fotoğraf çekmek

hem sanat hem de zanaatır.

imkanım olsaydı çok büyük bir fotoğrafçı olabilirdim. çok seviyorum bu işi.

lise yıllarımda merak saldığım iyide becerdigim bir iş idi lakin sonraları fotoğraf makinesini suya düşürünce benim için unutulmaya yüz tuttu

öyle çok üst düzey fotoğraflarım yoktur. az çok ben de ilgilenirim fotoğrafla. stres atıyor. muazzam hobi

sanırım kendimce yapabildiğim en güzel ve bana zevk veren hobi bu. fotoğraf çekme tutkumu, ben bu anı ölümsüzleştirmeden ölmeyeceğim inadım ile alışkanlık haline getirdim. severek yapınca her şey öyle güzel ve kendiliğinden oluyor ki bu yüzden daha bir sıkı bağlanıyorum. bu anları ölümsüzleştiriyorum evet ama kayıt altına da almam gerekiyor. şimdi bakın diye küçük bir link bırakıyorum şuraya; link

tam heves ediyorum,fotoğraf çekeyim 2-3 senedir çekmiyorum diyorum,ön kamera açılınca telefonu fırlatıyorum aq bu özgüvensizlik nerden geliyor anlamadım ki

fotoğraf çekmeyi çok seviyorum. yeteneğim de var bu konuda. ekipmanda sıkıntı olmasa yürümüş gitmiştim bu konuda.

yıllar önce heves edip bir (bkz: nikon d3300) aldım, hemen ifsak'ta (bkz: istanbul fotoğraf ve sinema amatörleri derneği) fotoğraf atölyesine kaydoldum,epey işi ilerletmiştim. hatta görsel iletişim tasarım okuyan bir arkadaşım da bana photoshop öğretti onda da baya geliştirdim kendimi.sonra sürekli fotoğraf meraklısı arkadaşlarımla gezerdik,istanbul'da ya da farklı şehirlerde. öyle kaptırmıştık ki kendimizi şurdan şuraya gitmeye erinen tayfa, günde 4-5 saat sokak sokak gezer olmuştuk. gruba sonradan tiyatrocu iki arkadaş daha katıldı kısa film bile çektik öyle bir kaç tane. zaman geçtikçe herkesin boynunda görmeye başladım,eline uzun lensli prof./yarı prof. makineyi alan tribe girmişti soğudum bu işten. makineyi sattım boy boy lenslerim,tripodum vs. hepsi gitti. bu aralar yine görünce öyle prof.makineler falan özlüyorum,yeniden başlayabilirim.

gazetecilik okuyorum. bölüm hocamız sağolsun sadece haber yapmayı değil onunla ilgili her şeyi elinden geldiğince öğretti bize. bunların içinde fotoğraf da var. sadece haber fotoğrafı çekmeyi değil en ince ayrıntısına kadar öğretti elinden geldiğince. benim zaten bir merakım vardi az da olsa iyice kabardı. okulda bizim çektiğimiz fotoğraflardan sergi açtı. yetmedi ifsak ile anlaştı. eğitim aldık ve i̇stanbul fotoğraf günleri kapsamında sergi açtık. velhasıl kelam fotoğraf çekmek müzik gibidir benim için. daraldım mı çıkar fotoğraf çekerim. gün boyu gezerim koymaz bana yorulmam. hayattan ufak enstantaneler saklamayı severim.

garip bi tutku. dünyanın en eğlenceli ama en zor şeyi de sanırım. öyle ki gecenin vaktine aldırmadan sokak sokak gezip ay fotoğrafı çekmek için açı arayabilirsiniz. bi miktar hüzünlü de; istediğiniz açıyı bulamamak oldukça büyük bi yıkım yaratıyor çünkü. makine ve diğer kiloluk aletler kolunuzda, kulaklık kulağınızda geri dönüyorsunuz.

yetenek işidir. aynı zamanda da (bkz: space)'nin en iyi yaptığı eylemdir.

görmek ve bakmak arasındaki farkı anlatma yöntemleri arasında benim en sevdiğim olanı. insanların belki her gün önünden bakip geçtiği fakat göremediği şeyleri göz önüne getirmenin en güzel yolu. aslında fotoğraf çekme konusundan profesyonel seviyede bir bilgim yok. fırsat yakaladığım anda çekmeyi seviyorum, gerci telefonla çekiyorum ve seviyeleri bir yere kadar. bazen istediğim sonucu alamıyorum. çünkü o an fotoğrafını çektiğim şeyin fotoğraf karesinde ayni hissi vermiyor olmasi. sanırım çektiğim fotoğraflar arasında bakmak ve görmeyi en iyi hissettiren fotoğrafım bu oldu. bu fotoğrafı çektiğim sırada insanlar korkuluklara yaslanıp fotoğraf çekiniyordular ama benim ilk fark ettiğim ve çekerken de planladığım kare buydu. national geographic dergisinde gördüm bir sözle bitireyim ; her yaratım "doğru zamanda doğru yerde olmakla ilgilidir" diyor smilde. eğer bir fotoğrafa bakiyorsaniz zaten onu kaçırmışsıniz demektir.

çok sevdiğim olay. fotoğraf çekmekte çok bi bilgim var diyemem fakat ışığı ve açıyı öyle bir ayarlarım ki en çirkin şeyi bile güzel gösterebilirim. mesela bu, balkondaki basit bir çiçeğin arasından sokak lambasını çektim sadece. cam kırığı gibi diyen oldu, güneş gibi diyen oldu. fotoğraf çekmekte en önemli şeyin ışık ve açı olduğunu düşünüyorum.

bir gündüz bir de geçe bırakıyorum buraya

10/10 aktivite, elimde kamera kafamda bere (sinüzitim var) bağ evinde çiçek böcek çekiyorum.

denk geldikçe manzara fotoğrafları çekerdim,karantina sürecinde hobi haline geldi,sırf fotoğraf çekmek için dışarı çıkar oldum.bakmak isteyen olursa şöyle bırakayım,belki wallpaper falan çıkar telefonunuza :)

"Fotoğraf çekmek, insanın aklını, gözünü ve yüreğini aynı hizaya getirmesidir." (bkz: Henri cartier bresson) Neden bilmem yıllardır hafızamda kazılıdır bu cümle.

Çok güzel aktivite. Makine aldım ve dağ bayır çıkıp çekiyorum, bazen şahane fotoğraflar çıkıyor ortaya.

Bir hevesle başladım. Lisedeyken 2. El makine araştırmaya başladım toplayabildiğim kadar parayla aile desteği olmadan bi makine aldım. Nişan, mezuniyet gibi çekimlerde kullandım. İşten fırsatım olursa gezip gezip daha iyi bir makineyle içimdeki mini sanatçıyla yoluma devam etmek istiyorum.

topluma anı bırakmaktır.

Bazı zamanlar sıkar, bunaltır insanı. Özel zamanlarda tabi ki çekilmeli ama o zamanları sadece fotoğraflardan hatırlayacak kadar da fotoğraflamayın dediğimdir.

akşam akşam çektim. önce bir bakın, sonra ters çevirip bir daha bakın

O kadar seviyorum ki. Şimdi analog makinalara sardım. Onlarla çekeyim biraz bakalım nasılmış

Aşırı seviyorum. Özellikle hayvanları, doğayı, manzara fotoğrafları çekmeyi. Kendi çapımda telefonla çekiyorum. Özel anı olarak kalmasını istediğim anları polaroid olarak çekiyorum. Sonra onları düzenliyorum, oynuyorum. Bunu yaparken de aşırı mutlu oluyorum.

Beni rahatlatan bir eylem. Bu işi pro boyutunda yapmaya kendimi adadım. Yavaş adımlarla ilerliyoruz bakalım.

Netflix’te izlediğim bir videoda denk gelmiştim. Bir çok arkadaşımın profilini inceledim kendim de dahil , haklılık payı yüksek “Erkekler daha olgun görünmek için çene yukarı kalkık aşağıdan selfie çekerken , kadınlar daha küçük ve masum görünmek için yukarıdan selfie çekerlermiş” x y

herkese çok güzel fotoğraflar çekerim ama kimse beni çekemez. kalıyoruz hep selfie illetine...

En sevdiğim eylemdir.Sevdiğim objeleri ve anları bu şekilde kaydetmeyi çok seviyorum.Renkler bana huzur veriyor.Dünyayı fotoğraf fotoğraf görüyorum.Hele bir de çektikten sonra fotoğrafları düzenlemek benim için muhteşem bir olay.Ben dünyaya bunun için gelmişim.Fotoğraflayacağım şeyi bulamadığımda ise onu çiziyorum.Renklerin içine gömülmüşken her şey daha güzel.

Huzur bulduğum eylem. Sakinleşmek, neşelenmek bazen de hüzünlenmek için yapmaktan zevk aldığım en güzel aktivite. En sevdiğim yanı da kafamın estiği yerlerde rastgele dolaşmak. Yalnızlığı en çok sevdiğim anlar fotoğraf çekmek için gezdiğim zamanlar oluyor. Yine de deli gibi her gördüğüm şeyi de çekmeyi sevmiyorum. Biraz yürüyorum, biraz etrafı izliyorum -insanları, hayvanları yapıları vs.- bazen öylece oturuyorum. Güzel olup olmayacağını düşünmeden canım neyi isterse onu fotoğraflıyorum. Hiç beğenmediklerim de oluyor bayıldıklarım da. En sonunda bulduğum huzur yetiyor zaten, fotoğrafların hiçbiri güzel olmasa da sorun olmuyor, ücretsiz terapi oluyor :)) Bu da en son gezimden...gorsel

@boktanhayat'ın önerisiyle fotoğraf yarışmasına katılmaya karar vermiştim, yarışmada derece yapabileceğimi düşünmüyorum ancak başvurmam için çektiğim fotoğrafların da içime sinmesi gerekiyor. Bugün yine bir şeyler çektim; gorsel gorsel Bunlar da dünden; gorsel gorsel Fotoğrafları anneme de gösterdim, çok güzeller ama yarışmaya başvuracak kadar iyi değiller dedi, beni yüreğimden yaraladı djdjd Neyse daha zamanım var, annemden onay alacak bir fotoğraf çekerim umarım :)

Çok hoşuma gidiyor hatta soyutlandığım bir aktivite. Böyle çekmek için dolaşmaya çıktığım zamanlar oluyor mesela veya manzara görmek için. Diyorum kaç Ula kaç asdfghjklşi. Dedim bi makina alayım olayı daha tatlı hale getirsin. Baktığım zamanlarda 5-6 bin aralığındaydı makinalar kredi kartımı ödeyelim alacam dedim bi ayda bin lira oynamış ona da ben yetişemedim. Asdfghjklşi torununun müsameresine gitmiş gurur dolu dedeler gibi telefonla manzaraya poz veriyorum.

benim için tanımı; (#4346239). ne eksik ne de fazla. yine ben geldim, biliyorum bıktınız benden shshsj şu entriyi görsel butonuyla kafayı yemeden ve neyin ne olduğunu karıştırmadan tamamlayabilirsem ne mutlu bana diyerek başlıyorum, vira bismillah!! öncelikle bir önceki entride paylaştıklarımı tekrardan hatırlatmak için şöyle bırakayım; (#4376361) o zamandan beri çok fazla deneme yaptım ama içime sinenlerin sayısı az, onları da şöyle bırakıyorum; gorsel gorsel (#4394665) (#4393723) (#4380397) (#4387498) bunlar da eskilerden beğendiğim iki fotoğraf; (#4235714) (#4256351) aslında burada paylaşmaya üşenmiştim ancak hepsinin derli toplu bir entride olması işime yarayacağından paylaşıyorum :)) bu arada şu entriyi hazırlarken sözlüğü ne kadar çok fotoğrafla işgal ettiğimi fark ettim djdjjd neyse şunların arasından birini seçer katılırım artık, güzel haberle gelir miyim bilemiyorum ama son başvuru tarihi yaklaştıkça heyecanlanıyorum, sonuç ne olursa olsun güzel bir deneyim ve başlangıç olacak inşallah :) not: görsel butonuyla iyi anlaştık çok şükür delirmedim sjsjd edit: imlâ

gorsel bazen komik durumlar yaşanabiliyor, şu fotoğraftan birkaç dakika sonra başka bir açıdan fotoğraf çekebilmek için ağacın reçinesine bulandım farkında olmadan, bir ara ağaca yapıştım zannettim djdjdj ayy sonrası da ayrı çileydi, elimden ve kıyafetimden reçineyi çıkartabilmek için çok uğraşmıştım. not: @zindan bi senin gözlerinin mavisi değil :))

yine ben. bu kez herhangi bir fotoğrafla işgal etmeyeceğim çünkü tatildeyim jdjddj fotoğraf çekmekle yaklaşık iki yıldır uğraşıyorum, öncesinde de çekmeyi severdim, denerdim de ama hiçbir zaman başarılı bulmadım. son iki yıldır bu konuda kendime daha çok güveniyorum, fotoğraflarımı beğeniyorum, çoğuna binbir kusur bulsam da her geçen gün biraz daha geliştiriyorum. her şey bir yana fotoğraf çekmek nefes almak gibi artık benim için, bir ihtiyaç, kocaman bir parçam. hislerime eşlik eden, tercüman olan yoldaşım. hissettiklerimi kimse anlamasa da fotoğraflara yansımasını seviyorum, o yansımayı sadece ben görebildiğim için mutluyum, fotoğrafların sadece benim için anlamı olmasına bayılıyorum, bazen de herkesin farklı bir anlam bulmasına.. bu yüzden seviyorum paylaşmayı. sözlükte paylaşmayı daha da çok seviyorum. beni tanımadan paylaştıklarıma güzel yorumlar yapılması ne yalan söyleyeyim hoşuma gidiyor. canım hayranlarım sjdjdj misal geçen bir güzellikten (o kendini biliyor ^^) şöyle bir iltifat aldım; "herkes gibi bakmayan biri. baktığı yeri gören biri." utandığım kadar mutlu oldum. en ufak şeyde bile feci utanan bir insanken bu iltifatın yaşattığı utancı ve ağırlığı tarif edemiyorum, mutluluğu da siz düşünün artık. arada girip tekrar tekrar okudum birkaç gündür :)) (bkz: asosyal itiraf) neyse işte biraz şımarmış olabilirim ya da fazla da olabilir. anısı kalsın ve unutmamak için karalamak istedim, bir gün sergi falan açarsam anlatırım bunu da :) ayy aman daha fazla abartmadan kaçayım bence djdjdj

dün açıköğretim bürosunun önünden geçerken ikinci üniversiteye başvurularının başladığını gördüm, bi merakla bölümlere bakındım biraz. fotoğrafçılık ve kameramanlık bölümünü görünce gözümden kalpler çıkmış olabilir. merak ettiğim ve işime yarayacak birkaç alan olsa da aklım fotoğrafçılığa kaydı. yine de gerek var mı bilmiyorum, kendi çapımda bir şeyler denerken de hem eğleniyorum hem güzel fotoğraflar çıkıyor. (daha çok eğleniyorum djdjdj her zaman güzel şeyler çıkmıyor ne yazık ki..) misal dün akşam çok güzeldi; gorsel etrafta az insan olunca her şey daha da mükemmel oluyor zaten :)) not: bu başlıkta bunları bahsetmek pek mantıklı olmasa da bana özel bir başlıkmış gibi hissettirdiğinden buraya karalama yapmayı seviyorum, mazur görün beni.

şöyle bir şeyler denedim; gorsel gorsel bu telefon 32 gb hafızasıyla çektiğim fotoğraflara nasıl dayanıyor bilmiyorum, gerçi her gün düzenli olarak girip bazı uygulamaların önbellekteki verilerini siliyorum, azıcık yer açılsın da donup kalmasın cancağızım djdjfk

Hayata bağlı tek parçamdı onu da kaybetmişim, şimdi güzel bir ana şahitlik etsem içimden sadece ağlamak geliyor.

Dikkat ettim de tüm yakın arkadaşlarımın profil fotoğraflarını ben çekmişim. Ama bilin bakalım benim bir tane güzel fotoğrafım var mı?

bi' şeyler karalayacaktım da vazgeçtim, pek değerli birine armağan ediyorum bu fotoğrafı..gorsel

Sevdiğim insanlarla beraber olabildiğince çok fotoğraf çekerim ki ilerde anı olarak bakayım

birkaç gündür profesyonel fotoğraf makinesini kısa zamanda almayı kafama koydum, seçim nasıl yapılır, nelere dikkat edilir vs. gibi yazıları okuyorum, beynim yandı, ne kadar çok detay varmış arkadaş, tahmin ediyordum da bu kadarını değil, ben ve takoz telefonum iyi ikiliyiz bence, böyle devam edebiliriz sanırım jdjdj edit: okuduğum kısımlardan birinde çok güldüm, diyor ki megapikseli yüksek olan makine kalitenin iyi olduğu anlamına gelmiyor, bunun en büyük kanıtı benim takoz, takoz desem de 8 mp ile çok iyi işler başardığının farkındayım sjdjdj

bugüne kadar bu acı gerçeği benden saklayan herkese çok kırgınım. iyisin, hoşsun ama berbat çözünürlüğe sahip fotoğraflar çekiyorsun cümlesini kimseden duymadım, yazıklar olsun. biriniz bile bilgisayardan veya yüksek çözünürlüğe sahip bi telefondan açmadı mı ya, ben bilgisayara atınca fotoğraflar affedersiniz ama bok gibi oldu, bu zamana kadar bilgisayara atmayan aklıma da tüküreyim. bi de dalga geçiyor bizim bücür (!) bu zamana kadar hayal dünyasında yaşıyormuşsun gerçek dünyaya hoş geldin diye :( derdim çok büyük, dermanı yok :/

t: kısa bi süreliğine bıktığım eylem. kendime not; bi daha tatile gidersem bu kadar çok fotoğraf çekmeyeceğim, özellikle de kadraja kendimin dahil olduğu. detoksifikasyona ihtiyacım var..

İşkence.

entrylerden birinde paylaştığım bi fotoğrafı bulmak için gezinirken fotoğrafla ilgili başlıklarda paylaştıklarıma göz gezdirdim. ne kadar çok fotoğraf paylaşmışım hayret ediyorum. neyse işte bunu yaparken bu başlığa yazdığım ilk entryden beri istisnasız her ay birkaç kere uğramışım buraya. son zamanlarda içimde fotoğraf çekmeye dair pek istek yok, çekmiyorum da, uğraştığım diğer meseleler fazlasıyla vaktimi alıyor, yine çıkıyorum geziyorum kendimce, ferahlamak için dolaşıyorum ancak fotoğraf çekmeye elim gitmiyor nedense. öyle işte geçer bu zamanlar da herhalde. hazır uğramışken es geçmek olmaz, arşivde kalan fotoğraflardan birini şöyle bırakıyorum, öylesine bi şey işte...gorsel

Son zamanlarda kendimi fazlaca verdiğim bi konu. Etrafa farklı bi gözle bakmak, farklı şeyler aramak hatta onu çekip insanlara sunmak ve sonunda beğeni almak harika bir haz veriyor. Bunların dışında bunu bahane ederek çıkıp dolaşmak ayrı bir motivasyon. Özellikle son dönemde makine almama beraber daha da heveslendim. Hatta bir kaç gündür tatilde olmam sebebiyle de bol bol yürüdüm, bir sürü fotoğraf çektim. Yaşadığım yere nazaran daha fazla malzeme verdi bana İzmir. Bu konuda onu da anmamak olmaz. Küçük ve sınırlı bi potansiyeli olan yerden gelince maymun iştahı ile saldırdım açıkcası. Uzattım fakat yine de iyidir güzeldir. Sonuçları gördüğünüzde sizi daha da şevklendirir.

martılara simit atıp eğlendiğim günden bi kare...gorsel edit: yakında burayı yaptığım araştırmalarla ve bi aksilik çıkmazsa aldığım kamerayla çektiğim fotoğraflarla dolduracağım. bıkacaksınız benden. :d

aşığım fotoğraf çekmeye 🫶🏻 denk geldiğime ücretsiz çekim bile yapıyorum 🥹

aşık oldum, kalbim duracak gibi atıyor, elim ayağım titriyor...gorsel