ilaçlama aracının arkasından koşan çocuklar

küçükken de bize zarar veren seylerin arkasından koşardık. büyüdük hala aynı. .

biz küçükken herkesin peşinden koşardık o zaman öğrendim herkesin peşinden koşulmıcağını koşulsa bile geri gelmeyeceğini

artık olmaması çok üzücü. ağaca dalmayan, saklambaç ve tombik oynamayan, meybuzun tadını bilmeyen, eve hapsolup youtuber olmanın hayalini kuran anormal bir nesil yetişiyor.

ben bu çocuklardan değildim maalesef. akşam üzeri annemler dışarıda olurdu. biz de arkadaşlarımla oynardık. o fııısss sesini duyan annem, annelerimiz bağırmaya başlardı. "nisyan gel yanıma!" , "nisyan koş annecim, bak zehirlenirsin." vb. e tamam koşardık yanlarına, bu sefer hunharca sarılıp, ağzımızı ve burnumuzu kaparlardı. bilinçaltımıza öyle bir yerleşti ki bu hareket, annemler yokken arkadaşlarımızla birbirimizi korurduk. buna eyvallah ama çevredeki ufak çocukları tespit edip, yanımıza çağrışımıza ve burunları kapamamıza ne demeli? nefes almazdık bunları yaparken, bu entryi girerken de nefesimi tutmuşum. o ilacın kokusu burnuma geldi.

harika bi olaydı ya bi de arabanın sesi vardı gerçekten harikaydı o günleri özlüyorum lan

ben

evet yaa, biz bir de dedemle motorla gezerdik araca denk gelince dedem de basardı gaza dibinden giderdik o beyaz yoğun dumanın içinde.. çocukluğumu özlüyorum.

mal mıyız niye koştuk sdfgsşjgfs

simdiki cocuklar essek gibi anırarak ordan oraya kosuyolar asla naptıklarını bilmiyolar ya bizim zamanımızda böyle miydi............

bazı arkadaşlar bu yüzden mutant oldu 😂

sanırım o ilacın kimyasalları bizi bu hale getirdi. yoksa bu tipin, bu hayatın bir açıklaması olamaz