intihar eşiği

yaşamak için hiçbir sebebin olmadığını, yaptığın her eylemin anlamsızlaşıtığı, ağlama krizlerinin peşini bırakmadığı ve aldığın her nefesin eziyet gibi hissedildiği durumdur. hayat pamuk ipliğine bağlı olduğu anlardan birisidir. size bu eşikten bildiriyorum, bombok bir durum.

intiharın eşiğinden bir adım geçmiş abimin bileklerine pansuman yapmaya çalışırken idrak ettiğim durumdur

ne kadar yüksek tutarsanız o kadar çok derdin altına girersiniz. ama ne kadar yüksek tutarsanız o kadar fazla derdi aslında kaldırabildiğinizi de fark edersiniz.

olduğunu hiç duyamadığım eşiktir. intihar bir plan içermez, ani bir başkaldırıdır. aniden olur ve biter. çevrenizdeki intihar edeceğim diye dolaşanlara itibar etmeyin. genelde intihar en beklenmedik kişilerin yaptığı şeydir.

allah geçirtmesin.

çaresizliğin son noktasıdır. ölemeyecek kadar korkak, ölmeyi isteyecek kadar bitmişsindir. ya o eşikten geçeceksin ya da hayata tutunacak bir sebep bulacaksın.

vazgeçişin eşiğine gelindiğinde insanın kendisini iğrenç hissetmesine sebebiyet verir lakin bir kere kafaya koyulmuş ve o veda mektubu yazılmıştır. ne zaman bu eşiğe varsan açar okursun o son mektubu ve bir güzel söversin sana bunları hissettirecek, yaşatacak bütün çaresizliklere..

her sabah o eşiğe uzun uzun bakıp geri dönüyorum. hayat uğruna ölünecek kadar güzel bir şey değil diyorum kendime. evet geceleri değil herkesin aksine, yeni bir güne başlamak zorunda olduğumda.geri dön, elinde kalan son inanç kırıntısını da çöpe atma diyorum. kendimi ikna edebildiğimden değil beni bağlayan şeyler olduğundan. nasıl olsa kaybedecek bir şeyin yok yaşa gitsin diyorum.

planladığım eylem

"mental olarak intiharın eşiğindesin. ama fiziksel olarak kedilerle konuşup, çiçekleri suluyorsun. gören de hayatı seviyorsun sanacak..."

patronun arkasından konuşurken patronun arkamda olması... 😢😢😢

tek kelime ile tükenmişlik hiç bir umut ışığının olmamasıdır

yaşamış olduğum bir durumdur.içinde bulunduğunuz psikolojiden çıktıktan sonra çok saçma ve mantıksız gelen bir eylemdir fakat tekrar ağır bir depresyon içine girilirse gerçekleştirmekten cekinmeyeceginiz fiil kötü sonuçlar doğurabilir (bknz:psikologunuz konuştu)

ne kadar intiharı düşünsem aklıma hep her zaman başka bir seçenek vardır, intihar cepte bir seçenek kalsın ve başka seçeneklere yönel diyerek kendimi çıkarıyorum bu durumdan. yine gündelik sorunlarla boğuşmayı seçiyorum inanıyorum ki bir gün ben kazanıcam.

sabrın sonu selamettir, hiçbişey olmazsa alışırsınız yani. zor bi dönemi sabrederek aştım hâlâ zorlanıyorum ama bu düşünce yok artık tek gerekli olan gerçekten zaman unutma. hiçbir acı bâki değildir. üflersin geçer. bazılarına biraz daha çok üflemen gerekir, hepsi bu.

depresif bi insan degilim ama kendini bir yere,birine ya da bir düşünceye ait hissetmemek intiharın eşigi

hiç kalkışmadım ama bir zamanlar ne zaman sıkışsam aklıma gelirdi ama farkındayım ne kadar acizce olduğunun. okudum bütün entryleri siz üzülmeyin aq

geldiğim son nokta aslında.korkuyorum,ölmekten değilde arkamdan söleyecekleri yüzünden.

hayattan korktuğun zaman , ölüm gözü korkutmaz

coktan astıgım esik. ama her gün intihar fikrini erteliyorum. cünkü basarısız olursam insanlarla bunu neden yaptıgıma dair yüzlesmeye gücüm yok.

10 gündür düşündüğüm eylem. ama aileme nasıl yaparım bunu? öbür tarafta hangi yüzle bakarım ailemin yüzüne? annem ne yapar bensiz?

i̇ntihar günah diye duruyorum, susuyorum. katlanmaya çalışıyorum. allah'ın verdiği canı yalnız allah alır. yoksa bir dakika bile düşünmem. çünkü artık insanın dayanmaya gücü kalmıyor. aldığı nefes bile içini acıtıyor. soluk borusundan giren hava bile yakıyor içini. i̇şte bu intihar eşiğidir. dayanmaya çalışın. zirâ ben bunu beceremiyorum.

"hayatına son vermek istiyorsan bunun için ölmene gerek yok. buradaki hayatına son ver ve başka yere git. anlamlı bir şeyler yap. yap işte bir şeyler. afrika'ya git mesela. insanlara yardım et. "the the" grubunu biliyor musun? bir şarkıları var; "dünyayı değiştiremiyorsan, kendi dünyanı değiştir"."

her insanın aklına gelir dönem dönem.kimi yeni amaçlarla kontrol edebiliyor bu duyguyu kimide kontrol edemiyor haliyle.en üzücü kısmı kendine amaç bulanların onlardan da soğuması tekrar bu eşiğe gelmesi.ama ölüm korkusu bu eylemi durduran bişey değil, bana göre tabi.bunu durduran sadece beklentilerimizin hepsini kaybetmemiş olmamız. sonuç olarak edenin de etmeyenin de haklı olduğunu düşünüyorum.

--- spoiler --- uçurumun kenarındayım hızır bir dilber kalasının burcunda muhteşem belaya nazır topuklarım boşluğun avucunda koca yâr adım çağırır kaldım parmaklarımın ucunda bir gamzelik rüzgar yetecek ha itti beni ha itecek --- spoiler ---