karışanının yok bu harika bir şey. bir hafta falan oluyor evdeydim. kasım kasım kasıldım ya. neymiş ora kirlenir yatma çılgın, örtüsü bozulur oturma çılgın, yeni sildim basma çılgın, temizlik yapılacak kanepeleri çek çılgın(her gün antrenman yapar gibi o kanepeleri kaldırdım) orda yeme şurada içme.
bezdum da bezdum . şimdi geldim yurduma mis gibi oda da boş zaten yatağım mis gibi. zaten alışmışım 6 yıl olmuş yurt rahatına,sessizliğine, yalnızlığına (evde tek de kalamıyorum devamlı bir napıyor diye yoklama durumu belki sevgilimiz var mesaj yapacaz demi.[yok bu arada]) basıyor beni ev sinirli biri oluyorum. beni bu saatten sonra ancak eve çıkmak paklar. umarım ikna edebilirim.