hoşlandığını söyleyememek

bunu neden söyleyemiyoruz bir düşündünüzmü. benim söylememe nedenim birdaha benimle konuşmaz diye korkmam.

1. gurur meselesi reddedilmek egoya ters düşmektedir bu da kişiyi söylememeye iter 2.o bana bakmaz düşüncesini kafada yıkamamaktır 3.rezil olma korkusu vs. uzar gider

bende ki genellikle "ulan açılsam ne fayda ben ilişki adamı değilim ki amk " diyordum. öyle deeelmiş onun farkına yeni yeni vardım.

siz yazmayın,verin en yakın arkadanışınız sizin yerinize açılsın. ben denedim yine de olmuyor.

bu yüzden hep yalnızım sözlük ahalesi. ulan kaybedecek neyim var. zaten bana karşı düsünceleri boşsa söylesemde söylemesemde kaybedicem. bence ben platonik seviyorum.

gurur yaparsın sana siktir çekmesinden korkarsın gitmesinden korkarsın söylemezsin şu sıralar yaşadığım olay

aynı sınıftayız nasıl söyliyim aq

(bkz: olmayan bir şeyi kaybetme korkusu) (bkz: özgüvensizlik)

sevgilim olmasından korkuyorum. galiba dünyanın en mal korkularından biri ama durum bu. yoksa çoktan gidip seviyorum ulan diye bağırırdım zira yapmışlığım var.

su hayatta öğrendiğim tek sey " susarsan sadece izlersin "

söylemedim söylemedim en son söyledim sonra 1hafta çıktık , 1 hafta sonunda biz arkadaştık yapamıyorum dedi ayrıldı.baska sevgili yaptım o hırsla bu sefer mesaj atmaya başladı , aradı unutacam diye açmadım. sonra ayrıldım bununla konuşmaya başladık yine 4-5 ay sonra bu bana seni seviyorum dedi çıkmaya başladık, 2. günü " sen önceden beni takmıyodun olmuyor düsünmem lazım" dedi , 1 haftaya yine ayrıldık. 1-2 ay gecti ben aradım o olmaz dedi , 4-5 ay gecti o beni yokladı ikilemde kaldım. sonuç olarak nereden baksan 7 yılım heba oldu. acaba yine yazsam mı hadi siz söyleyin...........

böyle iki tarafta birbirinden hoşlanıpta söyleyemiyorsa tadından yenmeyen durum bence. ikiside söylemiyordur, her muhabbetin içinde böyle tatlı tatlı imalar yolluyorlardır, minik minik sevgi sözcükleri kullanılıyordur sırf bu sürecin tadını çıkarmak için söylememek güzel olabilir aslında

daha önce söylediğinde hayrını görmemiş insanlarin başına gelen bir durum

hani derler ya o bana 1 adım atsa ben ona koşarım diye. işte o 1 adımı beklerken ömrümüz bitti anasını satayım.

söyleyemiyorum çünkü benden yaşça büyük. söyleyemiyorum çünkü benden bunu beklemiyor. söyleyemiyorum çünkü beni istemeyecek. söyleyemiyorum çünkü olmayacak. inceden yanmaya devam ediyorum.

içinde ukte kalır sende mal gibi kalırsın üzücü bir olaydır

ima ettim ama fırsat bulamadan sevgilisi olduğunu söyledi. hala depresyona karşı mücadele veriyorum. benim içim yanıyor. tavsiye verecek durumda değilim.

onun anlamasını beklemek ama söyleyebilmek için de içi içini yemesi

reddedilme korkusu

söyleyemiyorum çünkü bir başkası ile birlikte.

söyleyince bi şey değişmiyo, söylediğim zaman öyle bir şey yokmuş gibi davranmaya devam etti

adam 7584936252 kızla konusuyor nasıl söylücen? napsııın bu kız atsın mı kendini

ben söyleyemedim. sonra bizim fakültede murat diye bi çocuk var. o söylemiş. bazen murat gibi olucaksın işte. kız kabul etmemiş ama siz yine de murat gibi olun.

simdi gitcen soylicen sonra uğraş dur bir sürü şey yok ilk konuşma evreleri oldu mu olmicak mi bilinmez şeyler ya da cok uzagim suan bunlara bana mi çok teferruatli geldi şimdi bilemedim

henüz söylememişken en iyisi söyleyeyim sonra "keşke söyleseydim" derim kesin diye geçirmiştim içimden. söyledim sonra da "keşke söylemeseydim" dedim evet..

bu başlık bir ömür nasıl tüketilir sorusunun bir nevi cevabıdır.

belirli bir yaşa geldikten sonra ''en fazla ne olabilir ki?'' diye düşünüp eyleme geçilir. gerçi ben her şeye bu mantalite ile yaklaştığımdan bazen zarara uğruyorum siz dikkatli olun.

Sana benn şiirlerrrr sözlerrrrr büyüttüğmfbdjfjbfdnsk

Liseye ilk başladığım hafta okulun masa tenisi takımına girdim, seçmelerde bir çocuk çok dikkatimi çekti. birkaç gün sonra da takıma seçilenler belli oldu. Antrenmanlar falan ayarlandı. Her hafta üç gün antrenman yaptık takımla. Zaman geçtikçe o çocuğa olan ilgim de arttı. Bazen onu izlemekten doğru düzgün oynayamadığım anlar bile oldu. O zamana kadar okulda birkaç arkadaş da edindim ama hiçbirisine söyleyemedim ona olan sevgimi. Kendi içimde sevgimi büyüttüm. 10. sınıfın birinci döneminde arkadaşlarıma söyledim nihayet. Neden bilmiyorum ama insan sevdiğini söyleyemiyor işte. Normalde hiçbir şeyden çekinmem çat çat söylerim öyle sırlarım falan da yoktur hep olduğum gibiyimdir ama bu sefer öyle olmamıştı. O benim en büyük ve ilk sırrımdı. 10. sınıfın ikinci dönemi babam yazın başka bir şehre taşınacağımızı söyledi. O kadar üzüldüm ki. Ona şimdiye kadar onu sevdiğimi söylememiştim ama içimde hep bir umut vardı. Belki bir gün söylerim ya da belki o da benden hoşlanır gibi düşünceler. Aylar geçti yaz geldi ve biz taşındık. Ona onu sevdiğimi söyleyemedim ve bu benim en büyük pişmanlığım oldu.