okuduğu kitap bitince üzülen insan

nesli tükenmekte üzere olan insandır. zira kendileri kocaman kitapları 1 haftada bitirmelerine rağmen tam bir kitap kurdu değillerdir çünkü o ponçik yürekleri üzüntüyü kaldıramaz. o yüzden kitap kurdu demek yerine kitap aşığı demek daha doğrudur. böyle güzel insanlardan oldukça az kaldı. bir gün böyle insanlarla tanışırsanız eğer onları sevin.

ben baya üzülüyorum kitabın etkisinde kalıyorum uzun süre

"bazı okuyucular elindeki kitaba kendini o kadar kaptırır ki kitap bittinğinde yaşamında bittiğini sanır."

yeni bir kitabın kendisini anlamayacağını düşünür.

üzülmek ne kelime ciğer bile solduryor. bi kitapta mustafa diye bir genç buğday tarlasında yakılmıstı sevdiği kızla kaçarken ah var ya burnuma o koku gelmişti sanki. gözlerim dolar her aklıma gelişinde. keşke diyorum o kitabı bitirmeseydim mustafa sevdiğiyle el ele tarlada kaybolsaydı.

bir artı bir diye kitap okumuştum zamanında yazarı moyes idi sonu çok kötü bitmişti diğer kitaplarında sonu kötü biter diye korkuyodum aylarca kitap okumamıştım 19 yaşındayım nasıl etkiledi bilemezsin mutlaka okunması gereken bir kitap

hele birde kitabın bir karakteriyle aşk yaşıyorsan o kitap bitince resmen ayrılık acısı abi...

tehlikeli oyunlar bitecek diye hergün 1 sayfa okuyorum bazen okuduğum sayfaları günde 2-3 defa okuyorum

sadece okumuyoruz biz kitapları hissediyoruz. emek veriyoruz bağlanıyoruz onlarla heyecanlanıp onlarla yatışıyoruz. yeri geliyor aşık olup acı çekiyoruz yeri geliyor şifre çözüyoruz. son kelimesi de okunduğunda kitabın âdeta başımıza yıkılıyor dünyamız. üzmeyin bizi.

kitap bitmesin diye 2 gün bakmadım son gün göz ucuyla okudum. bitince yıkıldım.

bitmemesi icin hergün 1sayfayı 2-3 kere okumuslugum var. ha birde bazı karakterlere kendimi o kadar kaptırıyorum ki kitap bittikten sonra bazen ne yapar ne eder diye dusunuyorum.

kocam terk etmiş de 3 çocukla ortada kalmış gibi hissediyorum. sol tarafta hep bi boşluk oluyo.

bir paragrafında takılı kalırsın kitabın. bitmesine üç beş sayfa kalmıştır. her kelimeyi yavaş yavaş okursun. bir cümle hakkında iki saat düşünür bitmesin diye çırpınırsın

hatta bazen çok hoşuma gitmeyen kitap oluyo onu bile bitirirken üzülüyom

kitap kapatılır. bir süre boşluk izlenir ve bir süre ruh gibi dolaşılır. bedenin oradadır ama ruhun hâlâ kitapta.

en sevdiğin karakter ölür depresyona girersin. kitap en güzel yerinde biter neden bursa bitti ya diye üzülür kendi hayal dünyanda devamını getirirsin. kitabı okuma süren 2 gündür ama etkisinden çıkma süren 1 haftadır.

biraz zaman geçsinde kitabı tekrar okuyum hissi vardr bende.

okuduğum kitaba çok bağlanırım ben. kitabın kahramanlarıyla konuşurum içimden. bazı durumlarda o olsaydı bunu yapardı diye düşünürüm. hal böyle olunca kitap bitince üzülmek de kaçınılmaz oluyor.

tom sawyer bitince cok kotu olmustum ya. napsam napsam bidaha okudum ben de.

okudum kitap veya çok sevdiğim film bitince yaşadığım hayati sorguluyorum.

"trendeki kız"ı okuduğumda yaşadığım olaydır kadının rahatladığına mı seviniyim kitabın bittiğine mi üzüleyim karar vermek çok zordu

okuduğum en iyi polisiye kitabıydı. son 60 sayfası falan bıraktım kitabı, okumadım daha. 1-2 hafta geçti ama nasıl geçti... bir tarafım ''lan git oku ne oluyor sonunda?'' diyor. bir tarafım ''okuma olum bitecek napacaksın'' diyordu. o an gelmişti. yatağımda uzanmış okuyorum. ama nasıl okuyorum o 60 sayfayı fıtı fıtı fıtı fıtı. kitabı bitirdim uyudum. sabah kalktım yatağın yanında kitap duruyor, sonra bittiğini hatırladım. adeta terk edilmiş bir sevgili gibiydim be. chen nicolas'la evlenmiş de nikah şahidi ben yani cedric gibiymişim gibi bir sabahtı.

canan tan "yüreğim seni çok sevdi". kitap bitti ama benim gözyaşım bitmedi. ulan nasıl bir duyguydu nasıl acıttı canımı.

kardeşim bitince üzülürüm diye ne okuyor ne de okutuyor kitapları.. daha üstünü görmedim.

son bes on sayfa kala okuma ritmini dusurup yavas okuyan insan

benim gibi insanlardır.. serinin ilk kitabı bitince "ben nasıl harçlık için 1 ay bekleyip kitabı alabilirim.." diye ağlamaktır

kitap okumak uyumak gibidir nasıl uyuduğun zaman dertleri, sorunları, yaşamın iyi kötü tüm yanlarını bi kenara bırakıp gözlerini kapatiyosan kitapta bir nevi bunlardan kaçış diğer türlü kurtuluş yoludur hele ki kitaptaki karakterin uzuntusuyle üzülüp sevinciyle sevinebiliyosan sınav haftalarında bile kendini alikoyamiyosan sana geçmiş olsun. bunlar güzel şeyler bana insan olduğumu hatırlatan, hayatın sadece tv dizilerindeki saçma sapan senaryolardan ibaret olmadığını vakti zamanında birinin o satırları kendinden feragat edip ilmek ilmek senin için yazdığının bir gostergesidir. tabi kitap bittikten sonra tavana bakıp sabaha kadar kafandan kitabı devam ettirmek de pahabicilemez

1984 bitince üzülmüştüm bak, "tekrar okuycam lan ben bunu" demiştim. sonra hayvan çiftliği ile 1984'ün verdiği üzüntüyü bastırmaya çalışmıştım, o da bitince duble üzüldüydüm. tek çare tütün kolonyası banyosu yapmaktı. --- daha sonra 1984'ü tekrardan okudum, ilk okuduğumdan daha fazla zevk aldım.

bittiğinde kitapta ki hayatla kendi hayatini karşılaştırdığın o boşluk..

yalniz olan insan

bırak üzülmeyi, üstüne başka kitap okumak istemiyorum. en az 1 ay etkisinden çıkamıyorum. hüzünlü bitiyorsa ağlıyorum. bi kitaba bile kendimi bu kadar kaptırıyorsam beni insanlardan uzak tutun.

bitmesin diye son 20sayfayı okumayıp 1ay beklettiren insan

sanki orada bi hayatım var kitap bitince hayatım sona eriyor gibi hissediyorum

en gerçek dostlar kitaplardır der bir yazar . ve bir dostunu kaybeder böyle insanlar .

olasılıksız bitince uzulmustum lan

ya kitabın bitmesine üzülmüştür; ona çok bağlanmıştır, kitapta kendinden bir şeyler bulmuştur ve kitabın bitmesini yediremeyip üzülmüştür. ya da kitaptaki hikaye kendini üzmüştür; anlatılan hikaye acıklıdır ve kitap bitince bunu daha iyi anlayıp üzülmüştür. her ikisinde de kitap okuyanda derin bir iz bırakır, unutamaz o kitabı.

baktı okuduğu kitabın sonu kötü bitecek o kitabı bitirmeyen bir arkadaşım var, bu durumu hiç yaşamıyo ajsjaj

bir de sonu sonuça bağlanmamış kitaplar var beyninden vurulmuşa dönüyor insan.

tek derdiniz o olsun be

üzüleceğimi bildiğim için hiçbirini bitirmiyorum

kitabın türüne bağlı, bazısı sinir ediyor bazısı şaşırtıyor bazısı üzüyor. normal yani.

ben ağlamaklı oluyorum. içim acıyor, sanki boşluğa düşmüşüm de hayatımdaki en önemli şeyi kaybetmişim gibi hissediyorum. ki zaten kitaplarım en değerli varlıklarım.

valla şeker portakalı serisini bitirdiğim zaman gözlerim yaşarmıştı zamanında doğruyu söylemek gerekirse

alex de souza adlı kitap bitince bende üzülen insan olucam

sebebi şudur ki; kendine kitabın içinde bir hayat kurmuştur kitap bitince bütün hayatı yıkılır veya kitap karakterine aşık olmuştur kitap bitince o da biter

kitap bitince acaba şimdi napıyorlardır diye düşünüyorum..

sınavdan 99 alıp ağlayan çocuk

keşke hiç bitmese diyorum bir yandan da diğer kitaba geçmek için can atıyorum

naif ruhlu insandır