ağlayamamak

aglayamamak duygusuz değil güçlü insanların özelliğidir. ben de kolay kolay aglayamam ama içten içe çok acı çektiğim durumlar olur.

aslında hep aglayamamak duygusuna sahip olmak istedim. ama insanlar ota boka gülerken ben ota boka ağlar oldum.

yüreğinde biriktirdiklerini, cesaret edip dökemezsin bir damlayla... ne acı ! o kadar çaresizim ki, ağlamaya bile cesaret edemiyorum. sanki, sanki birileri dokunsa hıçkırıklara boğulacak kadar korkuyorum.

üzerine edebiyatlar parçalanmış bir konudur bu. mesela güçlü insan diye nitelendirirler böyle birini halbu ki ağlamak, duygusallığı zayıflığı göstermediği gibi ağlayamamakta güçlülüğü göstermez. kısaca edebiyatınızı sikiyim. i̇çimden bunu yazmak geldi hayırlı geceler .

cok icten samimiyetlikle soyluyorum belki en son 15 sene once aglamisimdir cocukken , herkez hickira hickira aglarken oturup onlari izlemek daha aci verici birsey . aglamak nasil bir duygu tatmadim bile o kadar seye rağmen

son kez ağayacam bir gün annem öldüyünde

karşımdaki insanların benim yüzümden hıçkıra hıçkıra ağlamasına eriyip bitmesine sebep olurken bunları izlemekten başka bir şey gelmiyor elimden. i̇çten içe kendimden nefret ederek batıyorum su alan gemi gibi yavaş yavaş. taş kalpli olmanın en kötü yanı da bu galiba ağlayamadan parçalıyorsun kendini

onlarca duygu hissedip hepsini birbirine karıştırmak. duyguların açığa çıkamaması , bomboş olmak.

dokunsalar ağlayacak durumda olmak, ama bir türlü ağlayamamak... içine atıp yanıp kül olmak ve kifayetsiz kelimelerle haykırasıya ağlamak arasında kalmak...

bir insanın içinde bulunabileceği en boktan durum. o kadar şey geliyor başına, hatta başının eti yeniyor. bok da olsa yutuyorsun, sesin çıkmıyor. sonra sürekli altta kalıyorsun. emrivakiler, duygu sömürüleri derken. ağlama yetini kaybediyorsun. gözlerin ağrıyor, başın ağrıyor. ağrılar hadi neyse de içindeki ses seni sonsuz bir mağlubiyete mahkum edince ağlayamamak çok kötü.

sigara yaktırır.

ağlayamamak içine kanamak gibi, hani bir an gelir dokunsalar ağlayacaksın ulan kimse de dokunmaz ya... kaç kere ağlayamadım bilsen sözlük, duyarsızlıktan değil duygusuzluktan değil, benle ağlayacak birini bulamayışımdan... ağlayamayanları gördükçe buruklaşıyorum, onun yutkunuşları, burnunun sızısı benim yutkunamayışlarımı aklıma getiriyor. keşke bir gün birine şaparı patlatsam da sarılsak hıçkıra hıçkıra ağlasak, ağlayamadıklarımıza

şurda edebiyat yapmayın iki dakika be. gidin bi virüs kapın da ağlayamamak neymiş görürsünüz. ben bu lanet olası varlık yüzünden kusmaya başlamıştım artık yediğim her lokmayı içtiğim her yudum suyu kusuyordum. bi yandan susuzluktan ölüyorum dayanamıyorum içiyorum azcık gerisi duman. bi yandan da kusarken inananılmaz acı çekiyorum. artık bağıra bağıra ağlıyacağım ama anam ağlıyorum yaş yok. zorluyorum ama çıkmıyor gözümden bişey. hani 4-5 yaşındaki çocuklar numaradan ağlar ya o durum gibi oluyor. çok değişik bir deneyim ağlamak ama ağlayamamak.

çok zor be tam o durumdayım. bağırmak istiyorum, haykıra haykıra ağlamak ama olmuyor işte artık yapamiyorum süzülmüyor yaşlar. boğazım dugumleniyor yutkunamiyorum ama akmiyorda iki damla yaş.

ağlayamıyorum ama uzun süre zarfı içerisinde ağlamadıktan sonra ağladığımda büyük bir krizle birlikte geliyor o ağlama

bi süre sonra iki kat daha fazla ağlamaya senep olan eylemdir

boğazına bir yumru oturur ve orda kalır tüm umutların hayallerin gibi.bir kaç damla göz yaşı döksen gecicek gibi olur ama ağlayamazsın öylece susarsın gittikçe hissizlesirsin

nefesin yetmez, düğümlenir boğaz, bakarsın gökyüzüne dar gelir. bir kaç damla döksen akacaktır damlalarla dertlerin ama olmaz ard arda nefes alırsın, nefes almaya çalışırsın bir süre sonra düzelir nefesin yukarı bakarsın tekrar, anlamı kalmamıştır gökyüzünün, anlamsızlaşmıştır her şey sonra sadece susarsın, çünkü o an kime ne anlatsan seni anlamayacağını düşünürsün ve en son yavaş yavaş içine damlar gözyaşların

bazen o ruh halinde oluyor​um annen öldü deseler ağlayamam o derece

günlerdir çok saçma sapan şeyler yaşıyorum. normalde anında ağlardım. ama şu birkaç aydır iyice unuttum ağlamayı. gerçekten zor bir şey. genzim sızlıyor, boğazım düğümleniyor ama ağlayamıyorum. garip.

ağlayamamak aslında bir nevi kendine ayıp olucakmış gibi hissedip kendini sıkmak. ama ağlayınca herşeyin hafiflediğini hissedersin.

ağlayamazsın ama içtiğin sigara gözünü yaşartır. bu da bu hayatın küçük bir oyunu olsa gerek.

yaşanılan acılar ve hüzünlü olaylar sebebiyle artık kişide takat kalmaması sonucu gerçekleşen durumdur diye düşünüyorum. bazen insan acıya çok alışıyor ağlayamaz oluyor. bazı insanlar gününden ağlamama meyilli oluyorlar o da onların modeli ne yapalım. ama bir grup insan var ki ağlamamayı güçlü olmakla bir tutuyorlar. asıl güçsüz ve aciz olanlar kendileri haberleri yok. eğer içinizden geliyorsa ağlayın, en savunmasız olduğunuz anı dahi göstermekten korkmayacak kadar güçlüsünüz anlamına gelir.

yaşadığınız acı sizin boyunuzu aşıyorsa isteseniz de ağlayamazsınız..

sebebini bilmiyorum ama eskiden her halta gözleri dolan ben artık ağlayamıyorum. ama ağlasam hıçkıra hıçkıra uzun uzun ağlarım biliyorum. ona da başını koyacak omuz lazım sarılacak bi gövde lazım o da yok belki de ondan bilemiyorum.

içimde oluşan baskıya rağmen yaşadığım ve dolayısıyla bu ağlama dürtümden kurtulamadığım mevcut durumumdur.

İçin kan ağlasa da gözünden tek bir gözyasi akmamasi. Keşke böyle olmasaydım dediğim özelliklerden

Sebebi zamanında çok ağladığındandır.Geçmişte okadar çok ağlamışsındır ki artık tek damla göz yaşın bile kalmamıştır.Tüm göz yaşlarını tek bir kişi için harcamışsındır ve bi daha ne onun için ne de başka bişey için ağlamıyorsundur.

Hele kalabalık bir ailede yaşıyorsanız... Neden ağlıyorsun, noldu vb soruları duymamak için içime atıyorum

Burnumun direği sızlıyor hissettiğim duygulardan, içim eriyor. Ruhum paramparça, batıyor her kırık, dağılmışım. Ağlayamıyorum. Neden? Ağlamam lazım ama olmuyor ağlasam içimi boşaltacağım en azından bi nebze rahatlatacak. Neden?

Ağla ağla ama çok üzülme yarın uyan ve hayatına devam et. Her şey yoluna girer merak etme 🤜🏻🤛🏻

Hayatına başkasını almayacağını söylemişti lakin bugün başkasını aldığını öğrendim . Kendi tercihidir lakin boğazımda beni boğan bir düğüm var aglatmiyor da güldürmüyorda...

ağlayamamanın en kötü ne yanı bana göre içine atmak içine attıkça dertleri daha fazla nefret öfke ve acı ile yaşıyor insan ama bu nefret ile kamçılamayı bilirsen kendini öfke ile güç alırsa insan gözlemlediğim kadarıyla kimse onu durduramıyor çünkü karşısındaki kişiler ezilip geçileceklerini biliyorlar durmaya çalışsalar da eziliyorlar tarihten bir çok kişi bu şekilde lider olmuştur çocukken çektikleri acının öfkesi ve nefreti ile daha çok çalışmış daha çok uğraşmış ve önündeki insanları yok etmiştir çok az insan mutlu olarak idealleri olarak acı çekmeden büyümüştürler kendiye barışık bir insan zaten dünyayı yerinden oynatmak istemez mutlu mesut yaşar ki ailesi ile ki tek başına...

gereken şeye ağlamazsanız, kendinizi ileriki yakın bi zamanda en aptalca şeye ağlarken bulursunuz. ben bunu bizzat bugün çiğköfte neden yeteri kadar acı değil diye ağlarken yaşadım

en son bir defterim kayboldu diye oturup onun için 1 saat ağladığım bir dönem vardı. ota boka gülen değil de ağlayandım. şimdi de ağlamak istiyorum ama en fazla birkaç damladan sonrası gelmiyor. normal olabilmek için biraz ağlamak istiyorum.

Kuruduk kardeşim gözden bile yaş akmıyor artık. O bile lüks falan oldu galiba.

2009 senesinde amcami kaybettiğimden beri ağlıyamıyorum.....

insanı deli eden zımbırtı hissi. ağlayamıyorum. sinirlerim bozuldu. hazırlıcam böyle tam kendimi şöyle bi güzel ağlayayım, ağzım yüzüm şişsin, şöyle bi ferahlık gelsin diyorum. sonra aklıma çamaşır makinesini doldurmak falan geliyor. akşama harry potter mı izlesem diyorum. hoop kayboluyor bu his. şey gibi. youtube'dan acıklı şarkı dinlerken sen hönkür hönkür ağlarsın şarkıya eşlik ederek, sonra reklam girer araya mal gibi kalırsın ya. sonra hadi bi daha ara da bul o ruh halini, hadi! benim acilen ağlamam lazım. içim sıkılıyor, açılmam ferahlamam lazım. bak bunu yazarken bile hiç ağlayasım gelmiyo, kaçıveriyo allah'ın belası his yaaa! napsam faturalara falan mı baksam belki ağlarım?

Ağlamak anlık bir rahatlama getirir.Ağlanacak durumları -tabi elimizde olan şeyleri- ortadan kaldırmak size güç verir. Ağlayamamak da normal bir durumdur.Bazen o kadar yorulur,bunalırsın ki elinden ve gözünden gelmez.

"Ağlamak uğradığımız felaketlere karşı vücudumuzda kalan son kuvvetin bir feryadıdır. Ağlayamadığımız zamanlar bizde o iktidarın da yok olduğu vakitlerdir ki onun yerine geçen tesirli bir sükunet en şiddetli elem göz yaşlarından daha yakıcıdır."

yaralarımın kabuklarını soyuyorum belki o can acısından biraz olsun gözlerim dolar diye. öyle zor ki ağlayamamak..