duygusal olamamak

zordur. mesela en basit örnek, terkedilirsiniz acıyı, üzüntüyü, duygusal olan herşeyi o an yaşamanız gerekir ama yaşayazsınız. "terkedildim la resmen eheheheh" tarzı cümleler kurarsınız, kendimden biliyorum. duygusal olmak için normal insanları salya sümük ağlatacak, tabiri caizse damardan girecek şarkılara ihtiyacınız olur. o şarkılar sizde sadece düşünceli ve durgun bir ruh hali oluşturur, şarkı bittikten kısa bir süre sonra tekrar eski duygusuz halinize dönersiniz. herkesin hüngür hüngür ağladığı durumlarda etrafa aval aval bakmakla yetinirsiniz. çevrenizde olan insanlar sorunlu olduğunuzu düşünür ya da sorunsuz olduğunuzu düşünür, bunun akabinde zaten sorunu yok bari derdimi anlatayım diye düşünenler olur, herkes bir şeyini anlatır yanınızda ağlar zırlar ve sizi ağlama duvarı olarak görmeye başlarlar. artık canınıza tak eder herşeyi dalgaya almaya başlarsınız sonra sümüklü insanlar "sen çok degiştin yhaaa" demeye başlarlar. işte duygusal olamamak böyle bir illettir, duygusal olsanız en küçük olayda ağlasanız arkadaşlarınız derste hocadan izin isteyerek sizi tuvalete bile götürürler, hatta çevreye karşı korurlar "susar mısın gerizekalı kız ağlıyo şu an!" peki siz burada kim mi olursunuz? "kanka çok kötü bir şey oldu :'(" diye mesaj atılan kişi.

tam olucam bi gülme geliyor. bak yine geldi. :d

en temel sorunlarımdandır. artık hiçbir hissiyat anlamlı gelmiyor; boş çaba gibi geliyor ve bu durum gerçekten kayıp. hem kendi adıma hem dostlarım adına. artık eskisi gibi bir derdini anlatmıyor kimse bana. sadece stres atmalık insan konumuna geldim, rahatsız ediyor. nasıl oldu da bu hale geldim diye soramıyorum da üstelik, artık eskisi gibi rahatsız da etmiyor. (bkz: iki ucu boklu değnek)

son bir yıldır duygusal olmak kısmını sinirlenmeye bıraktığım için duygusallık nedir ne neden olur hatırlamıyorum bile.

artık sinirli, bıkkın veya umursamaz geziyorum. bu üçünden başka bir şey bende bulunmuyor. uzun zamandır böyle. doktora gittim sen depresyondasın dedi çat çat ilaç yazdı, yemişim ilacını dedim kullanmadım. benim içim tükenmiş bitmiş, harcamışım her şeyi. ne depresyonu? sensin depresyonda. içindeki hisleri ortaya çıkaracak, yeniden ateşleyip canlandıracak birini bulmazsan da küflenmiş ruhunla yaşarsın bu kadar basit. bunu bir ilaca bağımlı yaşayarak düzeltemezsin ki.

en sevdiğim özelliklerimden birisi.çok nadir duygusal olabiliyorum.değer verdiğim insanlar tarafından yarı yolda bırakıldığımda bile "ya ne olacaktı?" deyip sallıyorum ne bileyim genel olarak iyi bir şey bence

bence bu bir ödüldür bugüne kadar duygusal olmanın hiçbir artısını görmedim

ne duygusal olabiliyorum ne de ciddi aq.siz bu kadar aşık ve histerik olmayı nasıl başarıyorsunuz anlamış değilim... neyse problem değil, mutluyum bu durumdan.

en kötü yanı karşındaki derdini anlatırken empati yapamayıp klişe cümlelerle teselli etmeye çalışmaktır

asla duygusal olamıyorum diğer kızlara göre aşırı duygusal olan şeyler bana çok anlamsız gelmiştir her zaman aslında kötü bi huy biliyorum ama kendimi değiştirmek için de hiç çaba sarfedicek değilim

eskisi kadar duygusal olamıyorum. en basitinden, önceden takılıp durduğum fotoğraflara/videolara takılmıyorum artık. - life is short.