tartışma adabı

tartışma esnasında uyulması gereken kurallar bütünü. unutulmaması gereken şeyler var: 1. tartışma bir sonuca varmak için, karşıdakinin sahip olduğu fikri hiçe saymak için ya da karşıdakine kendi fikrini kabul ettirebilmek için yapılmaz. tartışma, beyin fırtınasıdır. iki tarafın da birbirine bilgi aktarımıdır. 2. insan, tartışma esnasında mevcut kimliğinden sıyrılabilmeli. türkçü, islamcı, ateist, hümanist, liberal vs. olunabilir fakat tartışma başladığı andan itibaren bunları bir kenara bırakıp yalnızca " objektif " olunmalı. 3. objektif olmanın yanında empati de gerekir. size çok anlamsız gelen bir cümleyi anlayabilmek için, bazen kendinizi tamamen karşıdakinin yerine koymak kavrama gücü açısından fayda sağlayacaktır. 4. küfür. edilebileceğini savunanlar da çıkıyor fakat -bence- edilmemeli. normalde çok küfür eden biri olmama rağmen, tartışma esnasında olabildiğince azaltmaya çalışıyorum çünkü küfür, ya tartışmanın düzeyini düşürür ya da karşıdakinin sinirlenmesine neden olur. ikisi de gereksiz. 5. el kol hareketleri ve vücut duruşu. tartışma esnasında herhangi bir tarafın götünün başının ayrı oynamaya başlamış olması, tartışmanın ciddiyetini yitirdiği anlamına gelir. kendinden emin bir duruşla ve el kol hareketleriyle karşıdakini kışkırtmadan tartışmak gerekir. bilgiler savaşmalı, bedenler değil. 6. eğer kaynak üzerinden gidilen bir tartışmaysa, iki tarafın da kayıtsız şartsız yazarını ve içeriğinin tümünü kabul ettikleri bir kaynak olmalı. 7. ve aslında şu an aklıma gelen kısmı bu kadar olan bu kuralların tümü gereksiz. yalnızca tartışma esnasında değil, hiçbir yerde unutulmaması gereken aslında tek bir kural var: insan olmak ve karşıdakinin de insan olduğunu unutmamak. bu kurala tam anlamıyla uyulursa, zaten diğerlerinin pek de bir önemi kalmaz.

tanım için üstteki entryi okuyun. yalnız bunu bilen insanlarla tartışmanın hazzı beni nasıl da yükseltiyor anlatamam. bütün stresimi atıyorum valla. bir de tartışmayı bilmeyen insan var ki allah onlardan korusun. alskdjalks facebook'u dondurduğumu yazmıştım burada geçen gün. bugün elim boşaldı film izleyecektim vazgeçtim. facebook'u açtım ve yaklaşık 7-8 kişiyle ortaklaşa 5 saattir aralıksız tartışma yürüttük. yemin ediyorum kora kor geçen bir halı saha maçından çıkıp o stresi atmış yorgun ve terli vücutta çay sigara yapıp dinlenmedeki hazzımı aldım resmen. kuş gibiyim nasıl boşaldım anlatamam size. 1 demlik çay içmişim, 5 saat sandalyede başka bir iş için otursam götüm dümdüz olurdu, omzum felç olurdu sanırım. ama çok güzel bir sohbet oldu. tartışma adabını bilen insanlarla konuşmak gerçekten insana çok şey katıyor arkadaşlar. bilmiyorsanız öğrenin lan lütfen. :))

tartışmanın, tartışmadaki şahısların ve hatta konunun dahi kalitesini arttıran bir özellik. geçtim tartışmayı genel olarak edep adabı olmayan insanların ağızlarından tükürükler saçarak etrafına hakaretler etmesi kadar avam ve sığ bir hareket daha yoktur. fikirleriniz de üslubunuzun çirkinliğinden dolayı beş para etmez. kafa ütülemekten ve şahısların haklarına saldırıdan başka bir olayı yok fikirlerinizin. anlamadığım bu tarz insanların, başkalarına hakaret etme hakkını kendilerinde nasıl buldukları? bu kadar mı kendinizi bilmezsiniz, özel olarak mı böyle yetiştirildiniz? reelde insanların yüzüne söyleyemeyeceğiniz şeyleri nick maskesi ardına saklanarak söyleyerek, belli ki ağır hasar altındaki egolarınızı böyle mi tatmin ediyorsunuz? insanların kendilerini böylesi aşağılık bir konuma koymalarına anlam veremiyorum. kendisine saygısı olmayan insanların şerrinden allah'a sığınırım. dinimiz amin.

doğu perinçek'ten öğrenilir, gerisi tıraş...

zuhruf suresi 58. ayet şu şekilde; --- spoiler --- dediler ki: "bizim ilahlarımız mı daha hayırlı, yoksa o mu?" onu yalnızca bir tartışma-konusu olsun diye (örnek) verdiler. hayır, onlar 'tartışmacı ve düşman' bir kavimdir. --- spoiler --- ne güzel tabir değil mi; tartışmacı ve düşman. tartışmacı ve dost değil bak. vaziyet böyleyken bu mahlukları bu şekilde değerlendirmek lazım. fıtratları gereği düşman olmadan duramıyorlar. kendi doğrularını savunurken bile o şeylere zarar vererek savunuyorlar. çoğu zaman eleştirdikleri şeyi yapıyorlar, çelişkili konuşup tezat davranıyorlar, orantılı bir mantık-vicdan kullanımları yok. o yüzden en makul olanı yine karşı tarafa göre üslup takınmak. herkes kendi dilinden anlar. efendiye efendi, barbara barbar olacaksın. siz deliyseniz ben daha deliyim amk diyerek icabında o savaşa gireceksin. ya da tümden salacaksın, en ufak muhatap olmayacaksın. ya hep, ya hiç. başka yolu yok.

Cahille tartışmaya girmeyin de, diğerleri adabını bilir diye umuyorum...

Tek kuralı karşılıklı saygı. (Cahilse tartışmayı kestim)

burada en mühim husus, tartışılan kişi veya kişilerin hiç beklemediği bir anda yabancı sözcükleri birer kalkan gibi kullanıp pervasızca karşı saldırıya geçmektir. kalabalık bir ortamda üçerli gruplara ayrılıp izleyicilere beyin fırtınası yaşatıyor, sanki memleket kurtarıyorduk. söz sırası bendeydi. kendimden emin, eteğimdeki taşları bir bir ortaya döktüğüm saniyelerde rakip elemanlardan biri ansızın ayağa kalkarak demogoji yapmasana lan" diye bağırdı. ardından bu çıkışı destekler nitelikte şiddeti giderek yükselen bir alkış dalgası başladı. o ana kadar hiçbir güç tarafından alaşağı edilemeyeceğime inanırken, retinalarına far tutulmuş tavşan misali öylece kalakaldım. "yemin ederim ben bir şey yapmadım, masumum" dememek için dudaklarımı ısırıyor, etrafımdaki karaltılara yalvaran gözlerle bakıyordum. yine bir diğer fasılda puştun teki yanındakilere dönüp "görüyorsunuz, düşüncelerini bize empoze etmeye çalışıyor" demişti. demogoji depreminin yaraları henüz tam kapanmamışken bir afete daha maruz kalamazdım. hem malum kelimeye pek yabancı da sayılmazdım. aşağılık pislikler kiminle aşık attığının farkında bile değildi. şöyle bi silkinip gölgesine ateş açmaya hazırlanan red kit edasında silahıma sarıldım: "yo dostum yo, yanılıyorsun. ben hiç kimseyi menopoze etmeye çalışmıyorum!" aynı seyirde cereyan eden dramatik bir "public big tits" maceram var ki, o konuya değinmek dahi istemiyorum.

Tartışma ile kavga etmek arasındaki farkı ayırt edebilen bireylerin sahip oldukları adaptır.

Millette konuşma adabı var mı ki tartışma adabı olsun… Konuşmaları tartışma gibi, tartışmalrı kavga gibi, kavgaları haçlı savaşı gibi