yazları kuran kursuna gitmek

anne, baba zoruyla gönderilen yazların geçirildiği mekan. ben ilk yıl kuranı öğrendikten sonra internet kafeden çıkmadım. edit; imla

allah affetsin lanet okuya okuya giderdim. bilerek sorun çıkarıp hocalarla kavga ederdim eve şikayet gelsin diye, hep de överlerdi beni anneme şerefsizler

sürekli gittiğim ama hiç arkadaş edinmediğim yer. tenefüslerde simit oynarlardı bende izlerdim. bitince de piskletimlen evime giderdim

kardeşim gidiyo kısacık bi şort askılı tırnaklarda oje.. hocaya acayip acayip sorular soruyormuş adam aklını yiyecek. bizim zamanımızda bu işler böyle değildi en fazla tesbihlerle oynardık

yatılıya bile gittim, ey gidi günlerrrr

8. sınıfa geçtiğim yaz tatiline kadar gittim, iyi ki gitmişim, oturduğumuz lojmanlardan 10-12 kişi falan karşı köydeki camiye gidiyorduk,çok eğlenirdik. onlar olmasa belki hiç gitmek istemezdim

annemin kuran öğreniyim diye gönderdiği benim ise kuran yerine binbir türlü oyunu öğrendiğim yerdir. küçükken çok şerefsiz bi çocuk olduğum için annemi de kandırırdım. kadın zaten kuran okumayı bilmezdi kafamdan sıkarak bir şeyler söylerdim inanırdı bide aferin kızımaaa diye alkışlardı. allahım sen affet yarabbim

ilkokuldayken yaz tatilinde kursun açıldığı ilk gün severek gidip, kuran öğreten elemanın sahip olduğu gereksiz boş egosunun verdiği rahatsızlıktan ötürü 1 hafta dayanabildim. bir daha da gitmeyip evde öğrendim. diğer tarafta sormayacaklar mı yavrum bu egoyu ? o kadar ezber yapardım hepsini yalar yutardım yine de yaranamazdım, anlamlandıramıyorum hala

valla yatılıda yer yok diye ağladığımı hatırlıyorum, güzel eğlenceli günlerdi

küçükken yaşadığım travmalardan biri. bir kere de değil üstelik. benim travmam genel hatlarıyla şöyle vuku bulurdu: bir yaz sabahı babam evden işe gideceği sırada kapıda hepimiz onu yolculamak için ayakta dururken babam anneme " (beni göstererek) evde boş boş oturuyor her gün, kur'an kursuna yazdır oraya gitsin." der. bu cümleden sonraki birkaç saati hüngür hüngür ağlayarak geçiririm ama ne kadar ağlasam da bir şeyin değişmeyeceğini bilirim. sonra annemle birlikte giderdim kaydım yapılırdı. gitmeye başladıktan sonra da severdim işin garip yanı. istemediğim bir işi yapsam da başarılı olmak beni oyalıyordu sanırım. sonra okullar başlayınca okumaz, unuturdum. bir sonraki yıl aynı senaryo tekrar oynanırdı. hatta bir keresinde babam "orada size düzgün öğretemiyorlardır, bizim yazıhanedeki abdülkerim abin imamhatip mezunu gel, bundan sonra o sana okutsun" demişti. abdülkerim abinin tedrisatından da geçmiştim. 10 yaşındaki kız çocuğuna kabe imamı yetiştiriyor gibi okumasını öğretti sağolsun, o kadar çok tekrar yaptırırdı ki nebe suresini ezberlemiştim. zaman geçtikçe babam eziyet metotlarını geliştirdi tabi, sonraki yıllarda kursa gönderilmedim. düzenli kur'an okumaya gelince, üniversiteyi kazanıp başka şehirde yaşamaya başladığımda okumaya başladım. hem de çok severek. hala da okuyorum. bir çocuğum olursa ona asla bu şekilde bir muamelede bulunmayacağım. çocuğum allah'ın kitabını okumak için öğrenecek, yazları evde boş durmasın diye değil ve ne zaman isterse o zaman öğrenecek. bu arada şunu da söylemeden geçmek istemiyorum, bugüne kadar babamın bir kere bile kur'an okuduğunu görmedim çünkü bilmiyor.

sadece çıkışta çıtır çıtır yağlı ekmek alıp gömmek için ha birde buz gibi kola

benim ki kuran kursu değildi. mahallede yaşlı bir teyze vardı gulistan teyze( allah rahmet eylesin) o ogretirdi. günde iki kere giderdim ve ogretirdi bana ben 3 ayda kuranı bitirip hatim indirdim.. daha sonrada çok okudum ama şimdi okumuyorum annemle olan kavgalarımın bir çoğu bu yüzden oluyor.. "kör olacaksın kör" diye evin içinde dolaşıyordu kadın..

tam okul açılacağı zaman kuran okumayı öğrenirdim ama kurs bitmiş olurdu bir sonraki sene tekrar baştan başla bu böyle bir kaç sene gitti ama sonra ödevlerimi üçer üçer verdim de kurana geçip hava atabilmiştim

o zamanlar erken kalkıp gitmek zor gelirdi, şimdi anneme babama dua ediyorum beni her yaz gönderdikleri için. kendi çabamla öğrenemezdim kur'an-ı kerim'i ve birçok sureyi.

ben genelde yazları köyde giderdim köyde iki imam vardı ikisinin de haydarı vardı yaramazlık yapana indiriyordu. ben de yapmama rağmen yemedim o haydarı

arkadaşımın küçük bisikleti vardı ikimiz biner giderdik onla, birimiz önde birimiz arkada eğlenirdik ama ya özledim.

7 yılda suphanekeyi anca öğrendim allah affetsin

ben hiç gitmedim. babam hiçbir yerde dini doğru öğretmiyorlar derdi. nitekim haklıymış. giden arkadaşlarım da kaçıp bizim eve gelirlerdi okey oynardık sjkj

camiye giderdik biz. tuvaletin camı ölü yıkanan yere açılıyordu. sonra bazıları kapıyı kitleyip ışığı kapatıp kaçıyordu. sonra çığlık çığlığa bir tufan kopuyor falan. o yüzden tuvaleti çok kullanmazdım :p

ben din eğitimimi camiden aldım. imamımız müthiş bir insandı. ilgisi alalası çok iyi olduğundan o çevredeki kimse kuran kursuna gitmiyordu. müezzinliği onun sayesinde öğrendim. cuma namazı da dahil ezanıyla gametiyle yüzlerce kez yaptım. bir defa kuran kursuna yazıldım, gitmedim. daha sonra babamı aradılar ödüllü sınav varmış. birinci olup 2 ciltlik ilmihal de içeren dört poşetlik kitap ödülü aldım. hepsini okudum. aradan yıllar geçti gel zaman git zaman dinden çıktım falan filan (.swh) şaka maka yazları enstrüman öğrenin, spor falan yapın. not: faydasız bir eylem.

(#1103568) bu olay yazın yaşanmıştı işte, ey gidi.

eğer okuduğunun ne olduğunu anlayabilecekleri şekilde eğitim verebiliyorlarsa o kurs yerlerinde, güzel ve müslümanlar için teşvik edilebilir. en azından tam olarak neye inanıp neyi zikrettikleri önemli. ama sadece o kuran'ı arapça seslerle okumak ise amaç, tamamen boş bir iş.

annemle iddialaşmıştık, ceza olarak üniye gideceğim yaz küçük çocuklarla camiye kursa gitmiştim bdbdbzbzbzbzb

Kuzenimle gitmiştim zamanında, kuzenim küçük baya o zamanlar. Annesi yediriyim diye pidenin içine peynir koymuş ama ben koyarken görmedim. Gittik çıkardım camide. Koskoca pidenin üstüne kocaman bir peynir dilimi koyup ikiye katlamış. Ben bu ne diye düşünürken bir kız dedi ki “Bu ne biz bu kadar peyniri ailecek bir haftada yiyoruz” aklıma yine geldi eğlendim djfkfk bu kadar haklı doğru bir tespit, hayatta unutamıyorum.

7. Sınıfa kadar yazları hep gittim hemde severek gittim çünkü hoşlandığım kız da geliyordu sjsjak ben gaza gelip Kur'an a kadar geçmiştim bee

Hiç birileri yollamadı. Kendi isteğim ile gittim. Okuldan arkadaşlarla anlaşıp gidiyorduk, yarım sayfa cüz okuyup kursun bahçesinde oynuyorduk. Güzel günlerdi. Ayrıca ben de her sene kur-an’a geçerdim, bir sonraki sene tekrar cüzden başlar tekrar kur-an’a geçerdim. Bir sonraki sene yine cüzden başlardım...kısır döngüydü.

Camide smackdown oynamak gibisi var mıydı bee.. arkadaşlarla tenefüs aralarında deli gibi oyun oynamak.. özlendi valla

kuran okuma sırası bana gelene kadar gizli gizli kitap okurdum. sonra kuranı okurken de ilk hatamda hoca sert bir şekilde "olmamış bu tekrar çalış yarın gel." derdi. sinir olurdum sırf on dakika bile okumadan eve gönderileyim diye on tane çocuğun daha okumasını beklerdim. sonra da yürüyerek geldiğim yolu ağlayarak dönerdim. bu böyle devam etti her sene. sonuç: öğretmen oldum,çok daha sabırlı davranan bir öğretmen oldum. kuran okumayı da biliyorum. ha bir de kuran kursunun sonunda gitarla ilahi çalıp söylemiştim. şu an part time şarkıcılık da yapıyorum. teşekkürler kuran kursu.

(bkz: ben) despot ve kendini bi halt sanan hocalar, hocalara yaltakçılık yapan aileler ve aynı kendilerine benzettikleri çocukları ve her cuma hocanın gözüne girmek için getirilen saçma sapan hediyelerin olduğu ortam. ha bir de hocalar yokken bu yaltakçı tipler etek açma oyunu oynarlardı. en azından benim gittiğim yer böyleydi. zorla gidiyordum her sene, on altı yaşıma gelince ehh çektim, çok istersem hoca bulur öğrenirim gitmicem dedim ve gitmedim. zaten benim annem ve babam kuran okumayı bilmiyorlar. (gerçi annem yeni yeni çat pat öğrendi) madem önemli siz niye öğrenmediniz diye kızmıştım, sen öğren işte öte dünyanı düşünüyoruz senin diye bir cevap aldım. uymadı. namaz kılmazlardı, biz iyi mi yapıyoruz sen kıl işte diye diretirlerdi. anne babanın yapmadığı şeyleri çocuklarına diretmesi saçmalıktır. yaptığı şeyleri da dayatmaları saçmalık ya. bir bireye bir şeyi dayatmak çok yanlış bence. o nedenle her koyun kendi bacağından asılır herkes kendi öte dünyasını düşünsün diye restimi çekmiştim. mesele kuran öğrenmek istememem değildi, benim bir birey olduğum ve onların kuklası olmadığıma dair bir protestodu ama fark ettiklerini zannetmiyorum.

8-9 yaşlarındaydım galiba. Camii de saklambaç oynuyorduk. Ağaca çıktım. Cebimde de kiraz vardı. Dal kırıldı, çocuk sobeledi, ben düştüm, kolum çatladı...