduğumun farkındayım. Ve sanırım en güzel yanı da pişman olma kırıntılarını tam söyleyecekken direkt tersliyorum. Sanırım devran döndü.

yeri geliyor yüzünü bile hatırlayamıyorum ama sesini unutmak mümkün olmuyor. kulaklarında yankılanıyor insanın.

Unutmak değilde çok güzel vazgeçerim. Bir insanın üzerini çizdikten sonra hayatımda öyle bir insan yoktur ve onunda hayatında ben yokumdur. Takdir ediyorum kendimi bu konuda.

Unutursun için yana yana ...https://www.youtube.com/watch?v=aLWKDXkqL5w

kolay mıdır acaba? unutana kadar özleniyor mudur? keşke diyor musundur bu süreç içerisinde ya da geri dönülmek isteniyor mudur? kim bilir

bazen unutmak gerekir, o an için en doğrusu odur. bir de gereksiz acılar yüklenmemek gerektiğini düşünüyorum bu hayatta. ben unutamadım tripleri gereksiz takıntılardan ibaret geliyor bana. millet 20-30 yıllık eşini bile unutmak zorunda kalıyor yeri geliyor. (bkz: unut gitsin babacım, geleceğe bakalım)

Kötü bir hafızaya sahip olmamın bana sunduğu en büyük avantaj. Çok kolay oluyor.

Dünyanın en rahatlatıcı hallerinden. Hele bir de "ben şimdi onsuz ne yaparım, nasıl unuturum" dediğimiz birini gün gelip de "aa öyle biri vardı değil mi?" şeklinde hatırlamak... Çok şükür. Her şey geçiyor. Herkes unutuluyor. Kimse vazgeçilmez değil.

Unutmak mümkün değil ama hatırlamamak mümkün diyor Manuş Baba bir hikâyesinde..