İlişkimizin başlarındayız, her şey nasıl toz pembe var ya aşktan ölüyorum. Dünyanın en acı biberini getirseler yiyeceğim onun için, öyle bi enayilik. Velhasıl, sabah 7'de uyanması gerekiyor kendilerinin, uyandırır mısın dedi. Lan tek boş günüm de o, tüm hafta sabahın köründe kalkıp Allah'ın dağına gitmişim, bir gün uyuycam adam akıllı sabah uykusu çekicem. Şimdi durumu anlatsam sabah işim yok uyuycam desem keyifçi pezevenk olacak, tamam desem onu uyandırmak için uyanıcam enayilik olacak. Bomboş enayilik, zaten her sabah kalkıp işe gidiyor, yine kalkıp gidebilir özel hiçbir durum yok, geç yatmıyor, normalden daha erken kalkması gerekmiyor. Bunun için uykusunu heba edene bizim burda enayi derler. Mantıklı düşünüyorum her kapı "saçmalama yat uyu"ya çıkıyor.
Ama uyandıramam da denmez yani di mi, delikanlılığa bok sürdürülür mü? Paşa paşa kurdum sabah 6.50'ye alarmımı, paşa paşa kalktım, paşa paşa o uyanana kadar çaldırdım telefonunu, uyandığına emin olduktan sonra da (emin olmadan bırakılırsa geri uyur mazallah) yattım aşşa.
Biz de böyle delikanlıyız.
(bkz: enayilik)