çaresiz olunan anlar

sıçtığı zaman zarfıdır

sınav esnasında aklınıza gelen ama bi türlü cevap kağıdına yazamadığınız an.

hiçbir şey yapmak istemediğimiz o an. uyumak ya da saatlerce boş duvarı izlemek, bunları tekrar ederek vakit öldürmek. zihindeki karmaşa, gözlerdeki boş bakış. yapmamız gereken ama yapmaktan bıktığımız o omuzlarımıza binen sorumluluk.

askere gitmeme beş gün kala beş yıllık sevgili tarafından terk edildiğim an.

gece evden çıkıp daha 10 metre gitmeden yolumu köpek sürüsünün kesmesi. ne bir açık dükkan ne de sokakta bir insan var. (bkz: topukları göte vurarak koşmak)

çocuğuna flüt alacak paran olmadığı gün ama rakı için iyi geliyor

(bkz: sevdiğin birinin hayatını kaybetmesi)

en çok önemsediğin birini rahatsız ettiğini hissettiğin an

baba diyebileceğin birisinin hayatında olmadığı an

sınav haftası grip olup burnunu çektiğiniz andır.

flashınız yok ve arkadan gang yiyorsunuz çaresizlik..

bütün her şeyinle yanında olup istenmediğini anladığın andır yapacak hiçbir şey yoktur

metroya yetişme derdinde olan birinin kapı kapanma sesini duyduktan sonra koşma eğilimindeki o ikilem bunlardan biridir.

her ay düzenli olarak gidip tütün aldığın adamın dükkanının kapalı olduğunu görüpte yandaki dükkana sorunca, sana öldüğünü söyleyince. ölümün tekrardan gerçek olduğunu kavradığında.

"yetersiz bakiye"sesi gayet çaresiz olunan bi andır

pes13 te agüero ya atılan arapas sonrası

sınavdayken burnunuzun aktığı ve etrafta peçete olmadığı an

yanımda biri ağlarken kendimi o kadar garip ve çaresiz hissediyorum ki, ne avutmaya ne de tek bir söz etmeye cesaret edebiliyorum. öylece duruyorum çoğu zaman. hiçbir şey yapamadığımdan da mahcup oluyorum. o dakikalar bana saat gibi geliyor, ömrümün geçtiğini hissediyorum.

(bkz: sevgilinin yanında gülerken kaçan osuruk) bunun bir çaresi bir telafisi yoktur. o osuruk oradan çıkmıştır artık. zamanı da geri alamayız.

herkesin çocukken bir süper kahramanı vardır benimde süper kahramanım büyük amcamdı onu toprağa verdiklerini an hayatım boyunca en çaresiz olduğum andı çaresizce babam dan bole çok sevdiğim amcamın toprağa verilişinin izledim.

benim en çaresiz anım babam vefat ettikten 8-9 sene sonra annemin 3. kanserine yakalandığını öğrendiğim an çok sevdiğim adamın beni terk etmesiydi.

en yakın arkadaşını kaybediyor olmak; böyle içine kapanır, kimseyle konuşmaz, muhabbet edemezsin, delirmeye yaklaşır ama bişe yapamazsın bi türlü çevre etkenleri müsaade etmez hep bi sorun çıkar

yapacak çok şeyinin olması ve hiçbir şeyinin olmaması. aynı anda ikisini de hissedince delirmek en kolay kaçış yolu oluyor zaten.

gözümün önünde kayıp giden hayatlara karşı hep çaresizim. çaresi olan şeyler çare etmeyince çaresizim. çaresizliği görüp birşey yapamayınca çaresizim en çok.

kapısı kilitlenmeyen tuvalette sıçmak

o'nun bakışlarıyla karşılaşmak ..

fazla bileti olan var mı diye sorduğunuz an...

baş koyduğun yolda umutsuzluğa kapıldığın an..

uzaktaki sevdiğinizin size ihtiyacı olduğunu söylemesi ve sizin sadece konuşarak teselli vermek zorunda kalmanız.

babanı kurtaramıyor olmak.

matematik sınavında hep çaresiz olmuşumdur

agzinda lokma varken hapsurmak yaninizdakilere gecmis olsun

1.yaklaşık 5 yıl önce koşarak ananemin evine gidip içeri girdiğim anda ananemin kanepenin üstünde annemin kollarında vefat ettiği o an. sonrasında sadece babamla birlikte ananemi kaldırıp yere bırakıp bir umutla ilk yardım yapılmasını izlediğim o saniyeler, dakikalar. 2. kısa süre önce imkansız gözüyle baktığım birine kavuştuğumu sandığım an ve ondan 5 gün sonra mesafeleri dert edip ya da korkup benden gitmesi. evet belki ananemin vefatında elimden bir şey gelmezdi asıl çaresizlik buydu ama ikinci olayda çok şey gelebilirdi elimden ama buna izin vermedi. ben çaresiz değildim, beni çaresiz bırakan o idi.

her şey arap saçına döndü, uzun bi süre evimden uzak bi yerde çalışmak zorundayım. annem ondan uzak olayım diye karşı çıkmadı sarılıp öpmedi bile, babam, bikaç akrabam ve sevdiğim adam dışında beni istanbula bağlayan hiçbi şey yok uzun süre de görmem zaten

ağladığında kimsenin yanında olmaması. kendini anlatabileceğin tek yer zihnin ve onu da sadece sen dinliyorsun zaten.

damacana pompasına gereğinden fazla basıp suyun bardaktan taşmasının izlendiği an.

evdekilerle kavga edersin ustune en yakin arkadasinla kusersin odevler eklenir ustune kilo da alirsin bence olmek icin tum sebepler hazir

abi 26 haziran 2004 antalya'ya ailecek tatile gidiyoruz bilirsiniz o yol bok gibidir hep ki kavşak falan neyse abi babam sürüyodu arabayı o kavşaktan dönerken tüm hayatımın en acı 14 saniyesi olacağını bilmiyodum lan tüm ailem yoldan çıktı şarampole düştü ben arabadan düşüp yolda kaldım anasını sikiyim lan bi insanın tüm ailesini 2 dakika içinde kaybetmesi nasıl bi adalet bak 26 yaşımdayım 12 senedir tek başımayım ben neden ölmedim diye her gün kendime soruyorum bunun da hala cevabını bulamadım peki var mı lan çaresi

anlatacak bir sürü seyin varmış cok doluymuşsun gibi hissetsen de anlatacak kimsenin olmamasi, seni kimsenin anlayamacagini anlattıklarını yeterince önemsemeyecegini düşünmek .bir sure sonra anlatamadiklarinin icinde bi tortu oluşturması derin nefesler alarak o tortularin geçmelerini umut etmek ..

o değilde bir ara ünüversitenin voleybol sahasında oynarken arkadaşla tartıştık da yanımızda kızlar felan vardı benim de ağzımdan amına koyarım diye laf çıkmıştı çok utanmıştım a.q

ilk yetiştirme yurduna girdiğim an . "çaresizlik" kelimesinin anlamını babam beni yurda ilk verip gittiği anda kendimi sağa sola bakıp nerde olduğumu anlamaya çalıştığım zaman anlamıştım. 8 yaşında .

kulaklığı takmış mutlu bir şekilde yürüyorsun ve en sevdiğin parçada o an denk gelmesi üzerine yıllar sonra hasret kaldığın mutluluk sigaranı yakıyorken 2 seneni heba ettiğin kişinin yanında birini gördüğün an da sayılıyormu

yerim yokmuş bu bahar dilim eksik, omuzlarım dar

platonik aşık olduğum kız mesaj atmıştı muhabbet az ilerleyince ben de sevgili yaptım dedi fonda hafiften bi sezen aksu çalmaya başladı sigara kendiliğinden felan yandı bi de tuvalette sıçtıktan sonra tuvalet kağıdının olmadığını fark ettiğim zaman diyebilirim

üç oyuncu değişikliği hakkını kullanmış teknik direktörün, oyuncuları'nın sakatlandığını gördüğü andır.

internet kafede sürenin bittiğine dair ding dong sesi

üniversite kazanıp ailenin seni kurbanlık koyun gibi bırakıp gitmesi

sevdiğiniz insanın toprakla buluşmasını izlediğiniz an.