sözlük yazarlarının yorgunluk sebepleri

harbi hayatın temposuna belirli bir seviyeden sonra ayak uydurulmuyo

insanlar

sürekli yapmam gereken bi iş çıkıyo, artık bi iki yıl uyumak istiyorum yeter beeğ.

hayat

10 saat aynı dersi görüp, iki buçuk saat antrenman yaptım bırakın da yorgun olayım

nedenlik bir olayı yok. bünye olarak yorgun bir kişiliğe sahibim.

sabah sekizden akşam yediye kadar mal yükledim. siz daha yok aşk, yok hayat deyin. bugünün 14 şubat olduğundan bile yeni haberim oldu.

üst üste gelen 83 olay

sevdiğim beyin hesaplarına bakmak beni çok yordu beee

ygs sinavı

annem ruh sağlığı hastanesine yattıktan sonra yaşamdan ve insanlardan kaçmak için sürekli uyurdum sonra herşey düzene girdi ama bi tek uyku sorunu üzerime yapıştı :/

ruhumun kemikleri kırık

bütün gün oturdum popom ağrıyor

sürekli güçlü durmaya çalışmak

hayat https://www.youtube.com/watch?v=K7z3590-Mt0

kendini her zaman haklı gören insanlar

hiçbir şey yapmamak, öyle boş, sakin, durgun bi hayat yaşıyorum eskiden şimdiye nazaran daha hareketli günlerimde oldu, şöyle vakit geçirebileceğim insanlar olmadı, sürekli yalnızdım ben. kendimi de ifade edemedim çoğu zaman hep konuşacak birileri olsun isterdim. kimse olmadığında da tuttuğum takımıma bağlı kaldım, twitter yüzlerce kişi takip ediyorum saçma sapan tanımadığım insanlarla konuşmaya çalışıyorum. belkide kendimi kandırmayı seviyorum ne bileyim yalnızlık çok zor geliyor.

hayat

asiri uykuya bagli molozlama (bkz: semptomlar; kaburga agrilari,bas donmesi agizda bok yemislik hissi)

24 şubat

yarın kitap fuarı var. kitap dizmekten eğilip kalkmaktan yo rul dum. :(

(bkz: final haftası). 4 te uyu 8 buçukta uyanla geçti :(

hayat yoruyor be ustaaa

okul.

vizeler... 6-7 gibi uyuyup 9.30'da kalkmak... son 4 sınav, direniyorum

i̇ş, bişeylere yetişmeye zorunlu olmak. bazen nefes dahi almak yoruyor beni bide en acısı ne oluyor biliyor musun? sevgi. i̇şte bu benim ağzıma sıçıyor.

uzun bi süre futbol oynamamıştım. dün 2 saat kadar maç yaptık ve gece uyuyamadım. vücudum hamlamamış, paslanmış :d

İkonik aile aracımız olan 1998 Model Toyota Corolla'mızı tek başıma restore ediyorum. İç aksam, elektrik hattı, döşemeler, ses yalıtımı, cila... Aklına ne gelirse. Hal böyle olunca arabanın içindeki her şeyi söküp eve yığdım. Peder bey işten geldi, arabayı park edip yanıma gelirken korka korka geldi. Ufak bir payladı tabi. "Her şeyi sökmüşsün, vites topuzu yok, götüne mi sokacaksın?" falan. Bıyık altından gülüp çalışmaya devam ettim. Az önce koltukları tekrar yerleştirdim. Sadece tekrar döşenecek kapı panelleri kaldı. Bu sefer de diyor ki, "Benim oğlan da çok uğraştı bu arabaya." Cidden yoruldum ama. Yaptıracağım sadece far temizliği kaldı. Biraz parıldasın arabam. Evet. Ya, çok seviyorum sözlük bu arabayla uğraşmayı. En övündüğüm tarafı da, hala ilk günkü gibi olması. O kadar çok şey değiştirdim, hala her şey olduğu gibi duruyor. Bir tanecik bile uyumu bozan parça yok. Üf sabaha kadar anlatmak istiyorum. Sabaha kadar... Edit: İmla

genel olarak insanlar. özele indirgeyecek olursak eğer yurdum insanları. son süreçte hatta belki son bir iki ay içerisinde beklediğimden daha üst seviyelere çıktı bu yorgunluk. yıldım kısacası. hani aynı sınırlar içerisinde yaşamakta olduğum insan topluluğuna dair umutlarım kökten bitecek seviyelere kadar indi. yani kabaca vatanına milletine inancını yitiren bir birey olup gidiyorum günden güne. yapılan edilen işler, insanların yorumları, aldıkları kararlar, önlerine sunulan gündemler neticesinde taraf seçmeleri. bir şekilde bir tarafın içinde olmaya çalışmaları.. inanılmaz kahredici. hani küçüklükten başlar büyüyene kadar devam eder; ''vatana millete faydalı birisi olmak'' öğretilir, istenir ya bizden. diyorum ki bu millete mi faydalı olayım? öyle bi yıldım. umutsuzum, rezalet bir haldeyiz ve daha da kötüye gidecek, bunun tersi mümkün değil. yakın gündemden örnek vereyim. bir kadın öldürülüyor. pınar gültekin. lanetler yağıyor, herkes tepkisini belli ediyor. aradan birkaç saat geçtikten sonra pınar ile ilgili söylediği ya da söylemediği bir şeyler yüzünden birileri linç edilmeye başlanıyor. biraz daha geçiyor, pınar'ın katili şu partidendi gündemi çıkıyor meydana. diğerleri pınar'ı öldüren şuraya mensupmuş hayır diyor. kahrediyorum gördükçe. üzerinden 6 saat geçtikten sonra pınar konusu bitiyor. herkes yapılan yanlışı boşverip, konuyla ilgili iğrenç taraf olmak derdine düşüyor ama pınar öldü. katledildi, kimse hatırlamıyor bunu. çünkü katilinin siyasi görüşü üzerinden taraf olmak daha önemli. pınar ile ilgili yorum yapan kişilerin bulunduğu taraf daha önemli ki ona göre birileri hak versin ya da linç edilsin. pınar'ı öldüren şu partidendi. pınar için bunları bunları diyen kişi şu siyasi görüşten hücum edin, linç edin parçalayın! bitmiyor. bir süre daha geçiyor, pınar'ın katilinin idolünün Atatürk olduğunu söyleyenler türüyor ortalığa. konuya bak. nerden nereye geldik. konu neydi hatırlayan yok. yetiyor mu? hayır asla. ertesi gün pınar'ı katleden kişi için biz seni destekliyoruz, senin fanlarınız diyen kanı bozuk bir güruh çıkıyor.. olay şu; pınar öldürülüyor. geride kalanlar bu cinayetten prim elde etme derdine düşüyorlar. vuku bulan olay ile ilgili samimi tepki göstermeye çalışan bazı insanlar sokakta diğer siyasi yavşak propagandacılar yüzünden şiddete maruz kalıyor hoop, o da yalan oldu. pınar öldü. pınar'ın babası söylediği sözler yüzünden linç edildi. evladını cani bir şekilde katledilen evladını kaybeden bir babayı linç ettiler. çünkü pınar'ın babasının bile kendi taraf ve görüşlerinin beklentilerine uymayan cümleler kurmaya hakkı yok. olamaz. sizin ben insanlığınıza, anlayışınıza sokayım, döl israfları! olay bu aga. hangi vatana, hangi millete hizmet edeyim ben. bunlara mı? olay şu; pınar gültekin katledildi ve kimsenin bu konuyla uzaktan yakından alakası yok! herkes taraf olmanın, tarafında bulunduğu topluluğun istediği beklentiler doğrultusunda yaşamanın derdinde. sizin tarafınızda değilim ben. sizinle aynı dünyanın insanı değilim. ben halen pınar öldüğü için üzülen sizin bu tepkileriniz karşısında ise kahrolan biriyim. sizi sevmiyorum ve saygım da yok. yok olup tükenmeniz dileğiyle.

dünyanın tüm yükünü sırtlanmış gibiyim. omuzlarımda bi ağırlık,

Hayat

Malum yorgunluğumun sadece bedenen olmasını o kadar çok isterdim ki. Yani böyle keşke ayaklarım bitkinlikten tükenip sırtım felan iflas etse de halim kalmasa aq. Ama işte gel gör ki kafa yorgunluğu herşeyin anasını zikiyor ve bir çaresi de yok (bkz: Kayısı da çare değil malesef:()

Anlaşılmamak sizce de çok yorucu değil mi? Avaz avaz bağırmak isterken nasılsa beni yine anlamayacaklar diye susmak? Resmen omzuma iz.

(bkz: osbir)

Uykusuzluk. Laned olsun bu hayad, laned olsun bu sevgim.

(bkz: Alerji ilacı) Alerji kendi başına zaten insanda yorgunluk hissi yaratıyor. Üstüne ilaç da dozu iki katına çıkarıyor.

hayatım boyunca mücadele etmek zorunda olduğumu ve kafamı çevirdiğimde benim mücadele ederek yaşamaya çalıştığım hayatın belki on mislisini hiç emek vermeden yaşayan insanları göreceğimi bilmek. düşünürken nefes nefese kalıyorum.

hayat (bkz: hayat beni neden yoruyorsun)

Covid'den kaynaklı olduğunu belirtiyorlar ama değil. Yıllardır böyleyim, bitmek bilmeyen yorgunluk ve uykusuzluk. Umarım ölünce de direkt sorguya çekmezlerde orada dinlenirim biraz.

tamamen ruhsal yorgunum sözlük, fiziksel üşengeçliğimin sebebide bu zihinsel olarak o kadar yorgunumki bunu sana anlatamam bile

Artık insanlar uyurken veya yemek yerken yoruluyor, çalışmak ödül gibi bir şey oldu. En azından çalışınca tatlı bir yorgunluk oluyor.

Bitirme tezim için günlerdir konu arıyorum. 2 haftada 3 konu değiştirmek zorunda kaldım. Şu an ise işin içinden çıkamıyorum. Makale makale gezmekten, hangi konularda tezler yazılmış diye bakmaktan kafamın içi çorba oldu. Stresten uykusuzluk da cabası...