dünyanın en tuhaf mahluku

Mehmet Yıldırım'ın sesinden dinlemek isterseniz ''..Ve sönmüş bir yanardağ ağzı gibi korkunçsun, kardeşim. Bir değil, beş değil, yüz milyonlarlasın maalesef. Koyun gibisin kardeşim, Gocuklu celep kaldırınca sopasını Sürüye katılıverirsin hemen Ve âdeta mağrur, koşarsın salhaneye. Dünyanın en tuhaf mahlukusun yani, Hani şu derya içre olup deryayı bilmeyen balıktan da tuhaf..'' nazım hikmet ran

ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğer ve hâlâ şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak kabahat senin, — demeğe de dilim varmıyor ama — kabahatın çoğu senin, canım kardeşim!

tarık mengüç

ben ve akrabalarım.

(bkz: kardeşim) sabahtan beri kavga ediyoruz. cinnet gecircem simdi.

kuranı yırtan kız

şiirin büyük büyük önermeler barındırmasından hele hele ideolojik kavgalara meze olmasından irite olurum. benim için şiir ne kadar subjektifleşirse ne kadar özelleşirse o kadae devleşir. ancak bu şiir kendine münhasır bir güzellik barındıran nazım hikmet denilince ilk aklıma gelen şiirlerden. i̇nsana dair dokunan yerlerini ölesiye seviyorum. nazım hikmet’in bütün şımarıklıklarını unutacak kadar seviyorum bu şiiri. birlikte yaşamanın, ne kadar birey olsak da öteden beriden insanın insana yaptığının, kümülatif toplumun yan etkilerinin, birden bire özden öze biricik olan insan canlısının zorunlu olarak büyük bir organizmayı andırmasının sonuçları konusunda içten bir manifesto gibi gelir bana bu şiir. bir insan ki ötekisinden berisindekinden ayrı düşünülemiyor. kocaman bir koloniden dahası olması mümkün olamıyor. lafı gelmişken nazım hikmet’in ve bu minvalde olan tüm şiirlerinin yıllardan beri ucuz solcu propagandalarına, bayağı rakı masalarına meze edilip alabildiğine çiğleştiriliyor olması ben derinden üzüyor. son dizelerindeki naifliği ömrümce unutmam ben! benden bir şeyler var burada. ömrümce unutmam ben, cebimde taşırım. --- spoiler --- ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğer ve hâlâ şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak kabahat senin — demeğe de dilim varmıyor ama — kabahatin çoğu senin, canım kardeşim! --- spoiler ---

tuhaf bir nazım hikmet şiiri. bana diyor sanki. sonra sana diyor, belki en başta kendisine söylüyor.

"ve bu dünyada, bu zulüm senin sayende. ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğer ve hâlâ şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak kabahat senin, — demeğe de dilim varmıyor ama — kabahatın çoğu senin, canım kardeşim!" diyen nazım hikmet ran şiiri. --- spoiler --- akrep gibisin kardeşim, korkak bir karanlık içindesin akrep gibi. serçe gibisin kardeşim, serçenin telaşı içindesin. midye gibisin kardeşim, midye gibi kapalı, rahat. ve sönmüş bir yanardağ ağzı gibi korkunçsun, kardeşim. bir değil, beş değil, yüz milyonlarlasın maalesef. koyun gibisin kardeşim, gocuklu celep kaldırınca sopasını sürüye katılıverirsin hemen ve âdeta mağrur, koşarsın salhaneye. dünyanın en tuhaf mahlukusun yani, hani şu derya içre olup deryayı bilmiyen balıktan da tuhaf. ve bu dünyada, bu zulüm senin sayende. ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğer ve hâlâ şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak kabahat senin, — demeğe de dilim varmıyor ama — kabahatın çoğu senin, canım kardeşim! --- spoiler ---

kesin ve net bir şekilde çinliler