yorgunluk

hobi olarak yorgunum ben. uyanıyorum yorgunum, tüm gün yatıyorum yorgunum gerçi biri hadi dışarı çıkalım dolaşalım, yürüyelim dese yorgunluktan eser kalmaz.

dibine kadar yaşıyorum turnuva maçından sonra iki ders beden vardı salaklık yapıp turnavada yenilmemizin hıncını bir maç yaparak çıkarmak istedik.okul bittikden sonra eve kendimi zor attım tam yattım uzanıcam kuzenim arayıp hadi spora gidelim diyince dedim oğlum ölüyorum lan yorgunluktan,kemküm ettim. hadi la babam götürcek diyince bir cazip geldi kendimi arabada buldum amcam arabayı sürerken uyuya kalmışım o derece yorgunum 1 saat spor yaptıktan sonra şuan evdeyim duş alıp 8 gibi yatıp 12 13 saat uyumayı düşünüyorum

mutsuzluktan daha iyidir. hiç yoktan bir şeyler yapmışsındır.

şu an tam bir kamyon dayak yemiş gibiyim. bugün tek seansı 4 buçuk 5 saat süren bir dövme yaptım, kemiklerim sızlıyor resmen. neyse ki çalışmaktan kaynaklı yorgunluğu seviyorum.

en son 5 sene önce böyle yorulmuştum galiba,dayak yesem bu kadar olmazdı

yorgunluk kuşlar vardır, cana benzer havalarda: soğuksa kar, baharsa yaprak; bir başına büyür toprakta ömrümüz, güneşle yeşil elleriyle çıplak; -uslu ayaklarla başlamış yolculuk- yürünmez öyle, bazen durulur, ve iner erenler katına yorgunluk; kapanır sükun üzre kitaplar. nefeslerle sürüp giden yaşamamız bir su kenarına gelir durur; ekmekten, şaraptan öte nimetler vardır; yürünmez öyle hep, bazen susulur. can yücel

bedenen de beynen de kalben de fazlasıyla yorgunum. . ve bu acı veriyor. .

kemiklerim ağrıyor lan. yarın öğlene kadar uyumayı planlıyorum.

abi ben hep yorgunum ya.

müthiş bir şey. hele ki bu yorgunluk para kazanmanızdan dolayıysa bildiğin orgazma eşdeğer. gündüz saat 3'ten beri dövme yapıyorum, bir tanesi çok büyüktü, kampanyaya dahil değildi. son müşterim ise sevgilisinin hatrına, aralarında bir anlamı olan dövme yaptırdı. ben kendisine dövme yapmadan önce diğer bileğindeki önceden yaptırmış olduğu dövmeyi sordum. "anlamı ne?" dedim. arkadaş cevap verdi; "ben bağırsak kanserinden bir buçuk yıl hastanede yattım, ben hastanede yatarken kız arkadaşım bileğimin orasını okşar ve hep gülümse, ben seni yaşatacağım derdi." o kadar mutlu oldum ki, dövme bittikten sonra "senden para almıyorum" dedim. "niye?" dedi, yanındaki kız arkadaşını gösterip "kalbi bu kadar güzel olan bir insana evrende varolan her şey bedava olmalı" dedim. geceme huzur verdiler. demek ki bir gün ben de ölümcül bir hastalıktan hastanede yıllarca yatsam, sol bileğimi okşayıp "hep gülümse, ben seni yaşatacağım" diyecek bir melek varolacak bir yerlerde diye gülümsedim kendi kendime. hayat çok güzel. mucizeler çok güzel. ve hayatın her anı mucizelerle dolu. insanlar ardı bilinmeyen bir duvar. ve o duvarın arkası güllerle, papatyalarla dolu. o papatyalar ise bir kadının narin parmakları olup bir erkeğe bileğinden can verebiliyor. o narin parmaklara sahip tüm kadınlara ömrüm feda. biliyorum, bir yerlerdesiniz. biliyorum, bir yerlerde nefes alıp veriyorsunuz. biliyorum, bir yerlerde yeri geldiğinde ağlayıp yeri geldiğinde gülüyorsunuz. allah, sizlere acı-keder yaşatmasın. size gelecek tüm sıkıntılar-zorluklar bana gelsin. siz o kadar güzelsiniz ki, parmaklarınız can veriyor bir insana. o çocuğun yerine kendimi koydum. içim şu an dopdolu. ne güzel insanlar var ya dünyada. ne güzel insanlar. allah'ım sana yalvarıyorum; yolumu iyi insanlarla kesiştir. yolumu, ben hastanede ölüm döşeğinde yatarken bileğimi okşayıp bana can verebilecek bir kadınla kesiştir. yalvarırım.

bedeniminim değil de ruhumun yorgun olduğunu hissediyorum. eğlenmeye, gülmeye,yeni insanlarla tanışmaya, okula gitmeye mecalim var ama yeniden sevmeye, insanlara güvenmeye, mutlu olmaya mecalim yok ...

zihinsel olanı fiziksel olanından daha kötüdür

ruhhani ve bedensel olarak yaşıyorum, hayatımda her şey yolunda derken birden berbat oluyor,bir bakıyorum ki canımdan olan yar el oluyor, ne zaman biraz mutlu olsam, kat kat acı çekiyorum. yoruldum artık bu kısır döngüden, her seferinde yaramı iyileştirir dediğim daha çok yara açıyor. tanrı beni sevmiyor sanırım.

yorgunluktan uyuyamadığımı bilirim be.

şu an nirvanasındayım. sabahın 08.30undan 18.00a kadar dersteydim. bir saatlik aradan sonra yine derse girdim ve yarım saat önce bıraktım. bana kalan baş ağrısından çatlamak üzere olan bir baş.

sürekli hissettiğim şey, şöyle ki; hani uzun bir yola çıkarsınız, varacağınız yere de varırsınız ama tükenmiş bir haldesinizdir, yol bitmiştir ama siz de bitmişsinizdir ya, işte üzerimde hep bir uzun yol yorgunluğu var, problem ise şu; yol bitmedi, bitmediği gibi daha epey de mesafe var, sanki o yolları ayakta katediyorum ve yığılmak üzereyim, ufak bir dokunuş buna yeter, kafamın yorgunluğu bedenime vurmaya başladı iyiden iyiye, içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor, haftalarca koltukta ölü balık gibi yan yatıp, boş boş duvarlara bakabilirim.

bir insan sürekli yorgun olur mu? sürekli yorgunum hiç değişmiyor hep yorgun,sadece yorgun. söyleyeceklerim bu kadar.

görünmez olmaktan çok yoruldum. benim en çok umursadığım insanların umrunda olmamaktan çok yoruldum.

nasıl yorgunum varya böyle öleceğim sanki, ayaklarıma kara sular inmiş kolumu kaldıracak halim yok ve yapmam gereken bir sürü iş var ve buna ne vaktim var ne de halim. beynim bulanıyor, zaten kronik yorgunum birde insanlar beni yoruyor. şu an ev yansa kılımı kıpırdatmam o kadar yorgunum lan

derse gitmeyecek kadar yorgunum,ama akşam halısaha maçına gidecek kadar enerjik.

28 yaşındayım, hayatımın hiçbir döneminde bu derece yorgun olduğumu bilmiyorum. inşaattan tut da evlere servise kadar aşırı ağır işlerde çalıştım. günümün 15-16 saatini ayakta geçirerek çalıştığım günler oldu ama bu sene neden böyle oldu hiç bilmiyorum. bulup bulabileceğim en rahat işi buldum aslında. alt tarafı mağazada millete hediyelik eşya satıyorum. sırtımdaki ağrılar 2 aydır götümden kan alıyor aq kan. kulunçlar taşaklarımdan büyük olmaya başladı. sebebi ney ki bu yıpranmanın allah’ım? her akşam beni dinlendiren insan da çekip gitti zaten. ölmek için ne güzel bir gece...

haftanın 7 günü çalışan bir adamım, tabi istediğim için bunu. çünkü fazlaca çalışan beynimdeki fikirleri yenebilmek için her gece fiziksel yorgunluğumu kullanabileceğimi düşünüyorum ama nafile. mental yorgunluk, fiziksel yorgunluğun anasını sikiyor. artık kaslarımın sancılanmaya başladığı, yorgunluktan geberdiğim şu saatlerde bile düşünmekten gözlerimi kapatamıyorum. sanki ülke kurtaracağız amk neyi düşünüyorsak bu kadar? o değilde ölmek için çok güzel bir gece bee...

sabahın köründe kalkmak yorgunluk nedeni

Çaba ile sonuç arasında oluşan farktan doğan his.

O kadar çok şey söylemek geliyor ki içimden ama bir o kadar da konuşamayacak hatta düşünemeyecek kadar yorgunum. O kadar çok düşünmek istemiyorum ki 9 yaşımdan beri düzene sokamadığım uykum düzene girdi, hayatımda ilk defa düşünmek istemediğim için uyuyabiliyorum. Düşünemeyecek kadar yorgunum, anlatamayacak kadar yorgunum, başkalarını anlayamayacak kadar yorgunum, başkalarının beni anlamasını istemeyecek kadar, birileriyle konuşmak istemeyecek kadar yorgunum. Yorgunum işte ya, geçmeyen ve asla geçmeyecekmiş gibi hissettiren bir yorgunluğun pençesine düştüm kurtulmak için bile yorgunum.

artık anlatamayacağım kadar çok yoruldum ki, sanırsınız yürümek yerine sürünüyorum. derken demirlere bi omuz attım, gözüm karardı bi an. geçti ama oynatamıyorum, lütfen biri öleceğimi söylesin de iki mutlu olayım

sevgili dostlar, durup bir dinlenmek gerek, bunca yükün ağırlığı çok zor. bazen susmak gerek, belki kelimeler o zaman kıymetli olur. bazen yummalı insan gözünü ebediyete karartırcasına. bazen ağlamak gerekmez mi bir daha gülmeyecekmişcesine? gülmek de lazım, hayatla alay edercesine! neyimiz kaldı ki, ne için bunca çile? sevgili arkadaşlar, hürmete değmedi yaşadığımız bu hayat. belki bir soluklanmak gerek, faydasızdır böyle çabalamak. bir ağaç gölgesi yetmez mi bize, biraz uzak kalsak? uzatalım dallarımızı güneşe vursun kıyıya anılarımız savursun tüm hatıraları rüzgar silsin yağmur izlerimizi kar kaplasın yaralarımız. koşarsak yetişiriz sandık. ama durup dinlenmek gerek artık. biz o iskelede son vapuru kaçırdık. beyhude çabalarımızın hesabını masada bıraktık. durup bir soluklanmak gerek artık..

Bugün hali saha maçı yaptık. İyi ter attık. Bir ara ciğerlerim patlayacakmis gibi hissettim. Yorgunum sözlük. Uyuycam.

uzun zamandır büyük bir yorgunluk çekmiyordum. şu dört gündür aşırı erken kalkmalı, sürekli koşuşturmalı, gece eve gelmeli yorgunluklar yaşadım. saçma gelebilir ama özlemişim. pandemiden önce yaşamıştım en son böylesini. sanırım biraz da bu yüzden hafif mazoşistik şekilde hoşuma gitti. (bkz: wish we could turn back time) (bkz: to the good old days)

Hani artık o kadar çok yorulursunuz artık yorgunluğu bile hissetmezsiniz ya vücut uyuşur heh işte o haldeyim

yaklaşık bir haftadır fiziksel halini dibine kadar hissediyorum ama az önce “fiziksel yorgunluğun gözünü seveyim” dedim. cidden o kadar özlemişim ki aktif olmayı. yaşasın yaşadığını hissetmek! yaşasın uyuyunca geçen yorgunluk!

Şu sıralar o kadar yorgunum ki yaşamak ağır gelmeye başladı. Kavgalar gürültüler her gün duyduğumuz canilikler ne kafam ne kalbim kaldırıyor artık beynimin içinde bir şeyler yavaş yavaş bitirmeye başladı beni konuşuyor konuşuyor cevap bulamadıkça beni yoruyor içim. Bazen patlayacak gibi oluyor kendimi bir sonbahar gecesinde dökülen yapraklar gibi bırakmak istiyorum gökyüzünden.

Aslında en çok, kendimle savaşmanın yorgunuyum. Hangi filmdi hatırlamıyorum şöyle bir replik vardı “ insanın aklı kendine düşman olur mu ? Benim aklım bana düşman ..” Bu replik o kadar çok dokundu, o kadar çok işledi ki benliğime.. Sanki filmdeki adam beni anlatıyordu karşısındakine.. ne biliyim ya öyle işte

Yorulmuş gibi gözükebiliriz çevremize ama bu bir duygusuz olma durumu olabilir. İçi nasıl bilemeliz. Durmuştur. Umarım toplar.

Affınıza sığınıyorum o kadar fiziki ve mental yorgun olduğum için karakteri yağmur damlacığından küçük olan insanlara küfür dahi edesim gelmiyor içimden

Ruhen de, bedenen de öylesine yorgunum ki sanki yaşamıyormuşum gibi geliyor. Her sabaha aynı rezil hisle uyanmaktan usandım. Denizde veya havuzda dalınca gözü açmak gibi geçiyor günler her görüntü ve ses bulanık. Bu pus içimi bütünüyle ele geçirmiş durumda. İyi hissetmeye çalıştığım zaman bedenin kalitesizliği de buna engel oluyor. Yorgunluk büsbütün bir mücadele.

Şu son üç günümün nasılsın sorunun cevabı olan kelime: yorgunluk Anneannemler köyden gelecek diye 2 gün boyunca işten geldikten sonra (sabah 8.30 akşam 18.30 a kadar çalışıyorum) temizlik yaptım sonrasında annem domuz gribi oldu gece öksürükten uyuyamadı ben de uyumadım saat 3,5 ve 8 de aralıklı olarak uyandık sonrasında hastaneye gittik ve orada da bir bekleyiş. Eve gelince de temizliğe giriştim ve akşam 18.00 de oturabildim anca. Ben tam da bu entryi yazarken annem; kızım sen de çok yoruldun sen olmasan ne yapardım ben dedi Ne yapardın anne dedim Ağlardım dedi🥹🥲 kıyamıyorum da çiçeğime

Görecelidir. Spordan sonra halı saha yapacak kadar enerjik, biriyle konuşamayacak kadar yorgun olmamın başka açıklaması olamaz.

yorgunum ve fiziksel değil. 24 yaşındayım ve ruhen ölmüş gibiyim. pazarda annesini kaybedip sağa sola bakan o küçük çocuğum. ne yöne gideceğimi bilmeden sağıma soluma bakmaktan başka yapacak bir şeyim yok. ileriye dönük herhangi bir planım yok. ki plan yapacak takatim de yok. yeni insan tanımaya, birilerinin beni anlamasını sağlamaya mecalim yok. yorgunum. ve işin kötüsü de şu ki bana neyin iyi geleceğini; nerede, nasıl, hangi şekilde dinlenebileceğimi bilmiyorum. (#4531402) günlerdir bu mesajı okuyup okuyup duruyorum. yüzü asık, stresli ve tek kelime etmeyen bir insan. ve kimsenin bir ömür geçirmek istemeyeceği o insan(mışım). bunu ömrümü beraber geçirmek istediğim insandan duymak da bi ufak dokundu, bi ufak ama. (bkz: tecili bozdurup askere giden erkek) en sonunda bundan olacak sanırım. bir çözüm veya kafayı resetleme isteğinden değil. az önce verdiğim pazarda kaybolup sağa sola bakan çocuk örneğinde ki gibi sağa sola baktığımda tek yolun bu olduğunu görüyorum. en azından döndüğümde küçük de olsa planlar yapmak için. entirinin anlam ve önemi için de şu şarkıyı şöyle iliştirip kaçayım, bye.

bıkkınlık kadar yorucu değildir.

Beden yorgunluğu geçer de ruh yorgunluğu…işte o biraz zor gibi.

Bu günüme en uygun başlık Mehmetle çok güzel emin adımlar atıyoruz fakat bu akrabalar her türlü nası beceriyosalar hevesimi kırmayı her defasında başarıyor cidden çok yoruldum bari hayırlı işime karışmayın

Mental olarak o kadar çok yorgunum ki beynimin içinde bir şeyler var ve ne olduğunu bilmiyorum. Yaşadığım şeyler, içimde kopan fırtınalar, uzun süren psikolojik yalnızlık ve çöküş, kendini anlatamama, anlayamama, bir yere ait olamama, her şeye, herkese hatta kendine bile yabancı olma benim yorgunluğumu dayanılmaz ve karşı konulamaz bir bataklığa sürüklüyor. Pes etmeme çok az kaldı.

öyle fiziksel değil, ruhum yorgun. 24/24 bir işte çalışsam bu kadar yorulmazdım..anlaşılmamak ne çok yoruyor insanı

Uzun zamandır bugün ki gibi dolu dolu bir gün geçirip yorulmamıştım. Evde oturmaktan yoruluyordum hep. Ama bu yorgunluk o kadar iyi geldi ki. Yorgun olduğum için mutluyum resmen 😂

Haftanın ilk günü bitti sayılır. Şu an o kadar yorgun ve bitkinim ki... Eve zorla attım kendimi. Biraz dinlendikten sonra tekrar atölyeye geçeceğim. Ha bir de dışarıda her ne kadar atıştırsam da evdeki yediğim yemeği asla tutmuyor. Normal bir yemek yesem bile eve geldiğimde üstüne tekrar yiyorum. Bu konuda yalnız değilimdir herhalde. Haftaya çok yorucu başladım :/ entry yazarken bile uzanarak tek elimle yazıyorum. Duzelicez ins...

kafa sürekli aktif bir şekilde çalıştığı için fiziksel yorgunluk resmen ilaç gibi geliyor.

(bkz: mental yorgunluk) (bkz: fiziksel yorgunluk) iksinin eşsiz rekabetinde yaşama tutunma çabası içindeyim

Son bir kaç yıldır özellikle üniversite hayatımla itibaren oluşan daha çok ruhani bir yorgunluk ile tezahür eden bir durumdur.Ve bu durum beni bazen tamamiyle hayattan soğuma seviyesine getiriyor bu da fiziksel yorgunluğa da evriliyor her yerim lime lime dökülüyor kolumu kaldıracak halim olmuyor üstümden silindir geçmiş gibi oluyor bazen.