pişman olmak

(bkz: şişman olmak)

...insanlara şans verdiğine

her yeni olay yeni bir tecrübe, yeni bir pişmanlık, yeni bir sevinç olabiliyor.

fazlası acizlik getirr

şu sıralar en çok hissettiğim duygu pişmanlık...

genellikle başıma gelen şey. öyle olmasaydı da şöyle olsaydı diye diye yer bitiririm kendimi. ama değişen hiçbir şey olmaz ve ben pişmanlıklarımla yalnız bir geceye doğru yol alırım.

genelde pişman olmamayı seçiyorum, pişman olacağım şeylere geri dönsem yine aynısını yapardım mantığındayım çünkü hayatta yaptıklarımız ve yapacaklarımız için pişman olununca onun vicdan azabıyla ömrümüzü harcıyoruz. çok insan tanıyorum ne zaman görüşsek, bir alkol masasına otursak keşke şöyle böyle yapsaydım şunları yapmasaydım der. her seferinde aynı şeylerden bahseder. ben olanla ölene çare olmadığını düşünüyorum. keşke böyle yapsaymışım dediğimi çok az bilirim. keşkeler kötüdür, insanı tüketir.

hiç unutmam seviğim kız için kavga etmiştim okuldan uzaklaştırma almıştım . cezam bittikten sonra okula dönünce kavga ettiğim cocukla el ele gördüm. pişmanlık işte o an devreye girdi

düzelmenin yarısıdır pişman olmak.

olmamak gerek aslında pişman olamadan üzülmeden ders çıkarılmıyo

bugün öğretmenim ile konuşuyorduk. dedesi vefat etmiş geçen gün. yorgun, üzgün, gözlerindeki o ışıltı yok olmuş. şunu dedi bize: "herkes ölecek. ölme fikrine alıştık. bizlerde öleceğiz ama beni pişmanlık yoruyor. pişmanlığı çok hissediyorum. aynı mahalledeydik ama o kadar yoğundum ki kaç aydır görmüyorum dedemi. 'hayattayken yanınızdakilerin kıymetini bilin.' " aklıma geldi babaannem. evet hayatta çok şükür. ama en son ne zaman güzelce konuştum hatırlamıyorum ki aynı evdeyiz. bir iki klasik muhabbet sonra "ben ders çalışmaya çıkıyorum." lafı ve bağlantım ailem ile kesiliyor. hayattayken sevdiklerimin kıymetini bilememekten korkuyorum. annem konusunda da pişman olmak istemiyorum ama şunca sene için pişman olacağımı da biliyorum. of of!

bundan birkaç sene sonra pişman olacaksınız ama telafi edemeyeceksiniz.

son pişmanlık neye yarar, her şeyin bir bedeli var.

şöyle düşünün yaptığınız şeyden dolayı her türlü pişman olacaktanız "ya yapmadığınız için" ya da "yaptığınız için"

hayatımda yaptığım hiçbir şeyden pişman olmadım sanırım. zamanında isteyerek, içinden gelerek, güzel şeyler hissederek yapılan şeylerden sonucu kötü oldu diye pişman olmak o kadar kötü geliyor ki kulağa. öncelikle insanın o zamanki haline saygısının olmadığını gösteriyor. e o zaman istemişsin ve yapmışsın? e o zaman mutluymuşsun? neden bu kafayla o zamanki olayları düşünüyorsun ki? neden o an yaşadığın güzel duyguları bir kenara itip şu an çektiğin acıyla o güzel duyguları da öldürüyorsun ki içinde? ayrıca, pişman olmanın insana ne getirisi var? ah keşke yapmasaydım demek o yaşananları değiştirmeyecek ki. ders tabiki alınmalı tabiki yaşananlara göre hareket edilmeli. tabiki aynı şeyleri yapıp farklı sonuçlar beklenmemeli. ama o güzel yaşananlar da sonu kötü bitti diye çöpe atılmamalı. ben en çok sonunu bile bile yaptığım "hata"larla mutlu olduğumu gördüm ve hiç pişman değilim. zaman ne gösterir bilemem.

sınavlar bitti eve geldim ama anında da pişman oldum. biliyordum böyle olacağını. (bkz: zaman ileriye aksın )

bizimkiler sıkıştırıyor, sınavlar bittiğinde eve gelmemi istiyorlar. ama o kadar eminim ki dakikasında hatta yolda bile pişman olacağım. çünkü senelerdir olan bu. değişeceğini sanmıyorum.

son 5 yıldır vazgeçilmezim. yaptıklarım, yapmadıklarım ve büyük ihtimalle ileride yapacaklarım için de pişmanlık duyuyorum.

olmasaydı acaba neler olurdu demekten normal hayata adapte olamıyorum

ne kadar kötü ruh haliymiş derlerdi de inanmazdım.hele ki pişman olduğun şeyleri bilerek isteyerek yapmadıysan ve geri dönüşü olmuyorsa.bir anlık sinirle her ne söylediysem ne yaptıysam aşırı pişmanlık içindeyim kendimi hep tutardım ve uyarırdım ne kadar sinir olursan ol seni ne kadar üzseler de sinirlendirseler de sakın kötü bir şey söyleme sakın kötü bir şey yapma diye hep kendimi tutardım sonunun böyle olacağını bildiğim için bazı zamanlarda tutamadım bunun pişmanlığı o kadar kötü ki o kadar acı verici ki.. bana yakışmayan çok söylemim oldu son zamanlarda,karşımdakini üzen şeylerdi hep.ama hiçbirini bilerek demedim.söylediğim zamanlarda ya ağlıyordum ya da sinirden duvar yumrukluyordum o acı o sinir karşısında kendimi tutamadım. o zamanlara dönmek isterdim.susardım sadece.gözlerim konuşsun isterdim ağzımı açmazdım.her gün bunu düşünüyorum keşke yapmasaydım,keşke söylemeseydim,keşke sussaydım,keşke keşke keşke... tek artısını ki bana göre yarım artı bu.yaptığım hataları bir daha tekrarlamamak olacaktır.ama iş işten geçtikten sonra ne faydası olacak bilmiyorum.en azından bunun farkına varıp düzeltmek için elimden gelen şeyleri yaptım gerisi de nasip artık.. ama arkadaşlar çok zor biliyorum ama her ne yapıyorsak düşünmeden yapmayalım ne olursa olsun..

yaptığım her şeye tek tek pişman olabilme yeteneğim var öyle ki utanmasam eve neden sağ ayağımla değil de solla girdim diye düşünüp pişman olacak seviyedeyim. çok ince düşünüyorum ve beynimin en ince kıvrımına kadar yoruldum. hastalık mıdır bu?

bazı şeylere oldum, yeni yeni anlıyorum. tabii son pişmanlık neye yarar. hiçbir şeye, en azından ben ders alıyorum ve bazı konularda olgunlaşıyorum.

gerçekten çok yoruldum bundan. sırf artık pişman olmamak için intihar bile edebilirim. öyle böyle değil yani

Yapılan bir işten sonra hissedilen duygu durumu Sen kalk anket başlıklarına ver veriştir sonra git anket başlığı aç yazık sana (bkz: Öz eleştiri )yaptım

her türlü insani duygu gibi bu da uydurmadır. şöyle en derinden düşündüğümde, şu hayatta pişman olduğum hiçbir şey yok aslında. zira olması gereken neydiyse, tam onu yaptım ben. ne söylenmesi gerekiyorsa, o çıktı dudaklarımdan. ne yapılması gerekiyorsa, onu yaptı ellerim. ve kim sevilmeye layıksa, o sevildi. yerilmeye layık olansa, tabi ki yerildi. her şey ama her şey, tam olması gerektiği gibi oldu. şartların sunduğu şekilde. ne eksik ne de fazla. hayat boyu yaptığım-yapmadığım, söylediğim-söylemediğim her şey, beni peygamber mertebesine yükseltip giyotinlere götürecek olsa bile, tam olması gerektiği gibi oldu. acayip.

Şimdi yapmayayım şimdi gitmeyeyim şimdi söylememeyim dersin. Bazı pişmanlıkların telafisi olmuyor maalesef. Hayat boyu içinde kalıyor keşke diyorsun. Sarılın, gezin, söyleyin, dinleyin ve en önemlisi ertelemeyin.

ben son on gündür bundan ibaretim stres ve uykusuzluğun üzerine eklenen belirsizlikle yüzünden yükselip yükselip sevgilime patlıyorum. sonra bundan pişman olup gönlünü almaya çalışıyorum. bunları yaptığım için kendime kızıyor, "ben böyle bir kadın değilim" diye hırslanıp yine sevgilime patlıyorum. sonra benden soğuyacak diye endişe etmeye başlıyorum. son on günlük döngüm bundan ibaret

O son tabağı yemeyecektim

Kaybettikten sonra kalbe saplanan hançer.

insanın hayatını siken ve ileriye dair bakmasını, ilerlemesini engelleyen en büyük engellerden bir tanesi. kabullenip yola devam etmeli ama bazen çok zaman gerekebiliyor bunun için.