mezhep ayrılığı

al-i imran suresi 103 ayet bu konuda sürekli kafamı kurcalıyor. diyanetin çevirisinde "ve la teferrekü" kısmı sadece "dinde bölünmeyin" olarak çevrilmiş fakat "teferrekü" kelimesinin kökü topluluk, gruplaşma, ayrışma kelimelerine eş yanılmıyorsam. bu mantıkla mezheplerin de peygamberimiz vefat ettikten sonra ortaya çıktığı da göz önünde bulundurursak kafamda soru işaretleri belirdi. ek olarak en'am suresi 159.ayette, meryem suresi 37.ayette ve rum suresi 32.ayette de bu ifadeler yer alıyor. konuya kesin hükmedecek hakim olan biri aydınlatabilir mi? edit: teferreku kelime anlamı düzenlendi

benim de aşırı kafamı karıştıran konu tamam dönem şartlarına uygun olarak açıklamalarda farklılıklara gidilmiş ama bi bakıyorsun oruçta, namazda, ibadette çok ayrı kollara bölünmüş. benim yapmadığımı başkası yapıyor, onun yaptığının benimkiyle alakası yok tamam amaç ibadet etmek, aynı hak yolundan gidiyoruz eyvallah ama bu kadar farklılıklar olması garip geliyor. kuranı baz alarak ibadet etme taraftarıyım ama farklılık gösteren şeyler günah veya sevap sayılacak mı? şirke girecek mi? yanlış ibadetler yapılıyor mu? kafamı kurcalıyor

asr-ı saadet'te mezhep yoktur. asr-ı saadet dinin temeli ve her şeyidir. vahiy ve sünnet bittiği an, haliyle dinle ilgili tebliğ edilen her şey bitmiş olur. bilal'e anlatır gibi anlatalım; hz. muhammed döneminde islamiyet her şeyiyle nazil oldu. sonrasında her şey, otomatikman yanlış oluyor. tabi bir çok şeyi günümüz şartlarıyla icma ve kıyas yoluyla mukayese etmek farklı.

4 hak mezhep içindeki bu ayrılıklar ümmetim için en büyük nimettir hadisini hatırlatayım. her imanlı müslümanın bu 4 hak mezhepten 1 sinj seçip iman etmesi gerektiğini böylelikle cennete gideceğini biliyoruz. dünyada bile arabamızı kendimiz tamir edemiyor kendi doktorumuz olamıyor başkalarından yardım alıyoruz. islamiyeti öğrenme yaşamaya gelince ben kitaba bakarım kendi süzgecimden geçirir öyle yaşarım diyoruz. 4 hak mezhep kurucuları 4 imam çok bilgili üstdüzey kişiler. ayrılık konusuna gelecek olursak tüm dünya coğrafyasına yayılan islam farklı yaşam koşullarına farklı insanlara göre 4 hak mezhebe ayrılmıştır.

islâm dininde inanılacak ve yapılacak şeyler güzelce anlatılmıştır. salâhiyetli din âlimleri, inanç ve amel bilgilerini kur'ân-ı kerim'den, peygamberimizin hadîslerinden çıkarıp yazmışlar ve din hükümlerini ümmete bildirmişlerdir. sahih ve makbul inançların neler olduklarını imam ebû mansur mâtüridî ve imam ebu'l-hasen eş'arî kur'ân-ı kerim'den ve hadîs-i şerîflerden derleyip bu ümmete anlatmışlardır: bu iki büyük islam âlimi, müslümanların itikat (inanç) meselelerinde imamlarıdır. esasta birdirler. sadece bazı inceliklerde ve teferruatta aralarında ufak içtihat, fikir ayrılıkları vardır. bu iki imamın yolu itikatta, inançta ehl-i sünnet ve'l-cemaat mezhebidir. yâni peygamber efendimiz'in ve mübarek sahabelerinin yoludur. her müslüman, inanç meselelerinde ya imam mâturidî'yi veya imam eş'arî'yi takip ve taklit etmelidir. "benim mezhebe ihtiyacım yok, ben kur'ân ile sünnet'e bakarım..." diye konuşanlar büyük hata işlemektedirler. bin seneden beri nice büyük âlimler, mürşitler, sâlihler, arifler bu iki imamdan birine tâbi olmuşlardır. bu mevzuda bin küsur yıllık bir icmâ-ı ümmet vardır. bu mezheplerden ayrılan bilgisizler sapıtmış ve sapıttırmışlar, ehl-i sünnet'in dışına çıkmışlardır. peygamberimiz ve sahabeler devrinden sonra islâm dünyasında "mutlak müçtehitler" yetişmiş, bu büyük zatlar kur'ân-ı kerîm'in âyetlerini ve peygamberimiz'in (s.a.v.) hadîslerini mükemmel bir şekilde inceleyerek, dinimizin bütün amel meselelerini büyük bir vukufla açıklamışlar, hükümleştirmişlerdir. bu mutlak müçtehitlerden dört kişinin mezhebi, islâm dünyasında ‘amelde mezheb' olarak kabul edilmiş ve yayılmıştır. bu mezhepler: hanefî, şafiî, mâlikî ve hanbelî'dir. (alıntı)

insan olun yeter kardeşim..

ister itikadi olsun ister ameli fark etmez hatta hepsi kendi dönemine göre mantıklı dahi olabilir ama bugün, bilim ve teknolojinin bu kadar ilerlemesi, tarihsel süreçte dinin nasıl kullanıldığı göz önünde tutularak herkesin tekrardan sorgulaması kendisine en mantıklı geleni uygulaması ve hatta mezhepten bağımsız bir islamla yoluna devam etmesi gerekir bile denilebilir. gerisi allah'a bırakılmalı.