çocukken mutlu eden şeyler

babanın işten gelirken çikolata getirmesi, aile büyüğü ziyaretleri(iyi hasılat yapardık) sabah tam çizgifilmin başladığı saatte uyanmak, anne veya baba tarafından açılan çarşafa atlayıp sallanmak(favorim)

kadınlerın egılırken memelerını gormenız ve bundan rahatsızlık duymamaları. ulan cok ozledım o gunlerı

çubuğundan bedava çıkan dondurma

pokemon un yeni bölümü

güneşli gün . futbol , bilye ne istersen oynayabiliyosun daha güzel ne olabilir ki

(bkz: ülker çikolatalı gofret) (bkz: dido)

kumandalı araba

taso 'ütmek'

bayram da alınan boncuklu silahlar

kankamın bi akrabası bizim sitede otururdu bizde hep o geldiği saatte otoparkın oraya gider oynardık o gelince bizi sever, bir lira verirdi. bizde çubuğunda winx çıkartması olan pembe çikolata kaplı yıldız şeklindeki dondurmadan alırdık. en çok o mutlu ederdi beni

(bkz: zillere basıp kaçmak)

karne hediyesi olarak alınan bisiklet galiba

ateri oyunları. tank, mario fav.

bütün arkadaşlarımın babaları yanlarındaydı ama benim babam yanımda değildi. o zamanlar en yakın arkadaşım dayımın oğluydu. vaktimin çoğunu onunla beraber geçirirdim ve çoğu zamanda onların evinde oynardık. dayım kuzenimi kucağına alıp sevmeye başladığında içime sanki ateşte kızdırılmış şişler batırıyorlardı. en çokta babamın yokluğunu o zamanlar hissediyordum. dayım bunu farkediyor olacak ki; kuzenimden hemen sonra benim basımı okşardı ama ne yazık ki bir babanın yerini dolduramıyordu. bütün arkadaşlarımın babaları yanlarındaydı ama benim babam çok uzaklardaydı. ismini bile telafuz edemediğim bir ülkede çalışıyormuş. sadece altı yaşında olmama rağmen sanki dünyanın bütüm acılarını cekiyormus gibi hissederdim. evet sadece altı yaşındaydım ve iki yaşındayken babam isviçre'ye gitmiş. dört yıldır onu göremiyordum zaten daha önce onu hiç gördüm mü bilmiyorum. siz babanızın yüzünü hatırlayamamanın ne kadar acı verdiğini bilir misiniz ? ben bilirim. sonra bir gün işte içimdeki buruk acıyla sokakta oynarken tanımadığım birinin evimize girdiğini gördüm. içimde garip bir mutluluk belirdi. hemen kapıya doğru koşup içeriye girdim ve evet yapılmamıştım. o adam benim babamdı. ağlayarak boynuna sarıldım. çocukluğuma dair en güzel anı ve en mutlu olduğum lahzayı o zaman yaşamıştım.

saklambaç.neden bilmiyorum en sevdiğim oyun buydu ya ama çok az oynardık.genelde yerden yüksek belası vardı :/

top oynayanlara katılmak isterken oyuna almayan piçi yeni top alınca dışlamak

çocuk olmak .dert yok tasa yok doğru düzgün. (bkz: farkında olmamak)

her şey

aileden para alıp sporcu kartı alıp arkadaşlara hava yapmak kış vakti eve gelir gelmez sobaya ayakları çorapla dayamak

gazoz kapağından taso yapmak

babam sınıf başkanı oldum diye başımı okşayıp 1 lira vermişti o anki mutluluğu gururu bi daha yaşarmıyım bilmem

çoçukluk aşkımız o ilk aşklar ilk zamanlar çoçukta olsak bir kızı agladıgında susturmak için öpmüştüm, alan memnun veren memnun

kahvaltını yapıp sokağa çıktığında maç yapmak için hazırlanmış ve seni bekleyen arkadaşların olmasıydı.

yeni bir ayakkabı aldığımızda evde giyip dururduk ya ikide bir. ben hala öyleyim ya. mesela dün yeni ayakkabı aldım, yağmurlu havadan dolayı dışarda giyemiyorum. ben de evde giyip duruyorum çünkü çok güzel (:

işıklı ayakkabılar vardı ya, heh onlar beni çok mutlu ederdi. benim ayakkabılarım bez ve turuncuydu. kenarda çiçekleri vardı ve çiçeklerinin ortası ışıktı. rengarenk yanarlardı ve ben onları izledikçe çok mutlu olurdum. ve pamuk şeker tabi ki. hoş, hala pamuk şeker olayı beni acayip mutlu ediyor.

6 yaşındayken alınan ve aynı sene içinde çalınan çingene pembesi prenses gelinliğim

sürpriz yumurta. hâlâ çok mutlu ediyor.

kolasına mahalle maçı yapıp o maçı kazanmak muazzam mutluluktu bence

abimin beni sırtında taşıması

muzlu puding :) gerçi hala ediyor ama şu karton paketleri

fiyakalı bir krampon

camide köşe kapmaca oynamak allah affetsin...

bayram harçlıkları

sucuklu ekmek, gerçi hala mutlu ediyor ama olsun..

pazar günleri sabah erkenden gelen dönme dolapçı amca ve akşamları gelen pamuk şekerci amca.

(bkz: giysi giydirme oyunları) ve tabi ki bayram sabahları kardeşler ile yapılan "babamın elini ilk kim öpecek" kavgasını başarı ile kazanmak. üzerine bir de amcanın elini ilk öpen sen olursan ooh tadından yenmez.

babam 1 lira verirdi harcamam için dünyalar benim olurdu sanırsın o parayla dağları satın alacağım güzel günlerdi buz dondurma bile dünyalar tatlısı gelirdi

sürpriz yumurta

bir keresinde dedem bana pazardan 5 liralık kırmızı pullu bir çanta almıştı. hayatımda hiçbir şey beni o çanta kadar mutlu etmedi.

Abim beni bisikletinin önüne alıp gezmeye götürdüğünde içimi kocaman bir coşku kaplardı. O neşeli çocuk gülümseyişi yayılırdı dudaklarıma.

Yıldız şeklindeki dondurma

bayram harçlığımla el atarisi alırdım, dünyanın en mutlu insanı olurdum. şimdi pek yok öyle ama denk gelirse alacağım

Yazın akşama doğru havanın serinlemesi ile birlikte koşa koşa dışarı çıkıp arkadaşlarımla buluştuğum ilk an :')

Kışın bir yerden eve yürürken babam elimi kendi montunun cebine sokardı kendi eliyle de elimi tutardı ısınsın, üşümeyeyim diye. Çok mutlu olurdum kalbim de ellerim de sıcacık olurdu.

the marmara'da gece vardiyasında çalışan babamın eve gelişi. saat 2 sularında kapı sesi duyardım, anlardım geldiğini. sabah uyandığımda otelin pastanesinden sevdiğim çikolataları, gofretleri, şekerlemeleri masasın üzerinde bulurdum. nereden baksam 30 yılı var şu güzel anıların ve hala the marmara otelinin pastanesi benim için şehrin en güzel pastanesi.