annenin anne olduğunun anlaşıldığı anlar

anne dedim efendim dedi evet anladım annem annemdi

sen sigarayı bırak sana bin lira vereyim teklifi yapmıştı lisedeyken. o an.

annenin anne olduğunu anlamak için özel bi ana ihtiyaç yoktur anne her zaman annedir bu hayvanlar için de geçerlidir

''kalk şu perdeyi as'' dediği andır

her gün habersizce yanıma dilimlenmiş meyve koyuyor. az önce de getirdi yüzüme baktı güldü "karın da sana böyle bakacak mı?" dedi gitti. birşey diyemedim.

22 yaşındayım hala karşıdan karşıya geçerken elimi tutuyor.

kesinlikle insan sarraflığı yaptığı an.hangi arkadaşımı sevmediyse bir şey çıktı o kişiden.ve hoşlandığım kişiyi de tanıyordu annem."o seni yarı yolda bırakır" dedi,nitekim oldu.anneler biliyor ya

dayak yiyip eve geldiğim de sen benim oğlumsun nasıl dayak yersin diyip dövmüştü.5 yaşındaydım o zaman anladım ana yüreğinin nasıl bişey olduğunu

annem her gece muhakkak 2-3 civarı odama gelir ve üstümü örter uyanmamam için hafifçe alnimdan öper giderdi. bu ara farklı. çünkü bu ara her odama girdiğinde beni tavana boş boş bakarken yakalıyo ve aklından bir sürü şey geçiyo biliyorum. ama sormuyo, susuyo. aynı şekilde geliyo, üstümü örtüp alnima busesini kondurup geri dönüyo. dün gece yine geldi aynı şekilde üstümü örttü yeniden öptü ve kapıya yöneldi tam cikicakken durdu ve dönüp "uykularını kaçıran ve senin bu denli boş hissetmene neden olan kişiyi affetme,ben soru sormaya kiyamazken onun sana bunu yapmaya hakkı yok" dedi ve çıktı gitti. ben yine kaldım öyle tavanla baş başa. şaşkın, durgun ve bomboş bi halde.

evde uzun süre yalnız kalınca anlaşılan durum

vefat ettiginde, cebinde vesikalik fotografinizin oldugu andir, bir arkadasimin basina gelmisti; ailesiyle sorunlari vardi uzun zamandir gorusmuyordu, annesi kanser hastaligiyla mucadele ederken artik küslügü birakip amerikadan kesin donus yapti arkadasim, olayi uzatmak istemiyorum, memlekete geldiginde annesi sariliyor ogluna ikisi agliyorlar, 4 gün sonra kadin vefat ediyor ve arkadasimin lisede cekilmis vesikalik fotografi kadinin cebinden cikiyor, annelerimizin kiymetini bilelim gencler, vesikalik fotograflarimiz olmasa bile bizi tasiyorlar hem ceplerinde, hem kalplerinde.

kötü bir evde otururken bebeğini fareler kemirmesin diye her gece sabahlayan, araba kazasında kafasına ağır bir darbe almasına rağmen evladının adını bağıran, bizi sevdiği için bizi bıktıran, ne kadar kızsak bağırsakta yine bizi sevmekten vazgeçmeyen, çok sevdiği bir yiyeceği bile "ben tokum, canım istemiyor" diyerek kendisi açken evladını doyuran kutsal varlıktır.

bir keresinde kavga etmiştim annemle, annem de sert kadındır. kavga ederse konuşmaz öyle kolay kolay. zaten toplamda ya bir ya da iki kere kavga etmişizdir. o kavgalardan biriydi işte, akşam yemeği için oturduk sofraya. annem yüzüme bakmıyordu, tek kelime etmiyordu benimle. yokmuşum gibi davranıyordu ama yine de ilk çorbayı bana koymuştu.

o zamanlar üniversiteye yeni başlamışım elimde hala inanılmaz derecede eski bir telefon var ki tuşlarının rengi bile gözükmüyor evden para isteme durumum da yok tabi o aralar çünkü annem tek başına kalmış babamızı daha yeni kaybetmiş olduğumuz dönemler,okuldayken annem aradı bir gün telefonla konuşmak için abartmıyorum telefon tam 7 kere kapandı konuşamadık, zaten o ara telefonu tam camdan aşağıya atma seviyesindeydim son telefon kapanmasında herhalde tam telefon kapanmamışken telefonla ilgili bir kaç söz sarf ettim annem duymuş olucak,sabah uyandığımda postacı geldi kargonuz var dedi annemden açtım kutuyu içinde iphone 5s sonra hemen aradım annemi '' zaten oralarda uzaktasın göremiyorum seni bununla en azından sesini daha rahat duyarım dedi . inanın beyler hiç bir şey diyemedim eyvallah anne dedim eyvallah . . .

bi keresinde ufaktan bi tartışma yaşadık kendisiyle ama ben edebimle oturup ağzımı açmadım. o böyle ağzına geleni söyledi, bende zaten hastayım kafa götürmüyor hiç, her zaman olduğu gibi "haklısın annem özür dilerim" deyip bağladım konuyu ama kalbimi kırdı bi kere o. hiç öyle yüz vermiyorum kendisine. neyse girdim odamda çektim kapımı ama nası darlandım, sıkıntıdan çıktım balkona. kışın soğuğu vuruyor alttan alttan, esiyor soğuk yel, zaten hastayım kılımı kıpırdatamıyorum, çektim kapşonu bekliyorum öyle balkonda. birde inat ettim içeri çay içmeye de gitmiyorum. soğuk soğuk terliyorum derken bi baktım nane-limon kaynatıp getirmiş canına yandığım. bıraktı mermerin üstüne. döndü gitti geri. öylede asildir. ana işte bu, kavga da etse, dövse sövse de, kıyamıyor evladına.

bazen abimlerle kavga ederdik, yemek yemez küsüp kafama kadar yorganı çekip yatağa girerdim, annem yemek yemediğimi anladığı anda gerekirse döverek yataktan çıkarıp o yemeği yedirirdi. ve ben o küs kaldığım zamanlar annemin beni ikna etmesini beklerdim eğer gelmese kötü bir anne olduğunu,beni sevmediğini düşünmeye başlıcaktım. canım annem ya :d aç kalmamdansa dayak yiyip bir de üstüne o yemeği yedirirdi.

ben liseyi yatılı okudum haliyle yurttaydim, yurdun yemekleri de çok kötüydü o da bunu biliyordu her akşam arardi. yemek yedin mi karnin ac mi? diye sorardı bende çoğu zaman o üzülmesin diye tokum derdim. ama hep düşünüyordum annem diğer kardeşlerime nazaran beni daha az seviyor diye. bugün söyledi sen ordayken yemek yiyemiyordum hep aklimdaydin, sen her gittiğinde agliyordum dedi. o an içim nasıl cız etti anlatamam sonra kendime kızdım anneme sevgimi gostermiyorum diye.

yaklaşık 40 gündür izmirde bir şirkette çalışıyorum. tabii burası geçici görev yerim :( neyse efendim son 2-3 gündür çok fenayım. fenayım dediysek baya kalp çarpıntılarım tutuyor. aileye olan özlem ve sevilen kızdan uzak olma durumu bende bu şekilde dışa vurdu. ama geberiyorum. "allahım canımı al da kurtulayım" diye diye dolaşıyorum şirkette. şirkette otururken telefonum çaldı, arayan annemdi. açtım hemen "oğlum bir sıkıntın var galiba neden bana anlatmadın" dedi. ben tabii şok o.0 kadını da telaşa düşürmemek için allah yukarda gözlerim dola dola yalan söyledim iyiyim anne bir şeyim yok diye. velhasıl kelam annenin anne olduğunun anlaşıldığı an sen daha telefonu açar açmaz halinden anladığı andır diyebiliriz.

uzun sigara içtiğim dönemde yine klasik alerjik bir öksürük krizinden sonra şu boku bırak dedi aradan bir kaç ggün geçtikten sonra bırakmadığımo farkedip bari bu bokun kısasını iç dedi bilmiyorum ama benim için garip bir andı 10 yıldır kısa sigara içiyorum