manik depresif bozukluk

hastanın aniden neşelenip üzüldüğü, birdenbire sinirlenip pat diye sakinleştiği, kısacası inişli çıkışlı bir duygusal yoğunluk yaşamasına sebep olan ruh hastalığı.

bu hastalık var mı yok mu bilmiyorum ama kesinlikle bi doktora gitmem lazım. cok fazla keskin duygusal değişimler yasamiyorum ama dönemsel hissiyatlarim değişiyor. belki bozulmusumdur. belki defoluyumdur.

allame sağ olsun.tanıttı bize bunu.

bipolar denince aklıma gelen shameless

ani duygu değişimleri hem mutlu hem mutsuz olma durumu diyebiliriz ayrıca bu tür insanlara çok kısa süre uyku alsalar bile çok enerjik olabilirler bazen aşırı mutlu bazen tam tersi olabilirler bu tür insanlar varsa çevrenizde dengesiz demeden önce düşünmelisiniz.

lisedeyken psikoloji dersinde gördüğüm bir tanım, sınavda da sormuştu.

kendimde var olduğunu düşündüğüm psikolojik rahatsızlık. birisiyle kahkaha atıp eğlenirken beş saniye sonra kendimden nefret edercesine mutsuzlaşıp karalar bağlamaya başlıyorum. belki de hayatta gülünecek az şeyimiz kaldığı için kara bulutlar kahkahalarımıza çöküyor, çöker gibi yapıp fake atıyor. derdimin dermanı a’nın uyku fermanı deyip uyumakta buldum çözümü. fıstık gibi bir aktivite. hem beleş film izliyorum hem de sokakta para verip geçireceğim zamanı kendime enjekte ediyor, musmutlu uyanıyorum her sabah. 6 gibi uyanıp yüzümü yıkadıktan sonra, altı hava yastıklı ayakkabılarımı sıkı sıkıya bağlıyorum. ya ayağımdan çıkıp eve dönmeme sebep olursalar diye. eee, sağlam uyku için sağlam yorulmak gerek. her neyse işte. i̇şe, okula hatta camilere giden ufacık insanlar görüyorum. o bıkkınlık, çaresizlik ve yeri gelince mutluluk akan yüzlerine teker teker bakıp yürüyorum. dizlerimin bağı çözülene kadar yokuş çıkıp aşağıya film seti gezer gibi yavaş yavaş iniyorum. dertlerine derman arayışındaki bu insanlara dikkatli bakınca aynı dev ağaçlar gibi her kırışıklığa bir hasret, bir dert, bir sıkıntı iliştirerek yaş hesabıma girişiyor, bazen pes edip sahile inerek çayımı yudumluyorum. martılara bakıp simit atasım geliyor, atamıyorum. sokaklar aç insanlarla doluyken allahın martısına yemek vermek komik kaçıyor. canım sırma saç çekiyor. hemi de dalin kokulu. “belki martılar da numaradan aç taklidi yapıyorlardır ehehe” diye büyük simit stokları ifşa edilmiş bir martı resmediyorum zihnime. yine ehehe diyip kendi kendimin cem yılmazı oluveriyorum. derken gözlerim yatak odamın çatısına aşk dolu satırlarla ilan-ı aşk ediyor. aptal gözlerim de her defasında bu numaraya kanıyor...

bilmiyorum bende cidden var mı yok mu ama bazen bir yerlere yetişecekmiş gibi hayatı hızlı yaşamam gerekiyormuş gibi oluyorum uyuyamıyorum heyecandan sanki bazen nefret ediyorum her şeyden karalar bağlıyorum mutlu olmam ve üzülmem en küçük şeye bağlı bazen havada uçam kuş bile hayata küstürüyor sonra bazen içim içime sığmıyor bazen kendime dar geliyorum valla yoruldum bilen varsa aydınlatsın

çok ciddi bir kişilik bozukluğu bu. olanlar bence kabullensin ve adam gibi bir psikologa başvursun.

çevremdeki insanların teşhislerinden yola çıkarak yeni hastalığım. psikolog önerebilirsiniz. teşekkürler.

bunu her zaman her yere yazacağım kimse kusura bakmasın. "popüler kültür hastalığı"

ya ne demek ben manik olamam ya 3 günümü google'da geçirdim anlıyor musun? tüm belirtiler bunlar bunlar bak anlatamıyorum galiba şekerim manik depresif diyorum regl'le ne alakası var be salak seni ben hastayım tamam mı? aptal yaratık insan boş vakitlerinde okur bilgi sahibi olur.