hüzün kokan mekanlar

kadıköy sokakları, i̇stanbul vapurları değil mi bir de martı sesleri eklenince...

hastane

huzurevleri ya yaşlılara çok üzülüyorum

kendime ait bir mutsuzluk çardağım var. benim için hüznün mekan olarak tam karşılığıdır.

bayram vakti eski, küçük bir hastane odasıdır.. bayramda yaklaşık 80 yaşında olan uzak bir akrabamızı ziyaret ettim.55 yıllık eşinden başka kimse yoktu başında.hastanede birkaç nöbetçi hemşire kalmıştı.hafif hastalara bayram için eve gitme izni çıkmıştı.odası o kadar küçüktü ki, bir yatak bir dolap ve bir sandalye sığıyordu odasına.doktor yatağından kalkmasını yasaklamış, böylece bu küçük oda onun tüm hayatı olmuştu. kendimi onun yerine koydum belki bende 80 yaşına geleceğim ve onunla aynı konumda olacağım.belki benim yanımda bir eşim bile olmayacaktı.hemen dua ettim 'allahım benim canımı ayakta al.5 yıl daha az yaşayayım ama bir hastane köşesinde yapayalnız ölmeyeyim' hastaneden çıktım.kendimi 5 yıl daha yaşlı hissediyordum.

mola yerleri. hüzün,yanlızlık,yorgunluk,soğukluk,açlık. bana hep ayrı bir dünya gibi gelmiştir.

i̇lkokul 1.sınıf,6-7-8 ve liseyi okuduğum yer.sık sık gördüğüm yerler,eskiden bakınca bı gözlerim dolardı.kendimi suskunlar dizinde gibi hissederdim.şimdi umrumda bile değil.çünkü bitti,gitti.

asosyal sözlük itiraf başlığı.

instagram. ne siz sorun ne ben söyleyeyim.

tarihi sinop cezaevi.

hüzünlü olan bir şehiri baştan aşağı yaşamak ve o lanet yerden kurtulamamak. her köşe başında her sokak, her durakta saçma bir anının olması. i̇nsanı bu çok yoruyor.

mezarlık daha fazla söze gerek duymuyorum

kalbim. 2 yıl yerleşti sonra bir şey bile demeden defolup gitti.

hüzün kokan mekan yoktur. sizin anlam yüklediğiniz mekan vardır. kimisi için hastane odasıdır. kimisi için tren garıdır, kimisi için yurt odasındaki yatağıdır, kimisi içinse sevgilisinden ayrıldığı cafedeki köşedir. kişiden kişiye değişir ama zordur buralarda nefes almak. güçlü olmak. zordur güçlü kalabilmek. hayatın ne olduğunu öğrendiğimiz köşelerden birisidir işte...

mezarlık.

odam. oturun dört duvar size gecelerimi anlatsin. hüznün somut halini hissedersiniz.

(bkz: hastane ) her bir köşesi ayrı bir dert . cidden insan bazen öyle şeylere denk geliyor ki aynı şeyi kendi yaşamış gibi hissediyor.allah kimseyi duşurmesin

genellikle mekan değil de orada yaşadığınız hatıralar hüzün verir. bu bir hastane de olabilir iskenderci de.

kalbim.

mezarlıklar.

mühendislik fakültesi

aydin cafenutt

antalya otagar tramvay durağının ordaki yürüyen merdivenler, beraber okuduğumuz lise, kale içindeki demlik, markantalyadaki sinema salonu, üniversitedeki olbia çarşısı... kısacası antalya'nın her yeri artık bana hüzün kokuyor. yeşil gözlerinden öperim, son bir defa... hoşçakal.