hayatını değiştirebilecek olsan nereden başlardın

ben bi arkamdakine yol verirdim..

liseden

9. sınıftan

babamla annemin evlendiği günden

memleketimi değiştirirdim. son zamanlarda rus elçinin suikastiyle gündeme gelen aydın söke.

kesinlikle ve kesinlikle 1 ocak 2016'dan başlardım aq

yaşadığım şehri değiştirirdim. bundan daha büyük bi değişim olamaz zaten.

4. sınıftan başlardım. 4. sınıfta okul ikincisiydim sonra okul değiştirdim, ortam bozuldu ben de bozuldum aq. sbs sınavında hiçbir lise almamıştı açıkta kalmıştım o derece bir düşüş

babamdan

kesinlikle 'lise'

doğumdan

yarından itibaren

6.sınıf önce çok çalışıp galatasaray lisesini kazanırdım ondan sonra zaten her şey daha farklı olurdu

doğma anımdan

kalu bela dan ben gelmiyorum annem izin vermiyor siz gidin diyerek

Bu bölümü ya da bu okulu seçme kısmından başlardım ikisinden birini değiştirirdim. Belki öyle akıl sağlığım daha yerinde olurdu

Okuduğum bölümden

En baştan.

Karakterimden

arabistanda doğmak isterdim. tanım: arabistan'da doğmak istediğini belirten bir yazarın fikrini açıkça dile getirmesi.

Kendimden. Kendim olmak istemiyorum. Kendim olmak sıkıcı.

Annemle babamın beni yaptığı gece anneme vesvese verip başım ağrıyor dedirtirdim

Galiba abimin vefat ettiği geceye dönmek isterdim. O gece onunla son bir kez konuşmayı isterdim. Yanında olamadığım için buna fırsatım olmadı. Belki bana gitmeden önce bir şeyler söylerdi ben de onu dinler yolumu ona göre çizerdim.

Duygusal olarak zayıf oluşumdan. Arkadaş seçimlerimden.

Doğuştan başlardım, sil baştan

Hangi hayat?

Bu denli hayatıma endeksleyeceğimi bilseydim Fenerbahçeli olduğum o gün olmamayı tercih ederdim. Bana çok zarar veriyor çünkü. Çok seviyorum ya ondandır.. O gün futbolu sadece düz bir seyirci olarak izlemeye karar verirdim.

Doğduğum günden. En mantıklısı bu çocuk yaşamaz diyen doktoru haklı çıkarmak olurdu.

aldığım hiç bir karardan pişman değilim. hiç bir şeyi değiştirmek istemezdim. yaptığınız hataların pişmanlığıyla hayat mı geçer, manyak mısınız kuzum? gerekli dersleri çıkarıp yolunuza devam edin.

Odamı toplamaktan

Kendimden başladım. Ailemin komutları dışında hareket etmeyen bir robot gibiydim. Her şeye sustum çünkü kendimi susmak zorunda hissettim. Bastırıldım, korkutuldum ama en sonunda onlar gibi olmak istemediğimi bağırdım avazım çıktığı kadar. Çok zorlandım, çok savaştım, çok yara aldım ama aslında yaralarımı iyileştirmeye başlamışım. İyi ki o savaşı çıkartmışım. İyi ki kendim olmak için kendimi parçalamışım. Şimdi istediğim gibi istediğim hayatı yaşıyorum. Çok da güzel yaşıyorum.

Hayatımı bu hale ben getirmedim malesef. Elimde olmayan şeyleri değiştirebilir miyim diye sorardım.

Şuan ki hayatımızı değiştirecek olsaydık, değişmiş olan hayatımızda da yine bir şeyleri değiştirmek isteyecektik.Bir şeyler bizi yine memnun etmeyecekti.Birbirini kovalayan doyumsuzluklar sürüp gidecekti.O yüzden her birimizin sahip olduğu hayat kendimiz için en doğru ve olması gereken hayatlardır.Hayatımıza giren ve çıkan HER insan bizim için doğru kişidir onlar bize bir şey öğretti ve gitti -görmesini bilene-.Veyahut zamanlamadan şikayet ettiğimiz olur lakin ne demişler: Ne gül vaktinden önce açar ne de güneş vaktinden önce doğar.O yüzden yaşanılan her olay tam zamanında yaşandı.Biz doğruyu görmeyi reddettik belki insanî kızgınlıklarla.Herkesin kendi tekamül yolculuğu, seçtiği kadersel planı vardır.Her ne yaşadıysak yaşayalım iyi ya da kötü her şey bizim tekâmülümüze hizmet ediyor.Kayıplarımız,travmalarımız,ayrılıklar,yas, başarısızlık vs. vs. her biri sınav aracı.Bizim bir şeyler öğrenmemiz,dersimizi almamız ve bir sonraki seviyeye ilerlememiz için.Tabii ki her seviyenin kendine has zorlukları olacaktır mühim olan yaşadığımız olay değil,olaya nasıl tepki verdiğimizdir.Tepkilerimiz dinginleştikçe ve yolculuğumuzu kendimize çevirdikçe her şey birer birer anlam kazanacaktır.Bu keza hayatın amacı adlı başlığa da bir nevi cevaptır.Amacımız kendimizden kendimize olan yolculukta ne kadar derinleşebildiğimizdir.Aynı zamanda elimizde her daim bir aynayla gezmeli:)Velhasıl kelam kendimizden ve geçmiş kararlarımızdan ne bir şüphe ne de bir pişmanlık duymadan -tabii kul hakkı dışında-bu günde yaşamalı,bu günün yarınları inşa ettiğini bilerek.Mühim olan bu gün. CARPE DİEM :)

Anne rahminden

Şu an yaşadığım eve taşındığımız ilk günün sabahından, o gözümü açtığım ilk andan her şeyi hatırlayarak yeniden başlamak isterdim. Bir şeyleri bir şekilde daha farklı yapabilirdim. Belki daha iyi biri bile olabilirdim...

Hayatımı değiştirebilsem eminim ki yeni hayatımda da değiştirmek isteyeceğim bir şeyler bulurdum. Çünkü biz insanlar böyleyiz elimizdekilerin kıymetini kaybedince anlıyoruz o yüzden çok bir şey değişeceğini düşünmüyorum.

üniversite tercihim hukuk olmazdı. bir sene mezuna kalıp ne istediğimi bilerek tercih yapmak isterdim.

Kafamı kesmekle.

değiştirebildikten sonra nereden başladığının pek bi önemi yok. hemen yarından başla değiştirmeye, en azından mümkün olan bir şey. yani en azından kağıt üstünde öyle diyelim aksjfşjkalsf

Bi uyuyup uyanır sonra sonrasını değiştirmeye başlardım. Geçmişle ne uğraşıcam bana yarınlar lazım

Tam olarak hangi noktayı değiştirmek istediğimi biliyorum. Hep oradayım , her gün o an hayır deseydim nolurdu kısmındayım. Bir evetin bu kadar büyük soruna yol açabileceğini tahmin edemedim. O ana geri dönüp hayır demek istiyorum.

geçti gitti her şey artık değiştirsem bile ne fayda

Neresinden tutarsak tutalım elimizde kalır.