ölen kişiyi rüyada görmek

285. gün bu gün. sadece üç kere gördüm. açıkçası benim için dua etmenizi çok isterim .

uyandığınızda çok güzel bir rüya bile olsa hayatta olmamasının verdiği bir ağırlık çöker üzerinize

iki gece önce annem yatmaya gitti, biz kardeşimle salonda oturuyorduk. birden içeriden 'anne' diye sesler duymaya başladık. resmen haykırıyordu annem. başta şaka yapıyor, bizi çağırıp uyumamızı isteyecek falan zannettik çünkü ben annemin o ses tonunu kullandığına çok az şahit olmuşumdur. yanına gittik kadın neredeyse tepiniyordu. uyandırınca şaşırdı, ne olduğuna anlam veremedi. 'rüya mıydı kızım? uyanık mıyım? diye sordu sürekli. su içirip kolonya falan koklattık kendine geldi biraz. tekrar uyudu ama titriyordu. ertesi gün ruh gibiydi. 'dün gece ne oldu?' diye soruyordu. ne kadar ısrar ettiysek anlatmadı ama ölüme bir kez daha lanet ettim. bu arada ben kaybettiğim arkadaşımı bir kere bile göremedim. keşke görüp özür dileme şansım olsaydı.

ben annemin amcasını görmüştüm rüyamda. böyle herkes vardı o da bi köşede oturuyodu.gittim elini öptüm bana sıkıca sarıldı içeri geçtim su getirmeye geldiğimde yoktu.sonra sabah telefon geldi o sabah vefat etmiş . allah rahmet eylesin

uyandıktan sonra kendimi bi süre tekrar ölüm diye bir şeyin olduğuna inandiriyorum garip bi durum nasıl açıklasam bilemedim

rüyamda abim ile sessizce yürüdüm. ama bu 7 saniyeye sığacak bir yürüyüş değil, saatlerce yürüdük, hiç birşey konuşmadan, hiç birşey söylemeden, başka hiç birşey yapmadan. kalktığımda kahvaltı dahi yapmadan hazırlanıp yanına gittim. çok özlüyorum be sözlük. bana o sarılışını özlüyorum. ismimi söyleyişini özlüyorum. bana 'bak amacsizhatun bu küçük kalbin neye kırılırsa hemen bana söyle ben senin abinim ne zaman başın sıkışırsa direk benim yanıma geliyorsun gelmezsen seni asla affetmem' diyişlerini özlüyorum. her gece yatmadan önce 'iyi geceler ufaklık' diyip öpücük konduruşunu özlüyorum. çok ihtiyacım var sana be abi. başım dertlerden kurtulmuyor sen gittiğinden berri... bugün yanına geldim saatlerce ağladım, anlattım, dualar ettim, toprağını öptüm. çok zoruma gidiyor. seni değil de o sen kokan toprağı öpmek zoruma gidiyor. seninle değil de toprak ile dertleşmek zoruma gidiyor. sen gittin gideli bu güzel kalbe kim girdiyse paramparça edip çıktı gitti ve ben bunları senin ile yüz yüze oturarak değil sadece o mezarının başında toprağını okşarken anlatabiliyorum. her gece soruyorum allah'ım abim ile ne zaman buluşacağım, ne zaman izin vereceksin buluşmamıza, ne zaman izin vereceksin sarılmamıza diye. sonra cevap alamıyorum. bütün gece boyunca rüyama gelmeni bekliyorum. uzun zamandır ilk defa geldin yanıma. tam umutların bitti anda ama sana en çok ihtiyaç duyduğum anda. beni sakın sensiz bırakma olur mu ? çünkü bu ufaklık artık tükendi ve sana çok fazla ihtiyacı var.

uyanınca acısı büyük oluyor. keşke görmeseydim derim.

beni hep ürperten bir şey,sanki hayattaymış gibi mutlu,neşeli ve canlı.sarılıyorsun öpüyorsun sonra en güzel yerinede uyanıyorsun,dünyanın en güzel yedi saniyesini geçirmişsin ve bitmiş.bu beni üzüyor.

sürekli başıma gelen olay. bence çok büyük bir nimet. onları sağlıklı, diri, yüzüne bakarken görebilmek o kadar muhteşem bir his ki... sizi özlüyorum. sizi unutmuyorum. sizi utandırmayacağım. dedem dayım ve amcam ruhunuz şad, mekanınız cennet olsun.

gerçek olsa keşke, tam dokunacakken uyanman yarım saat kendine gelemeyişin, sonra tekrar uyumaya çalışıp allah'ım nolur bi kez daha 5 saniye bile yeter diye yatağın içinde hüngür hüngür ağlamak, onu kanlı canlı her ne kadar gerçek olmasa da karşımda görmek her ne kadar gerçek olmasa da o mübarek kokusunu içime çekmek, anne ve babamla yine ve yine her ne kadar gerçek olmasa da daha yarısı bile dolmamış olan anılar defterime bir anımın daha eklenmesi. kıymet bilin dostlar anne babanızın kıymetini bilin hemen şimdi arayın onları çok sevdiğinizi söyleyin ellerini öpün kokusunu içinize çekin fırsatınız varken yapın.

canım dedem. son cümlen umudum sensin oldu. güvenini boşa çıkarmayacağım 6 ay sonra diplomamla geleceğim mezarına . ama lütfen daha sık gel rüyalarıma.

sene 2004. dedem bizim evde kalıyordu. sonra bir gün memleketimi özledim, yaşlandım da zaten, orada ölmek istiyorum beni memleketime götürün demiş babamlara. babam ve amclarım da babalarının son isteğini, onu batman'a göndererek gerçekleştirmiş oldular. ne kadar zaman sonra oldu bilmiyorum fakat bir gece rüyamda daha önce görmediğim bir hastanenin koridorunda sedyenin üzerinde dedemi gördüm. birkaç gün sonra haber geldi, vefat etmiş. babamın haberi aldığındaki çaresizliğini, haykırarak ağlayışını unutamıyorum. ama daha çok unutamadığım şey o rüyayı görmüş olmamdı.

amca oğlu 5 sene önce boğularak vefat etti. çok etkisinde kalmıştım çünkü ilk kez yakın cenazemiz olmuştu. aradan epey zaman geçtikten sonra rüyamda gördüm. soru sordum kendisine 'öbür taraf nasıl ne yapıyorsun?' diye o da 'bu soruyu sorma' dedi ve gülümsedi. başka da konuşma geçmedi aramızda.

gecen ramazan bayramını da icine almış tam kapanma sırasında hepimiz eve tıkılı kalmıştık. o süreç icindeki bir gece canım acayip sıkılıyordu. ne okuma, ne video, dizi veya film izleme ne de muhabbet istegi vardı. ergenligimin ilk yıllarından beri bir bucuktan önce cok büyük bir sey veya kosullama olmadigi sürece de yatmam ama o gün yapacak bir sey olmadigindan dolayi, varsa da canimin hic istemediginden dolayi gece bir gibi yatagima gidip uyudum. o gece vefat etmesinin üstünden yaklaşık dokuz yıl gectikten sonra ilk defa rüyamda rahmetli anneannemi gördüm. dedemin evindeki salonda, koltuklarda yanımda oturuyordu. kokusu bile aklımda kalan kokusuyla aynıydı. onunla iletisime gecmeye çalışıyordum ama benim dedigim şeylere cevap vermiyordu. insan rüyada oldugunu fark edince o rüya orada son bulur ya, bu rüya son bulmadı ve bir süre daha devam etti. kalktığımda hava hafif yagmurluydu. bense özlem, mutluluk ve hüznün aynı oranda oldugu garip bir ruh haliyle uyandıktan yaklaşık bir saat sonra yatağımdan kalkabildim. o gün icerisinde de degil mutlu olacak, tebessüm edecek bir sey dahi bulamadım. evdekilere küçük caplı huysuzluklar falan yaptım. tüm gün aklımdan da anneannemle biriktirdigimiz anılar, yaşasaydı acaba nasıl olurdu, benim hakkımda ne düşünürdü gibi seyler gecti. koca bir gün özlem, mutluluk, hüzün ve merak duygularının aynı oranda oldugu bir dörtgende gecti. öyle işte.