kardeş kavgaları

durup dururken en kucuk sakalasmadan bile çıkabilcek kavgalardir şakayla başlayip ciddiye döner küslügü en fazla 1 saat suren kavgalardir

bizim kavgalarımız galiba fazla ciddi oluyor.bir keresinde ablam kapıyı açarken bileğini kesmişti sonuç dikiş atılmıştı.duruma göre bazen kemer bazen de termos fırlatıp oklavayla birbirimizi kovaladığımızı bilirim. "yoksa biz kardeş değil miyiz ? " diye düşündüm şimdi.

iki dakika sonra barışırsın

kafasını kazmayla yarmışlığım,hareket halindeki araçtan atmışlığım,dudağını patlatmışlığım var.o da az değildi dişlerimi kırıp ayak bileğimi incitmişliği var.ha birde beni bir yerlere kilitleme de üstüne yoktu.işin kötü tarafı kavgayı kazanmama rağmen sen beni yendiğini zannediyorsan ama psikolojik olarak ben kazandım deyip beni deli etmişliği var..yorulup sakinleşince birbirimize sarılıp sakın babama söyleme der kavgayı noktalardık. öyle bi kardeşiz yani :)

ikizimle sürekli kavga ederdik klasik ikiz kavgaları falan.. hayvan sırtımda flüt kırmıştı ya :(

kardeşim kafamı ısırmıştı

allah belanı versin diyip içinden "töbetöbetöbe" dediğin kavgalardır

haylayf diye bisküvi vardı üstü şekerli. ( hala var mı bilmiyorum biz küçükken vardı ) annem bana ondan almış kardeşime de çikolatalı ikram almış. eşşek sipasi bana değiş tokuş yapalım ikisinden de yemiş oluruz dedi tamam dedim. 1 tane haylayf verdim o da bana 1 tane ikram verdi. onu yedi geldi bana resmen duygu sömürüsü yaptı. ben sana iki katlı verdim senin bana borcun var diye. bence acıdım 4 5 tane falan verdim. yedi evden çıktı bahçeden bana "keriz keriz nası da kandirdim deyip kaçtı" ulan dövsem bi türlü dövmesem bi türlü. küçükken ne salak bi kızmışım ya gerçi hala öyle de

gülmekten vuramayıp bi kamyon dayak yemek jsjsjsj

ablamla aramiz 3 yaş o baska koltukta oturuo benim yanimdada 2 halam var o kadar uzagiz birbirimize o kadar snrlendim ki o iki halamin ustunden atlayip saçina yapistim sonuc o ağladi ben güldum arada tekmeleri halam yemis o hastaneye gitti😂 bi kerede orucum geldi burda yatamazsin filan dedi baska odaya gectm oraya geldi bu sefer kavga cikti kapiyi kitleyip dovdum bunu apartmandakiler annemi aramis koş kizlar ölduruo birbirlerini diye 😂

genelde kırık çıkık olmadan bitmeyen kavgalarımızdır. orantısız güç sonucu illaki burnunu, kolunu hiç olmadı dişini kırıyorum. bayılttığım zamanlarda oldu. hasarsız kurtarmıyoruz yani.

biz onlarla dalaşabiliriz didişebiliriz ama bir başkası onların tırnağına zarar versin istemeyiz hep korur kollarız (bkz: et tırnaktan ayrılır mı )

en son kumanda için kavga etmiştik kardeşimle. baya böyle saç baş. telefondan felan kanal değişiyoruz sonra birbirimizin telefonlarını almıştık. 1 saatten uzun süre saçlarımızı tutarak boş boş oturduk. en son televizyonu kapattık ikimizde izlemedik öyle bitti. ama canım kardeşim en çok onu seviyorum

biz bildiğiniz kedi köpek gibi kavga etsek de, annem kardeşlerimden birini dövdüğünde anında ağlamaya başlardım. ben bu kardeşlik bağını hiçbir zaman çözemedim. öyle kuvvetli bir bağ ki, en çok sinir olduğunuz aynı zamanda en çok sevdiğiniz kişiler kardeşler.

kulaklığı takmış evde müzik dinliyor onceden haber vermiş olmama rağmen kapıyı caliyom caliyom açmıyor elimde poşetler bi 15-20 dk kapının önünde dikildim sonra geldi açtı bende aşağıda poşetler var dedim apar topar yolladım en üst kattan aşağı daha sonra girdim içeri kapıyı kapattım geldi çaldı kapıyı acmadim bi yarım saat . ondan sonra ne zaman çalsam kapıyı hemen açıyor şiddet çözüm değil arkadaşlar !..

kedi köpek misali

dünyanın en eğlenceli şeyi olabilir. bizde genellikle kavgalarda sandalyeler havada uçuşur ev halkı da karışmaz sonra sanki hiçbir şey olmamış gibi gayet şakalaşırız da . küçükken bir kere ablamla kavga etmiştik de gece uyanıp yeni aldığı ayakkabısını ve saçlarını yamuk yumuk kesmiştim, bazen fazla kızabiliriz olur öyle şeyler.

oklavayla savaşmışlığımız var daha ne diyeyim

kavga ettikten sonra sarılıp özür dilememiz

kavga olsa bile hep özendiğim ve hiçbir zaman sahip olamayacağım eylem

iki abim var hep dayak yemişimdir. dayımlar annem babam felan bunları döverken zevke gelirim ama bi kız yüzünden üzülsün reddedilsinler en ufak bişey de suikast planları düzenlerim karşı tarafa

biraz sonra gerçekleşecek olan eylemdir. dört yaşındaki kardeşim odama geldi arkama geçti ve on dakikadır sırtımı tekmiliyor. son bir tekme daha atarsa önce döveceğim sonra kulaklarından tavana kadar kaldırıp tuvalete kitleyeceğim. delirmeme az kaldı. nabzım tekmeleri ie aynı frekansta atmaya başladı.

ortada bir taht varsa bile gereksizdir.

hiç yaşamadığım durum. ablamla 11, abimle 10 yaş var aramızda. ne desem hep güldüler. sinirlenip abimin üzerine yürüyordum küçükken. kolunu açarak alnımdan tutuyordu, yaklaşamıyordum bile. öyle zevk alıp gülüyordu ki bu durumdan, kendi kendime sinirlendiğimle kalıyordum. ablam desen garibim cici annem gibi. elinde büyüdüm. bir kere bile ona kızdığımı sinirlendiğimi hatırlamam. o nereye ben oraya peşinden giderdim hep. beni sinirlendirmek için dönüp “gel pisi pisi pisi” derdi. sinirlenemezdim de küser 2 dakika sonra kendi kendime barışırdım yine :d

avrupa yakasındaki aslı ve volkan gibi oluyoruz. sonra kavgamızı düşününce çok gülüyorum

etmeyin, üzülürsünüz sonra. ah dilim tutulaydı da demeseydim dersiniz. aklınıza bir takılır çıkmaz öyle kalır. keşkelerde yaşarsınız.

bizim rutinimiz olan durumdur. henüz patlamayan taze kavgamızdan yazıyorum. odamın, kapısı yalnızca içerden açılan bir balkonu var. uyuz abim ve ablam meşhur “sen aslında evlatlıksın” muhabbetine girince kapıyı üzerlerine kapatıp iki saat boyunca açmadım. içeri yeni girebildiler, tabii ki kapıyı açtıktan hemen sonra kendimi koşarak başka bir yere kitledim. çıkmaya korkuyorum sözlük. ablamla aramda 11, abimle de aramda 14 yaş var. hikayenin küçük, gıcık ve ona buna sataşıp kaçan kişisi ben oluyorum. yakalanınca da dinlene dinlene dayak yiyorum. efendime söyleyeyim, saçlarımdan mı sürüklenmiyorum, üstüme soğuk sular mı dökülmüyor, gıdıklamalar, ezmeler falan gırla. çok yaratıcı eziyetlere de maruz kalıyorum ama bunlardan bahsetmek istemem. tabii ki tüm kavgaların altından çirkeflikle çıkıyorum. görünümde de onlardan oldukça küçüğüm ama çok güzel tekmelerim, çığlık atarım, ısırırım, zırlarım. he bir de küpelerim, küpe görünce eli ayağı uyuşan abime karşı kavga esnasında küpelerimi kullanıyorum. kulaklarımda üçer delik var, o geldiğinde hususi olarak zincir küpeler takıp karşısına geçiyorum, uyuşup kalıyor. çok eğleniyorum. not: her ne kadar önceleri ciddi ciddi kavga ediyor olsak da şimdiki kavgalarımız tatlı atışmalar, okşamalar oluyor. evlenip gittiklerinde kavga etmeyi bile özlüyorsunuz, kıymetini bilin.

şu hayatta en çok birbirimizi severiz, lakin gün sonu hıncımızı alamamış gündelik olaylara karşı öfkemiz varsa, işte o zaman güzel bir kavgayla stres atarız. buna uykuluk kavgası denir.

biricik ablam her kavga edişimizde şunu derdi: "kardeş kardeşi bıçaklamış. sonra dönmüş kucaklamış."

Kardeşlik çok güzel aynı zamanda da çok garip bi duygu. 3 kız kardeşiz ve diğer 2 kız kardeşim dün gece küçücük bir çanta yüzünden birbirlerine saç baş daldılar (bakın şaka yapmıyorum cidden kafa göz yumruk tırnak ne varsa kullanıldı). Ben de tabi şiddete karşı olan bir abla olarak onları ayırdım ve 2 şer tane patlattım. Bi taraf ağlıyo bi taraf söyleniyo derken sabah oldu. Kahvaltıda ben gergin bi ortam beklerken bi baktım daha 7 saat geçmeyen olayın üzerinden 'seni nası dövdüm ama' 'nası ağladı ama salak' gibisinden şakalar yapılmaya başlanmış ve etrafa gülücükler saçılıyo sanki o olay hiç yaşanmamış gibi. O kavgayı başka biriyle etseler olay karakolda biterdi. Nolursa olsun birbirimizden başka kimsenin bize hayrının olmayacağını ve bu olayların kardeşliğin tuzu biberi olduğunun farkındayızz. Umarım ilerde miras yüzünden de böyle kavga etmezler