cana geleceğine mala gelsin

altı ve ya yedi yaşındaydım bizim araba da askeri bi araba neyse ailede beş kişiyiz annem,babannem,kardeşlerim bi taraftalar ben de akıllılık yapacağım ya babamın yanına oturayım dedim,,neyse oturdum kapı tarafına gidiyorduk ulan ben dirseğimle kapıyı açmışım tekerleğe kafa attım yüzüm falan soyuldu hep ama ben kendime değil babamın arabayı geç durdurmasına ağlıyorum neyse su falan verdiler eve geldik iyiyim falan kız kardeşim geldi parmağını bana uzatarak "eheheh cana geleceğine mala geldi" dedi,o an ağlamayı çok istedim sen daha küçüksün onu nasıl nerden öğrendin,o gün daha kaç defa canım yanar diyodum çok gecikmedi bu da böyle bi anımdı

demek isterdim ama mal yok aq

valla benim malıma geleceğine canıma gelsin.o kadar uğraşıp almışım sonuçta

telefonum tuvalete düştüğünde demişlerdi. o sinirle ben de "bana geleydi ben boklanaydım" demiştim. telefon yeniydi be iyi koymuştu ondan.

değeri 100 liradan fazla olan mallar için geçerli degil benim için.

her gün en az 1 kere duyduğum söz öbeği. ya benim sakarlığımdan ya da mallığımdan.

cümlesindeki mal hep ben oldum, evet hep olan bana oldu, evet üzücü bir durum

(bkz: kadikoyvapuru ) başka bir deyişle bana geleceğine sana gelsin kanka shsh :d

2 3 ay once arkadas telefonunu dusuruyodu refleksif tutmaya calisinca kafasini vurmustu kalkip bize soyledigi ilk soz "mala gelcegine cana gelsin " olmustu uzun bir sure unutamam sanirim

çan eğrisi sistemini herşeyden üstün tutan ponçik düşünce yumağı

geldi gençler, sorun yok.