çocukken yapılıp sonra utanılan eylemler

aslında düzinelerce var. ama şunu hiç unutmuyorum; 7 yaşındayım öğretmen yerlerimizi değiştiriyor yanıma uğur diye bir çocuk oturdu. yanakları kocamandı. hatta çocuğun yüzü komple yanaktı velhasıl sürekli resim çiziyordu özellikle arabalar, hepsi üstü açık 70 li yılların arabasıydı. ama o kadar iyiydi ki çizimi sadece izliyordum derslerde de iyiydi, hocalar hemen severdi onu ama kimseyle diyalog kurmazdı genel de büyüklerin ilgisine maruz kalırdı. bazen sorulara bile cevap vermiyordu. ama ben hala olduğum gibi zekaya tav olan bir insanım ve 7 yaşında bir insan sevgisini göstermek için ne yapar? öper. yani ben bunun yapılması gereken bir durum oldugunu düşünüyordum, seviyordum çünkü bir gün çocuk pencereden bakarken yanağından öptüm. yani insan öper kaçar dimi.. ben yanağına doğru uzadıkça çocuk beni itiyor. lan o beni ittikçe ben abanmaya çalışıyorum. (bkz: gay miydi acaba ) sonuç olarak çocuğu zorla sıkıştırıp öptüm... yani bunu ciddi olarak yaptım. şimdi komple gurur vücudum, kanımda gurur dolaşıyor sevmediğime 1 adım gidersem sevdiğimden kaçıyorum. yani sonrasında çok utandığımı söyleyebilirim.. ama masumca yapılan her eylem güzeldir..

allah var küçük kardeşim iyi kazanmıştı. (bkz: 1 tl'ye amcalara pipiyi göstermek)

ilkokulda sınıfın en yakışıklı çocuğuna mektup yazmıştım ona aşkımı anlatan. sonra o çocuk açıp sınıfta sesli bir şekilde okumuştu herkez gülünce bende gülmüştüm hem utanır hem gülerim

1. sınıfta daha harfleri yeni öğrenirken sınıf arkadaşım bana seni seviyorum demişti salak ben ikimizin baş harflerini küçük küçük kâğıtlara yazıp defterimin kenarına sıkıştırdım. sonra annemle ders çalışırken defterin kenarından düşmüştü. anneme ilk aşk itirafımı 1. sınıftayken yapmış olmuştum bak şimdi bile yazarken yüzüme kan yürüdü :\

oturduğumuz mahalle çocukların sokakta oynamasına müsait bir yer ve ben sokağa oynamaya çıkarken 5-8 yaşlarım arasında hep kilotlu çorapla çıkardım dışarı ne alakaysa bir de bizim mahallede hiç kız çocuk yoktu bitek kuzenimle ben 4-5 tane erkek çocuğu vardı onlarla oyun oynamak için peşlerinden koşardık onlar bizi istemezlerdi yanlarında şimdi görüştükçe dalga geçiyorlar bizimle az mı koştunuz peşimizden diye

uyku sersemliğiyle iki kere yanlış yere işemişim (bkz: yanlış yere işemek) ilkinde salonda tv karşısında uyuyakalmışım annem ve ablam salon da oturuyorlar bir an kalkıp salondan çıkıyorum tuvalete gelmeden önce solda kapı yanında buzdolabı yanında da çöp poşeti var, üşengeçlikten herhalde tuvalete gitmeyi gözüm kestiremiyorsam demek çöp poşetine işeyip geri gelip yatıyorum. diğerinde de gece herkes uyurken salonda uyumuşum gene (sorun bende değil salon da) kalkıp salonda ki sehpaya işemişim, ertesi gün uyandığında fark ediyoruz tabii. küççüktük lan :(

anasıfındayken sınıfta ki bakıcımız olan hanımefendiyi öpmüştüm sonra herkes bana gülmüştü o yaşta büyük travma yaşamıştım

burnuma kuru fasulye tanesi sokmuştum, çünkü fasulye tanesi saklama oyunu oynuyorduk ve bu oyun da ne yazık ki benim parlak fikrimdi. işin acı tarafı onun orada olduğunu unutup, eve gelip yemeğimi yemem ve normal hayatıma devam etmemdi. yatağa yatınca aklıma geldi, gittim annemlerin yanına benim burnumda fasulye var dedim. anlamadılar doğal olarak önce, kızım rüya mı gördün gibi sorular sonucu durum ortaya çıktı. babam tabi terlik pijama beni tuttuğu gibi acile götürdü. bu utanç verici anımın tek kazancı, oyunu ben kazandım. fasulyeyi doktora gidene kadar kimse bulamadı.

ay bizim mahallede bi x şahsı vardı ona aşıktım çıktım dışarı hep beraber zeytinlikte oynuyoruz hastayım ama baya hastayım gittim çocuğun yüzüne 3 kere ard arda hapşurdum sonra bide tükürdüm yarabbi şükür dersin dedim ağlaya ağlaya gitti burda ondan çok özür diliyorum

her misafirliğe gittiğimizdeki ev sahibine sizde sarelle var mı diye soruyordum. olmayınca ağlayıp ben sarelle istiyorum diyordum. ayrıca yalandan çok ağlardım. gözyaşı gelmese bile zırlardım. o zamanki ben şimdi karşıma gelse tokat manyağı yaparım yemin ediyorum.

balkondan aşağı işemek. pişman değilim.

sictiktan sonra anneee bittiii diodukya o işte kagsgskdhakd

eskiden her evde bilgisayar yok tabi dayimgilde vardı misafirliğe giderdik bir yarım saat geçerdi ben sıkıldım ayakları çeker bilgisayar teklifi beklerdim. evet şimdi küçük bir tebessümle bilgisayarımdan entry yazıyorum.

sunnetimin kasetini izleyisim ulan vicdansiz herif gulmus kayda alirken

klozete ilk sıçtığımda "anneee götümden adam çıktııı" diye bağırmıştım amk sjsksjsjjs

yanlışlıkla çamaşır sepetine işedim

halamla eniştemin sözleneceği gün eniştem odada tekti sinsice yanına yaklaşıp "murtilli götü pilli" demiştim. sonra beni halama şikayet etmişti şerefsiz. (bkz: eniştenin adının murat olması)

ağlamak

arkadaşımın babası bakkaldı. her gün gider bakkalda oyun oynardık. cipslerin yanında oynuyoruz genellikle bende cips çok severim diyorum buna al ne olacak babanın değil mi hepsi falan alıyoruz yiyoruz. bi gün babası yakaladı bizi aldı iki cipside elime verdi arkadaşımıda bi güzel dövmeye başladı orada daha fazla kalamadım ve cipsleri yiyerek uzaklaştım....

kuzenimin sünnetinde gelinlik giymiş o gelinlikle ağaca çıkmıştım. elimdeki sapanla milletin kafasına taş atıyodum. hatta bi teyzenin gözlüğünü kırmıştım. hala beni gördükçe o küçüklük anılarımı anlatıp rezil eder.

eskiden biz 1.katta oturuyoduk camı açıp çaktırmadan millete boncuklu silahlarla ateş ediyoduk

burnuma sokarsam ağzımdan çıkar mı acaba diye takvim yaprağı soktum. marketten az bişey leblebi alınca kese kağıdını yuvarlar ya köşelerinden tam o şekil.

tartışmasız sümüğümü yemek.

ilkokulda kızlarla gören kuzenimin oo karı kızla takılıyon diyerek beni utandırmasıydı.

babam karpuz almıştı göt kadar bedenimle ben taşıyacam demistim eve kadar cikarabildim ama zili calmak icin karpuzu yere birakmam gerekti. ben de bıraktım sonra zeminin egimli olmasindandir galiba, karpuz merdivenlerdeb yuvarlanip en asagiya kadar indi. annem apartmanın merdivenlerini bana yikattirdi. babamda karpuzun saglam kalan kisimlarini bana yedirtti

küçükken mahallenin çocuklarıyla beraber marketten bi şeyler çalardık. yani biz öyle sanardık. bizim ardımızdan her seferinde babalarımız marketin parasını verirmiş. arkanızda babanızın varlığını hissetmek paha biçilemez

abimle yengemin nikahından sonra abime "hayattaki en büyük yanlışı yaptın imzayı atarak" demiştim.

babam denizci.bazen 1 sene bazen 6 ay yoktu.evde olduğu zamanlarda da bana hükmetmeye çalışırdı(her normal baba gibi).ama bana o kadar ağır gelirdi ki "o kadar zaman burda yoksun sen neye karışıyorsun" kafasından çıkamıyordum.bir gün küçük yaşıma bakmadan sen bana babalık mı yaptın defol git diye bağırıp odama gidip saatlerce ağlamıştım.gecesinde babam gelip ağlamaktan helak olmuş halimi görünce üzerimi örtüp ,başımı okşayınca hayatımda hiç olmadığım kadar yerin dibine girmiştim.utançların en büyüğüydü.

çocukken demiyeyim de ergenlik yıllarımda sıkça yaptığım utanç verici olaydan bahsedeyim. eve bilgisayar yeni gelmiş tabi. hayatımın karanlık çağıdır ergenlik yıllarım. google translate'e " ah uh, hadi hadi " gibi iğrenç cinsel tabirleri yazarak o kadına okutmak vesilesiyle bir şeyler denerdim. insan olduğum için utanıyorum.

i̇lkokul da 4 kişi karşı karşıya geliyoduk ikili şekil de "haydi sallayalım dünyayı" şarkısı vardı o zaman şarkının sözlerine göre dans ediyoduk :(

petek dinçöz'e hayrandım. hatta top 10 listesinde 1 numara oldu diye sevinçten ağlamıştım. 5 yaşındaydım o zamanlar ve sürekli ünlülerin taklidini yapardım

3. veya 4.sınıftı sanırım 6-7 sınıfın önünde dans etmiştim lakin bilin bakalım kim dans etmeyi bilmiyor hala aklıma gelince yanaklarım kızarıyor

kuzenimin oyuncak biberonu vardı hiç de oynadığını görmemiştim erkek çocuk sonuçta bebek mi beslicekti neyse aldım kimse görmeden çantama attım eve getirdim annem görünce çok kızmıştı bi dahaki gidişimde gizli gizli koymuştum geri yerine

5. sınıfım ve bu sevgili olaylarını televizyon dizilerinden öğrendiğimiz kadarıyla aşk yaşıyorum. bir sevgilim var sınıfımdan o zamanlar. bizi çok seven matematik hocasının dersinde sevgilimle kağıttan mesajlaşıyoruz. bu bana kağıda "prenses, nasılsın?" diye yazıp atmış. ben de yazıyorum "bana prenses deme tmm mı .s konuşmuyorum senle." kağıdı yerden yuvarlayarak ona attım , o an hoca kaptı kağıdı. sonra hoca baya bir kızmıştı. prenses diye de dalga geçerdi benle :(

küçükken bazı geceler altıma kaçırırdım teyzemgilde kaldığım zaman da altıma kaçırıp teyzeme iş çıkarmıyım diye teyzemin çocuğun bezini takardım yeni alınmış bez paketini açmam ve eniştemin bezleri sayması sonucu yakalanmıştım :(

tuvalete girerken eşofmanını/pantolonunu kapının önünde çıkarıp orda bırakmak ya ahxjsnsk

abimle birbirimize sarılıp yerde yuvarlamak vasıtası ile bir ben bir o olmak suretiyle yuvarlanmayı kesmeden "babam bana kola/cips/elbise/balon vb. getircek" derdik. bir de bir liste yapardık kendimizce zor oyunlar içeren bir liste. mesela koltuktan koltuğa atlama. bunları en kısa sürede yapan kazanırdı kaybeden dayak yerdi.(evet evet hep ben kaybediyordum) vay be biz o zamanlar anlaşıyormuşuz :') edit:bak yine yanlış okumuşum utanılanmış ben unutulan diye okumuşum :(

biz 2004te türk vatandaşı olduk. yeni bi soyadı düşünüyoruz ne olsun diye. neden bilmiyorum ebru gündeş hayranıyım. tutturdum benim adım ebru gündeş olacak diye. i̇yi ki kabul etmemişler. canım ebeveynlerim.

büyümek. her gün hayatı yaşamaya kaldığım yerden devam ettikçe büyüdüğüme lanet ediyorum. benim ütopyamda en uzun insan ömrü 14 sene. sonra herkes ölüyor. dünyada da ölüyor aslında, ama sonrasına da şahit oluyorsun. hani derler ya "bir gün ölmek için, her gün yaşıyoruz." tam da o hesap.

ilkokul 1'deyken tenefüste tuvalete gitmiştim. baktım herkes pisuvara işiyor, ben de ilk defa görmüşüm pisuvar hayatımda. bende işiycem dedim içimden. lan senin neyine pisuvara işemek çük kadar boyunla. normal tuvalet gibidir diye düşünüp pantolonu indirdim başladım işemeye. ama herşey aşağıda. sonra herkes gülmeye başladı. heralde bana gülmüyolardır diye düşündüm. ama bana gülüyolarmış. okuldaki bazı 8. sınıflar götüme falan tokat atıyolar falan. baya rezil olmuştum o gün. o günden sonra acı bir şekilde öğrendim pisuvara işerken pantolonun indirilmeyeceğini. her pisuvara işeyişimde bu olay gelir aklıma ve ufak bir gülümseme olur suratımda. not : tamam vurmayın 1. sınıf ve ben ilk defa pisuvar görüyordum ne var yani.

kız kuzenimle evcilik oynamak. ulan ne güzel günlerdi be, şimdi yüz yüze bakınca ikimiz de o günleri hatırlayıp utanıyoruz.

Karıncaları su dolu bardakta yüzdürmek. Kedilere yaprak yedirmeye çalışmak.