otobüste ayaktayken düşmek

insan kendine gülsün mü ağlasın mı bilemediği durumdur. otobüste sabah okula giderken amcalara yer vereyim dedim ama ayakta uyuyorum bildiğin. derken daldım gittim eller ceplerimde direğe dayalı dururken şoför bi fren attı sol kaburgamın ezilmesiyle kendime geldim. eller ceplerde kalkamiyorumda ortalığa öylece devrildim. büyük ihtimal engelli sandılar beni yerde kocaman çırpınan bir çocuk. koltuktaki amcalar fırladı ayağa omzuma girip 3 kişi zar zor kaldırdı beni. o an anladım ki düşenin tek dostu yaşlı amcalar.

oğuz atay'ın bu konuyla ilgili çok güzel bir kitabı vardır (bkz: tutunamayanlar)

güldüm artıladım ama (bkz: hayırlı forumlar)

otururken düşen bir sevgiliye sahiptim. otobüste en arkanın tam ortasında oturuyordu ben de tam önünde ayaktaydım. kaptan bir fren yaptı bu kamil tutunamayıp en ön kapıya kadar düşmekle düşmemek arasında yalpalayarak gitmişti. sonra da hiç birşey olmamış gibi geriye dönüp koltuğa oturmuştu. işin komik kısmı o ön tarafa gittiğinde kaptanın "incenmi gızım" diye sormasıydı. gitmeseydi komik insandı vesselam.

daha kötüsü varsa otururken düşmektir, yani yetenek gerektirir :(

maalesef birkaç kez başıma geldi.

dün sabah 8de ders koymalarına sinirlendim bide otobüs ilk önce kız yurdunu alıp geliyor bizim yurdun oraya. otobüs full kız dolu felan ben de cüzdandan kartı çıkarmak için ellerimi tutunacak yerlerden çekmişim. sen şöför amca geç kaldık ulan diyip gaza kökle. elimde cüzdanla beraber en önden koca otobüste en arkaya kadar yuvarlanmaktan hallice gittim. işin kötü tarafı yuvarlanırken bütün kızların surat ifadesini gördüm. 160 boyunda ki kuvırcık bir şeyin yuvarlandığını görsem bende bakardım. neyse siz siz olun tutunacak dalı bırakmayın. bu dal ne olursa olsun :(

otobüste kapı önünde durduğu için aniden kapı açılınca kaldırıma düşen de var. çünkü bazılarına sadece otobüse rezil olmak yetmez, duraktakilere de rezil olması lazım. (bkz: ben değil bi arkadaşım )

serviste yolcu dağıtırken en önde oturuyoruz trafik karma karışık neyse barzonun biri olmadık yerde aniden durdu bizde hallice hızlıyız bizim şoför bir kazık attı feryat figan lastikler ağlıyor zorla durduk ama en arkada duran bir adam vardı en önde ben oturuyorum oraya bir uçmuş bir uçmuş abartmıyorum arkadaşlar nasıl bir hamle geldiyse adam başı aşağıda ayaklar yukarda yığılıp kalmış çuval gibi ta en önde neyse durduk indik abi hastahane filan diyoruz adama ama yok adamın o korkuyla evime gitsem iyi olacak diyebildi sadece .

hazırlık okurken sabah erken vakitte saatlerce yol gittiğim günlerden birinde ayaktayim kafamı cama yaslamisim ve uyumuşum. ayakta uyuyorum. şöförün fren yapmasıyla düşer gibi olup insanlar tutunuyorum falan baya rezil bi durum ama kendime geldim uykum falan açıldı. ve o sıra yaşlı bi amcanın dehşet içerisindeki bana bakışını unutamıyorum.