cansız bir nesneyi çok sevmek

bi tane kalemim var, ona bir şey olursa cenaze töreni düzenlerim. yatakta kaybediyor olmasam sarılır uyurum hatta.

Ben en son beyaz kaplan beyblade'imi çok sevmiştim sonra leğende turnuva yaparken kırılınca hayata küstüm ve cansız hiçbir şeye değer vermedim :(

çoraplarımı çok severim her birini en az bir hafta giyer geceleri onlarla uyurum. sevdaya dahil mi ?

yeşil bir tişörtüm var lan onu çok seviyorum amk, onu giyince özgüvenim yükseliyor o derece amk

Eski bi laptopum vardı. Bundan bi 6-7 yıl önce falan. Bi gün ekranına (domuz gribi muhabbeti olduğu zamanlar) el temizleme losyonu dökülmüştü. Açıp temizlerken sokete takmayı unutmuşum. Soketi hemen takarım diyip tekrar sökerken fişi çıkarmamıştım. Tam takarken kolum bi demire çarptı kıvılcım çıktı. Çok sevdim kıvılcımı yarım saat dj gibi o demirle oynadım sjsnfmf sonra topladım çalıştıramadım. Sonra bi yanık kokusu gelince olayı fark ettim o demirle tüm parçalara kısa devre yaptırmışım amk... Bak yine hüzünlendim. O laptop hala dolabımın üstünde duruyo. Ölü gibi çalışırdı falan ama çok sevmiştim bee. Arada çıkartır temizlerim her yerini özlem giderir geri koyarım. İlerde hedefim tek başıma o laptopu tamir etmek. Muhtemelen şuan da da hiç bi parçasını bulamam ama böyle bi isteğim var. (bkz: insan en büyük zararı en çok sevdiğine verirmiş)

Fener amblemi olan hersey. Formalarıma servet ödense vermem hele bi anelka formam var arkada anelka yazıyo ama yazmıyo aslında hep yazılar silinmiş falan ama küçük gelmese yine giyerim hiç de cıkarmam be

(bkz: maddecilik)

(bkz: fenerbahçe forması) (bkz: fenerbahçe atkısı) (bkz: fenerbahçe bayrağı)

Yaşamayı seviyorum

(bkz: fenerbahçe )

(bkz: sahip olduğun her şey bir gün sana sahip olur) (bkz: fight club)

(bkz: tespih) ulan 3 liralık tespih ama manevi değeri çok fazla. 15 senelik arkadaşım hediye olarak verdi.

(bkz: bardak) normal bi tane bardak yani. ama manevi değeri büyük. bi gün anneannemle japon pazarı gibi bi yere gitmiştik. orda 6 lı bardak gördüm ve sevdim anneanne ne güzel alalımmı dedim. aldı ve eve gelince hemen bi rengini su bardağı yaptım. 4 tanesi kırıldi ayrı ayrı. son iki tane kaldı. geçen yıl kaybettiğim anneannemden hatıra diye gözüm gibi bakıyorum onlara.

arkadaşlarımın babası karne hediyesi olarak oğluna laptop almıştı ama babam bana dikiş makinasıyla smackdown wwe kemeri yapıp beraber o cekyattan bu cekyata oynamıştık benim için çok büyük bi değeri var o arkadaşlar o laptopları sattılar ama benim kemerim haaala duruyo

maneviyatı yükleyinince sevilmeyecek "şey" yoktur.

boston celtics posteri.

(bkz: materyalist)

(bkz: ketıl)

bir entry daha gireyim bu başlığa. yine anneannemden kalma bir eşya, yüzük. hacıdan gelen basit ince yüzüklerden. anneannem getirmişti diye saklarım hala.

uzun süre kullandığım bir eşyanın kaybı, bozulması, kırılması vb durumlarda psikolojik olarak çöküyorum.

bana canlı olan bir şeyi sevme hakkı vermediler, ben de incir reçelini sevdim. incir reçeli sendin azizim.

üff küçük yaşlarda çok sağlam bir uzaktan kumandalı jipim vardı. o zamanlar için baya üst bir şeydi. böyle sarılıp yatardım. kendisi şuan bozuk durumda ve galiba kömürlükte çürümeye terkedilmiş şekilde duruyor pff.

bence harika bir sevgi şekli. tamamen kendi hür iradenle seviyorsun. benim en sevdiğim köpek şeklindeki panduflarımdı. sahip olduğum ilk panduflarımdı sanırım. hiç beklemediğim bir anda gelen sürpriz bir hediyeydi. i̇simleri bile vardı. keşke pandufların ömrü kısa olmasaydı... maalesef tabanları parçalandı :(

çorap aşırı seviyorum ya ayni renkten hep iki üç çift alırım teki kaybolunca diğeriyle giyerim diye hepsini de renkli alırım en sevdiğim corabimda turuncu renkli olan

canlı olan şeyleri sevip hayatın kaç bucak olduğunu gördükten sonra kaçınılmaz bir şekilde tercih etmek zorunda kaldığımız bağlanma biçimi. bir nevi çocukluğa dönüş aslında. insanlar çocukken her şeyin en doğrusunu yapıyorlar. çocukken en çok oyuncaklarımı sevmiyor muyduk?

bir bebeğim vardı ismi egeydi o kadar çok seviyodum ki kendi bebeklik kıyafetlerimi giydiriyodum şuan hatırladım yavrum evladım benim acaba kime verdi annem. seni çok özlediğimi hissettim gözlerim dolu yazıyorum bu entryi:'(

kitaplarım, her biri evladım gibi yıllar önce aldığım naz*m hikmet hariç.

sevgiye yüklediğiniz anlama göre değişkenlik gösterebilen bi alan sanıyorum. mesela; bi şeyleri sahiplenmeyi, onlara kişilik kazandırmayı severim. bu yüzden sık vakit geçirdiğim hemen her cansız nesnenin bi adı vardır. bu benimseyiş sonrası çok değer verip sevmek de kaçınılmaz oluyor tabi.. hem kaybolmadığı ya da zarar görmediği uzunca süre boyunca da sizinle kalabiliyor oluşu müthiş. sevgi karşılık beklemez bi de, şş

erkek arkadaşım bir kar kuresi hediye etmişti gözüm gibi bakarım hâlâ ona arada açıp bakıyorum kendi etrafinda dönerken onu inceliyorum

oyuncak ayım ama o canlı

Şişem kırıldı az önce aşırı mutsuzum aynısını alsam da sanki onun gibi olmazmış gibi.

Aklıma 7 sene bıyunca kullandığım uçlu kalemi getirdi. Nasıl olduysa kırıldı. Parçalarını da 1-2 sene saklamıştım :d

Doğum günümde arkadaşım kocaman bir şirin almıştı bana. Adını Kaju koymuştum beraber uyurduk. canım oğlum kurban olduğumusu hayatımda kocaman bir yeri vardı. Kaju’yu tanımayan yoktu neredeyse herkes çok severdi. Ama geçen sene odam yandığında kurtaramadım onu yanarak öldü:(( Hiçbir şey yerini dolduramıyorum canım Kaju’m oğluşum annesinin bir tanesi.

Traktör satılınca ağlar mi bi insan ya. Çok sevmişsem demek..

Pijamalarım ve puflarım bağımlısıyım, manyağıyım.Bir insan pijama aldı diye mutluluktan ağlar mi ağlar tabiki :)

(bkz: Zippo çakmağım) 12 senedir yanımdan ayırmadım. Evlat olsa sevilmez bu kadar.

Defterlerim. Günlük, şiir, not aldığım ufak defterler.. Ne olursa. Defter aşkı var bende..

Kapüşonlu hırkam. İnanır mısınız bilmem ama dün ona sarılarak uyudum. Edit: aklıma Cemil Meriç'in sözü geldi şimdi ekleyeyim dedim. "insanlar sevilmek için yaratıldılar, eşyalar ise kullanılmak için. Dünyadaki kaosun nedeni, eşyaların sevilmeleri ve insanların kullanılmalarıdır"

Penguenim. 14 yıldır yanımda duruyor.

herkesin vazgeçemediği bir şey var bu hayatta, benimki de sensin bob

(bkz: Beşiktaş) evet, tuhaf belki ama çok seviyorum. kazanıp kazanmaması gram umurumda olmuyor. hatta kaybettiği maçlardan sonra stadyumun ışıkları sönene dek ayrılamam oradan. sanki bana çok ihtiyacı varken terk ediyormuşum, ihanet ediyormuşum gibi geliyor. bu sebeptendir ki bir formamın arkasına yazdırmıştım uzun uzadıya; "aşk dolanır seni görünce ayaklarıma" diye. romantizmi onunla öğrenmişlikten olsa gerek şu satırları da karalatmışlığı var kendisinin... "Ve geceden kalma bir aşkla sabahı eder ruhum, Seni sevmek, kurumaya yüz tutmuşken, suya kavuşan çiçeğin yaşama sevinci gibi. Seni sevmek, baharın ilk güneşini görmek gibi. Seni sevmek, ayın güneşe aşkı gibi. Seni sevmek, bir çocuğun masumiyetinden bir parça gibi. Seni sevmek, aşkların en güzeli... Nasıl diyordu şair; -Kahrın da güzel, lûtfunda..."

Axe deodorant kutuları. Muazzamlar.

Çok küçük peluş bi pandam var onsuz uyuyamıyorum