sokaktaki hayvanlara günaydın diyen insan

çok sık yaptığım bir şey dir başka yapan var mı yoksa ben deliriyor muyum

çok masum bir harekettir kanımca. üzmeyin böyle insanları.

adam olmasına beş kalan insan arada halini hatrını sorun sokak hayvanlarının gözünüzün içine bakarlar güzel olur

sokak köpeklerine selam vermek adam olmaya çeyrek var demektir (bkz: turist ömer)

i̇nanın insanlardan daha çok hak ediyorlar

fakültede her sabah kapının yanında bekleyen köpekle günaydınlaştığım doğrudur çünkü çok güzel ya,çok huzurlu.

hiç o kadar polyana olamadım. sokağa söverek çıkıyorum ben. neyse öyle insanlar varsa mutludur helal olsun.

insanlarla konuşmaktan daha çok mutlu ettiği için yapıyorum bunu güzel bir sosyallik leveli bnc

günaydın demekle kalmaz arada konuşurum.

yurdun önündeki kediyi her gördüğümde yaparım. bazen de yolda gördüğüm kedilere pist diyip kafamı başka yöne çeviriyorum. eğleniyorum.

öyle bakiyolar ki sanki onlar da bana birsey diyomus gibi

her gördüğü kediye minnoş diye seslenip muhabbet eden adamın yanında esamesi okunmayan insandır ama olsundur.

evin avlusunda kümeste umut pakize rıfkı . her sabah günaydın der dertleşiriz.

bende o insanlar gurubundayım. gördüğüm an selam veririm aldığını farz edip eyvallah derim

i̇nsanlara da diyorsa sıkıntı yok :d

hayatı seven, psikolojisi düzgün insandır. ruhuna neyin iyi geldiğini biliyordur.

"bu dersi üniversite mektebinde bile öğrenemezdin. sokak köpeklerine selam vermek, adam olmaya çeyrek var demektir." (bkz: sadri alışık) (bkz: avare)

yıllarca insanlara günaydın diyip yine aynı insanlardan kazık yiyen adamdır (bkz: ben)

günaydın değilde, napiyon leeen kerata deyip başını okşadığım çok olmuştur.

sokaktaki minnoslara günaydın diyorum onlardan bile bı reaksiyon alıyorum kimi köpek pesimden geliyor kimi kedi mırnav mırnav yaklaşıyor sınıfa gidiyorum okuzlere günaydın diyorum öküz öküz bakmıyorlar mı çıldırıyorum amk ya

günaydın diyecek başka kimsem olmadığı için sokak hayvanlarına diyorum.

biz sitenin girisindeki kopege isim bile verdik; robin van persie. ikiside anca yatiyor muptezel pezevenkler. oturup sohbet ediyom onla. cok anliyomus gibi gozukmuyor ama olsun. cevremde beni dinleyen tek canli o

her sabah okula giderken günaydın demesem bile tebessüm ediyorum inşallah hissettiriyorumdur sevgimi :)

yazın ön bahçede kirpi beslemiş bir insan olarak her gün okula uzun bir mesafe yürüyerek gidiyorum ve genellikle o hayvanlar her zaman yerlerinde oluyor her biri için evden çıkarken bayat ekmeği alıp kahvaltıyı beraber yapıyoruz bir kap su bir kap yemek onların mutluluğu için yeterli

valla polyanna yanımın en sevdiği eylem hızımı alamayıp akşama görüşürüz bekle beni burda bile diyorum teteey

günaydınla kalmayıp sohbete dalınca geç kaldığım bile oluyor bazen

maldır.

genelde gülümsüyorum. bi gün okula giderken tekrar gülümsedim birine havladı bana. bende 'tamam sakin ol bi daha olmaz' dedim. daha da görmedim zaten

genelde yanlarından geçerken "selamun aleyküm" derim

şovmen bir aveldir. bos kitaplar okuyordur. ben hayvan kaçmazsa gider bir iki başını okşar, fırsatım varsa yemek veririm. bos insanlarsınız bos.

günaydın demiyorum da severken garip sesler çıkardığım oluyor. uyggugygug gibi.

okulumla evim arasında yarım saatlik bi yürüyüş mesafesi var her gün yürüyerek gider gelirim sokaktaki köpekler beni görünce yanıma gelir, sevdirir yalnız olduğum için bazen benimle yürürler. birde belli birkaç evin köpeği var her gün aynı saatte geçtiğim için geçtiğim saatlerde beni bekledikleri beni görünce koşarak bana geldikleri oluyor. hayvanlar birçok insandan daha değerli

bir dönem çevremde bulunan insanlara söylemeyi denedim. genel tavır ya cevap vermiyor yada takmıyor ne diyor bu deli diye düşünüyorlardı. sadece bir kızım yaşlı dayılar takar cevap verirdi. oysa başka memlekette öyle değil ki. adamlar sürekli tamımasa bile günaydın iyi akşamlar diye biliyor. bende baktım olacak gibi değil hayvanlara selam vermeye başladım. en azından selamınız hava kalmıyor, size arkadaş oluyorlar. en önemliside başlarını okşarken derdimi dinleyen birileri oluyor..

muhabet etmişliğim var

her sabah elimde mamayla çıkarım dışarıya. ama ilk önce evdeki kedilerimmi, köpeklerimi sonra bahçedekilere daha sonrada bütün yol boyunca karşılaştığım hayvanları beslerim sonuçta kuru sevgi karın doyurmuyor. gülümserim, öperim, severim karşılık olarak da beslerim.

kutuphanenin önünde oturup köpeklerle konuşuyorum insanlar delirmişim gibi bakıyorlar onlar insanlarla konuşuyorda noluyor sanki

sadri alaşık Günaydın demeyi degilde selam vermeyi ögreten adam

günaydını bırak hal hatır sorar konuşurum