uzun otobüs yolculuğu

şu an yaptığım. gece millet uyurken kitap okuyup film izlemeyi planlıyorum. evden bir farkı yok. değişik bir zevki var.

en uzun otobüs yolculuğum 28 saatti. nasıl dayandığımı bilmiyorum. zaten 28 saatten sonra 5 gün hasta yatmıştım. benim için uzun yolculuk budur.

koltuktan kalktığında kendini felçli gibi hissetmen ve bir süre düzgün yürüyememen olağan şeyler.

bu başlığı ben açmadım mı la.

kulaklığı tak hayallere dal valla müko

master yaptım bu konuda nerelerde iyi yemek var , nereden ne alınır , hangi firmalar daha iyidir ,uyumanın taktikleri gibi uzar gider. tecrübe elde edilince zevkli oluyor.

perşembe 10'da buluşacağımız olay. buluşacaktık yani. unutup 11-12'ye halısaha aldım. tabi ki halısahaya gidicem.

cuma günü beni yaklaşık 20 saatlik yolculuk bekliyor, kulaklık yol boyunca en önemli gereç olucak gibi. acaba notebookuda alsammı diye düşünmüyor değilim. imkanım olursa vardığımda o muazzam yerin resimlerini paylaşmak isterim.

kampa gider gibi hazırlanırsınız şarj yolun yarısında biter molada deli gibi şarj makinesi ararsınız makine bozuk çıkar paranız boşa gider.fiyatlar zaten anasının gözüdür bir tost bi ayran yer 15 dakika otobüsün kalkmasını beklersiniz uyumak istersiniz filmlerdeki gibi kafanızı cama yaslayamazsınız takır tukur ses çıkar.yanınızdaki tanımadığınız biriyse şayet gergin olursunuz rahatsız etmemek için.ama güzeldir yolculuk yapmak geride bıraktığınız şeyleri düşünmek.

otobüs konforlu öndeki adamda koltuğunu kucağına kadar yatırmıyo ve de gece yolculuğuysa harika bişeydir

şuan yapmaktayım. kamil koç turizm bartın - antalya seferi antalya'ya varmama son 7 saat...

denizli - çanakkale yolculuğu yapıyorum şu an, gerçi iki gündür yoldayım, 1000 küsür km otobüste kaldım, düzgün uyku uyumadım, ayaklarım yara oldu sanırım ve bacaklarım ağrıyor. yok mu bana bi vtec2 alacak?

dünyanın en güzel maksimum 10 saati. bıraktıklarına üzülür müsün, sevinir misin. gittiklerine ne yaparsın? her seferinde değişik duygular. her seferinde insanı karman çorman yapan bir değişiklik, yenilik, karmaşıklıktır. insanın iç dünyasında küçük çaplı bir isyan, bazen büyük bir devrimdir. nereye niye gittiğinize bağlı.

hatırladıkça kabusum olan şey

koltukda rahatça uyuyabilsem daha çok sevicem

yıllarca denizli-van arası gittiğim yolculuktur. zaten rezalet geçecek 25 saat, benim gibi yolculukta uyuyamayanlar için ayrı bir rezalet olarak hayatınızda yer edinir. ağlayan bebekler, kusan çocuklar, kokan ayaklar da cabası. yolculuktan sonra kendinize gelmek en az 2 gün sürer.

ben bu yolculuklarda gollum'a dönüşüyorum.

yanınıza kilolu ve çocuklu bi bayan oturdu ise yandınız ki yaşamış biriyim çaresiz çocuk sussun uyusun diye dizlerimi 9 saat falan feda etmiştim

şu an adana antalya arası sürünüyorum. annemler hangi akla hükmederek urfa hassoy'dan bilet aldılar bilmiyorum, ne kadar eşgal tip varsa hepsini otobüse doldurmuşlar... horultular arasında uyumaya çalışmamdan bahsetmek dahi istemiyorum, çok zor çok...

ben ayağımı koyucak yer bulamıyorum ya . bi de o koltukta uyumam imkansız gibi bişey

medine - erzincan yapmıştım zamanında. hem de 4 defa. 48-56 saat arasında geçiyordu yolculuk. 4 ülke ve toplam 2850 km yolculuk. otobusler ise şanslıysan 403 mercedes yoksa 303

9 saat konya-istanbul yolculuğu sonucunda eve yeni adımımı attım. annem enişteme uyup kontur'dan almış. adam arabayı deli gibi kullandı, tam uykuya dalacakken muavin ayağımı ezdi, önümdeki yolcu kucağıma kadar yatırdı koltuğunu, arkamdaki yolcu tekmeleyip durdu. bacaklarım sığmıyor zaten. canım çıktı.

başlangıçta çok güzel olan, şarkılar filmler pencereden dışarıyı seyretmeler filan 5. 6. saatten sonra bel ağrısı kıç ağrısı ayakların şişmesi ile devam eden en son keşkek olarak inilen yoldur

metro olmasın yeter

az önce bi çocuğu kestim baktım inmiyo çocuklarımızın ismini bile koydum şimdi indi herhalde çeyizini alıp gelecek

yakın mesafenizde çocuk bulunuyorsa tez yoldan ruh hastası olabilirsiniz.

bu akşam yapacağım düşündükçe kabusum olan olay birkaç öneriniz varsa şuraya bırakıverin de en azından çekilebilir olsun

"reklam gibi olmasında" 2+1 ve rahat hat olan otobüslerle 10 numara geçen seyahat türü

tek arkadasiniz muavindir. gelisini dort gozle beklersiniz (bkz:geliyorgonlumunefendisi)

güneşin doğuşunu ya da batışını izlemek

hiç bir şekilde uyuyamadığım yolculuklar.

mükemmeldir hem etrafı gezip görüyorsun hafiften,şehirler hakkında azıcık bilgiler ediyosun bence çok hoş (bkz: tabi bu yolculukta horlayan birileri yoksa)

4 gün boyunca otobüste kaldım ve rekorum budur. hopa'dan çanakkaleye gezi düzenlenmişti ve 4 gün boyunca (aslında 3, bir gece otelde kaldık) otobüste uyuduk, eğlendik ve eğlenceden kasıt her şeyi yaptık (horon da dahil :d) hayatımın en dolu dolu 4 günüydü. geçenlerde de izmit-hopa yolculuğu yapmıştım ve 1 gün sürmüştü. tekli koktuğa çömmüştüm, bir de cam kenarıydı zaten 1 saat bile uyumadım sabaha kadar müzik dinledim, yolu izledim ve yavrularımla dedikodu yaptık :d, gecenin üçünde denixiz aradı konuştuk sgsjhshshd en sakin yolculuğum buydu çünkü tek başımaydım yanımda da kimse yoktu yol hiç bitmesin istemiştim. (bkz: her güzel şeyin bir sonu vardır)

defalarca uzun otobüs yolcukları yapmış biri olarak bayıldığım şey. -hatta bir keresinde bir gün boyunca otobüs yolculuğu yapmıştım- çok güzel bir şey ya insana huzur verir. başta biraz ses gürültü vardır sonra yavaş yavaş hafifler. hele bir de cam kenarıysa. molalarda dışarı çıktığında gelen o ürperti,hediyelik eşya satan dükkanlar ,kafanı cama yaslayıp dışarıyı izleyerek kurulan hayaller hepsi ayrı güzel

halihazırda tıngır mıngır giden sayon otobüs yolcularımızıonn ffdikkatiğnehhh..mola süremisss otuzz dahihadırr.. şaka şaka. aşti ana baba günüymüş. yqklaşmyın. kesin bilgi. kaynak: muavin edit: pardon, host.

düşünsenize burdaki bir kitabı alma amacıyla kitapçıya doğru yola çıkıyorum ve bi kaza nedeniyle ölüyorum. kendinize suç payı bulur muydunuz?

birde bu yolculuk gece saatlerindeyse tamamdır tak kulaklığını ve hayallerine yelken aç gerisi tamamen senin

stephen hawking cosplaycilerine o uzun otobüs yolculuğunda rastalayabilirsiniz

sığamıyorum dünyaya dar geliyor dediğim uzun saatler

en bi sevdiğimdir. vaktim varsa uçağa yeğlerim. dinlemek isteyip dinleyemedigim şarkılar, okumak isteyip vakit bulamadığım kitaplar, kendimi dinlemek, kendime gitmek için tek fırsatım olan yerdir; rahatsız eden, soru soran ve kapıyı çalan kimse yoktur.

10 saatin üzerine çıktığı zamanlar (bkz: orta sınıf sendromu) yaşatıyormuş gibi bir ölüm havası veriyor.

1 hafta sonra yapacağım yolculuk. benim için sorun yok 10 saat boyunca kendi başımayım loş ortam istediğim kadar müzik aralarda içilen sigaralarda en güzel yanlarından biri, severim kısacası

benim için muhabbetsiz çekilmiyor. yanıma tonton bi' teyze otursun; okuldan, çocuklarından, memleketten bahsedelim istiyorum. patladım sıkıntıdan. ayrıca nispet yapar gibi arka koltuktaki genç ile amca muhabbeti iyice koyulaştırdılar. hemşehri çıktılar falan. ben de anca onları dinliyorum işte.

gram filmlerdekine benzemeyen yolculuktur, hangi tarafa yatsan bir tarafın ağırır, kafanı cama dayarsın takir takir seker kafan. her uzun otobüs yolculuğunda kendimi nazi toplama kampına götürülen yahudi gibi hissediyorum..

kısa boylu olmanın avantajından kolaylıkla yararlanabilirsiniz. siz bacaklarınızı karnınıza çekip rahatça uyuyabilirken, uzun boylu insanlar bacaklarını sığdıramıyorlar.

çayı az veren cins muavinler. çalışmayan televizyon. çayı 'fffffvvvüüüüüüppppp'diye içen dayılar.kapanmayan klima. yol boyu ağlayan velet. ve yol boyunca sevgilisiyle konusan kız.

6 saatten fazlası zulüm olan yolculuk.

eve dönüyorsam bütün her şeyi sineye çekip 19 saat sonra bile gülümseyebildiğim, eğer ki yurda dönüyorsam daha başlamadan kafama sıkmama neden olabilecek yolculuktur. neyse ki bitti. bütün absürd muavinleri, çalışmayan tvleri, kafa ütüleyen yol arkadaşlarını, gece uykusuzluğunu saymasak bile kötüdür.

balikesirde yaşıyorum memleket iğdır daha fazla konuşmak istemiyorum.