anlatmanın anlamsız bir eylem olması

çünkü sonunda tek bir cümle kurulur kızlarda: boşver canım ya sıkma canını erkeklerde:siktir et kanka be değişmiyor anlatıp da zaman kaybetmeyin

anlamak istemeyen birine birşeyler anlatamayiz ki

içine atmak daha iyi oluyor. anlattıkça baştan yaşıyorsun daha cok üzülüyorsun ve karşılığında anlattığın kişinin seni hiç anlamadığını gösteren sözlerden başka bir şey bulamıyorsun bu da daha çok dertlendiriyor zaten. bazen kendini bile anlamayan insan neden başkasının anlamasını bekler ki?

hz. isa'nın ölüleri tekrar diriltme gibi bir mucizesi vardır, bir gün isa'ya sorarlar: -ölüleri diriltmekten daha zor olan şey nedir ? +''anlamayan bir insana bir şeyi anlatmaya çalışmaktır.'' der bu diyaloğu öğrendiğim günden beri, bana ''anlayana sivrisinek saz,anlamayana o sazı soksan az.'' lafı çok anlamlı gelmeye başlamıştır.

zamanında çok anlatmıştırsın kimse anlamamıştır her anlatışında boşver demişlerdir, geçecek demişlerdir sende anlatmaktan vazgeçmiştirsin

Anlaşılmayacak biliyorsun, niye canını sıkıyorsun? Anlatmak anlamsız bir eylem, çok doğru.

zira anlayabilen insana anlatmak zaten yersizdir bilincinde olan bir farkındalıktır. anlatsam anlayacak mı sorusunu kendimize sorduğumuzda aldığımız cevap bizi sessizliğe itecektir.

çenemin bağını skm

Sireni çalmayan ambulansa kimse yol vermez. İnsanlar arasındaki en büyük uçurum anlaşılmamaktır. Bu yüzden anlaşılmak için anlatın, anlamazlarsa bu onların ayıbı olsun.

anlatmadan anlayan bir insanla tanıştığın zaman anladığındır.

ben hâlâ anlatıyorum kendimi binbirinci kere anlaşılmadığıma tanık olmak için galiba

Bazen ne kadar beyhude bir çaba oluyor anlatmak, karşındaki asla anlamak istemiyor, sen harcadığın nefese acıyorsun. Hakikaten bazen anlatmak boşuna.

anlatmanın gerekli ve gereksiz olduğu farklı durumlar vardır. öncelikle kime anlattığımız önemlidir. sonrasında neyi anlattığımız önemlidir. son olarak ise anlattığımız şeye ne kadar hakim olduğumuz önemlidir. kafası kapalı bir insana 1000 defa anlatsan da fayda etmez. fakat şahsım adına söyleyebilirim ki kafası açık fakat dünyadan haberi olmayan insanlara bir şey katabilmek beni mutlu ve tatmin ediyor. o yüzen ısrarla anlatabilirim. ama yıkık biri varsa , ne kendine saygısızlık et ne de karşındaki arkadaşın vaktini al. anlatılan konu mühimdir , kalkıp da dogmatik bir düşünceyi bir insana aşılamaya kalkarsan büyük ihtimalle sonuçsuz kalırsın veya işlevsiz yönlendirmelerde bulunmuş olursun. kardeşinin biyoloji sınavı vardır , sen de konuya hakimsindir ama çocuğun biyolojiye kafası pek basmıyordur , vaktin varsa , çocuk anlayana kadar anlat , kayba girmezsin. bir şeyi anlatabilmek için konuya derinlemesine hakim olmayı tercih ederim. istisnai durumlar var olmak ile beraber, anlatırken gözden kaçırılan birkaç nüans bile karşıdaki alıcının konuyu yanlış anlama ve yorumlamasına sebep olabilir , kaş yaparken göz çıkartabilirsiniz. ucu bucağı olmayan konular vardır , yabancı dil konusu mesela. parantez açmak gerekirse; bu tarz konularda sahip olduğun bilgiyi paylaşabilirsin, faydan da dokunur. fakat daha önemlisi de şudur ki bir insan bir konuda bir şeyi anlatarak çok daha derinlemesine inceleyebiliyor ve anlatan kişi olarak bizzat kendini geliştirebiliyor. şöyle ki, almış olduğum eğitim kalitesi sebebiyle ilkokuldan itibaren ingilizce seviyem akranlarıma göre sürekli daha iyi oldu. fakat ben bir kez bile ingilizce çalıştığımı hatırlamam lise veya üniversitede. hatta orta okulda. millete anlata anlata , sağlam bir altyapı ile beraber kendimi çok net geliştirebildiğimi gözlemledim.