bu dünyaya iyi ki gelmiş ve duygularını kaleme alarak biz okuyucularının yüreklerine dokunmuş kadın. 29 yaşında intihar etmesi bir yana, eserlerinin yayımlandığını görmeden bu dünyaya veda etmesi de beni müteessir etmiştir. keşke
çok kullanılmış bir zamanın gözlerini kapattım demesine hacet kalmadan kadri bilinseydi belki o zaman biraz daha yaşamayı tercih edebilirdi.
hep karamsar dizeleriyle anılıyor oysa ki kendisi de bu duygularla yoğun savaşlar vermiştir zannımca.
"kov karaduygulu olasılığı bilincinin gücüyle
biçimleri kesikler yaratmadan tininde-
yeni çiçek dürbünleri bul ertesinde düş kırıklığının
gizlenmişlerse senden, kur öz yaratısını saflığının."
ben ne zaman umutsuzluk içinde boğulsam kendisinin bu satırlarını aklıma getiriyorum. her şeye rağmen yeni baştan inşa ediyorum en saf halimi, en azından buna gayret ediyorum.
bir de
hayatın bir kuşüzümü kadar ufak olduğu bir dönemde birisini
yabancıların en yakını hissedebilmek ne kadar özel. dünyada bu özel hisler hâlâ hak ettiği değeri göremiyor nilgün abla, burası maalesef bıraktığın gibi.
tüm şiirlerini kronolojik olarak
daktiloya çekilmiş şiirler kitabında okuyabilirsiniz.