üniversite 3'teyken hayatımın en kötü kararını aldım. çalışmak. ankara'da 10-11 şubesi olan yerel bir markette manav olarak başlayan kariyerim kısa zamanda yükseliş göstererek reyon elemanlığına kadar çıktı. sahipleri yakın bir aile dostumuzdu. buna rağmen götümden kan geldi. tam 3 ay bekar erkek asgari ücret tutarı olan 899 tl hesabıma yattı. haftanın 6 günü çalışıyor izinli olduğum tek günse okula gidiyordum. bitmiyordu amk parası. e harcayacak zaman mı vardı?
0
+
-entiri.verilen_downvote
işte sömürmek ve sömürülmek üzerine
yazılan kısa ve öz bir cümle.
kısacık hayatlarımızı sadece nefes almak için bedeller ödeyerek geçiriyoruz.
ve ömür göz açıp kapayıncaya dek geçiyor.
0
+
-entiri.verilen_downvote
iyi kötü çirkindeki "eğer yaşamak için çalışıyorsan neden çalışarak ölüyorsun?" repliğini aklıma getirmiştir.
0
+
-entiri.verilen_downvote
çalışmıyorum ama hayatı da yaşayamıyorum çünkü çalışmadığım için gezip tozmalık param yok. (bkz: kısır döngü )
10
+
-entiri.verilen_downvote
Türk halkının en temel sorunu
2
+
-entiri.verilen_downvote
Kesinlikle ben...
Üç vardiya dönüp haftada bir izin yapıp iznimin de hafta içi olması dışında sorun yok.
Mesela şuan işe gidiyorum sabah 8 de çıkıyorum.
Pazar günleri herkes toplanıp eğlenirken ben ırgat gibi çalışıyorum, hafta içi izin günümde de herkes çalışıyor kimseyle denk gelemiyorum öyle böyle diye diye, güzelim piknikleri, güzel pazar kahvaltısını, bi çok aktiviteleri tek tek tekk kaçırıyorum... Eş dostla toplu bir fotoğrafım bile yok çünkü hiç denk gelmiyoruz.
Teşekkürler hayat gençliğimi yok ettiğin için.
4
+
-entiri.verilen_downvote
Hangimiz hayatı tam olarak yaşayabiliyoruz ki. Bence bizim yaptığımız sadece hayatı idame etmek. Yoksa yaşamak bu değildir, olmamalı...
0
+
-entiri.verilen_downvote
Sadece çalışanların değil bence günümüzün genel problemi hiç kimse hiç birşeye yetişemiyor, gün resmen yetmiyor sanki 1 gün 1 saat gibi gelip geçiyor...
Ahir zamanın tam tanımlarından bu durum sanki...