evde ayakkabı ile dolaşmak

diziler sayesinde pis bir durum, zenginlik sembolü haline getirilmiştir. daha beteri yatağa ayakkabı ile girmektir.

sadece çocukken yeni ayakkabi aldigimda izin veriyordu annem şimdi de ben giymem zaten

" hocam ne alaka dalga mı geçiyorsun ? :) " dedirtecek eylem

tam ayakkapları giymişsin, kapıyı çekip gideceksin. o da ne? telefon cüzdan anahtar odada unutulmuş. hepsi birden bi de. hadi biri olsa neyse de. evde de kimse yok ki getirsin, tüh. :/ eğilip bi zorla giydiğin bağladığın ayakkaplara bakıyorsun, bir de annenin daha sabah sildiği süpürdüğü eve bakıyorsun. "kimse görmeyecek evlat" deyip dalıyorsun içeri koca adımlarla. alıp dönüyorsun. adrenalin zirve! ha onun dışında gencebay çalarken taksiden inilmez, bizim eve ayakkabıyla girilmez .

gelecekte refah seviyem ne kadar yüksek olursa olsun asla yapmayacağım eylem.

ben bunu yapsam annem ayakkabıyı götüme sokar.

yemek sepetinden sipariş vermiştik. adam geldi getirdi siparişleri. ödeme yapmamız icin post cihazını çıkardı. bu cihazlarda hatla çalışıyor sanırım. o sırada çekmedi. "abi buyur içeri gel balkonun orda, açık alanda dene çeker." dedim. demez olaydım. adam ayakkabıyla eve girdi amk. gençler kusura bakmayın dedi. gir dedik de bu nasıl girme aq. (bkz: bu da böyle bi anımdır)

"annemden nasıl dayak yiyebilirim?" dedirten hareket

anne dayağı kokan hareketler

yeni ayakkabı aldığımda ecnebiler gibi evde ayakkabıyla dolaşmayı severim :)

hayatımda sadece internetten getirttigim ayakkabıyı denemek amacıyla giyebildim ben :d kabul sizde sadece bu durumda giyebildiniz burda şimdi zengin havaları taslamaya gerek yok :d

düşünsene zenginsin, yerde iran halısı var ve sen eve ayakkabıyla girip o halıya basıyorsun.. annem o halıyı dürüp götüme sokar, üstüne bir de türksat 4a gibi uzaya yollar.

yeni aldığım ayakkabıyı dışarıya giyene kadar onunla yaptığım etkinlik

küçükken annemin aldığı ayakkabıları giyerdim vay anasını bak unutmuşum böyle yaptığımı güzel zamanlardı

(bkz: Her yer pislik içinde ) Evin içinde ayakkabı ile dolaşıldığını ya da yatağa girildiğini görünce Safiye gibi oluyorum, ıııyyy Allah’ım … ben eve gelir gelmez ayakkabılarımdan ve pantolonumdan kurtulurken bu insanlar nasıl çıkarmadan rahat ediyor anlamış değilim. Ama bir kere ayakkabım çalınmıştı, televizyonuyla tatile çıkan adam gibi ben de her yere ayakkabıyla gidiyordum. Mesela misafirliğe mi gidiyorum ayakkabımı çıkarır çıkarmaz içeri alıyordum… acaba bunlarda böyle bir şey mi yaşadılar

Çocukluk hayalimdi. Dizilerin, filmlerin etkisi olacak galiba evde ayakkabıyla dolaşmanın özel bir şey olduğunu düşünürdüm .d Yeni ayakkabı aldığımızda “altını silip” (özellikle belirtiyorum. Silmeden giysem annem keserdi beni) bir hafta evde ayakkabıyla dolaşırdım .d 7 yaşındayken tam da bu hayalleri dorukta yaşarken ev taşıdık. Taşınma işlemlerinin sonuna doğru evdeki büyük eşyalar gidip küçük ıvır zıvırlar kalınca eve artık ayakkabıyla giriyorduk. Ulan bir baktım ev aşırı toz ve pis. Çocuk aklımla “demek ki evde ayakkabıyla dolaşmak pis bir şey” diye düşünüp bu hayalimden o an vazgeçtim .d (bkz: adam olacak çocuk)

Yeni alınan ayakkabıyla zevkli oluyor, her an dışarı çıkmaya hazır gibi hissetmek.

Bence rahatsız edici birşey. İnsanlar nasıl geziyor böyle anlamıyorum. Elbette yeni aldığım ayakkabıyı denemek için evde giyip dolaşıyordum ama ciddi ciddi uzun süre kalamam yaşayamam. Yazın sıcağında evde ayakkabıyla nasıl gezebiliyorlar.Yatağa hiç uzanamam bile.