yerli malı haftası

ulan en sevdiğim hafta. kardeşimin sınıfında şimdi kutluyorlar. mantılar, poğaçalar, börekler, çiğköfteler, kekler, kısırlar, sarmalar... allahım dünyanın en güzel şeylerinin bir masada toplandığı hafta.

ulan ne yerdik beee. mide fesatı geçirtecek kadar farklı yemek yerdik. şimdilerde çok yok sanırım bu olay.

yahşi batı'dan sonra masum bi şey olarak göremiyorum.

(bkz: amk liselileri)

Yerli mali altinda yabanci marka yiyecek getirenler

en çok kısır yerdim tabagi 25 kuruşa. islak keki 50 kuruşa satiyorlardi hiç yiyemezdim aq çok lezzetli gozukuyordu gözume

i̇kinci sınıftayken bayagi bi üzüldüğüm, fakat simdi istemsizce gülmeye yol acan bi anim var bu hafta ile ilgili; ilk defa duydum bu haftanin ismini o zamanlar anneme dedim boyle boyle bisey var tabi o zamanlar maddi durumumuz iyi degildi annem yine de biseyler gotureyim diye cantama petibör biskuvisinden bi paket koydu okula gittim biraz gec girdim sinifa herkes masalari hazir konuma getirmis getirdiklerini paylasiyor falan ben tek basima arka kosede actim kendi biskuvimi yiyorum ama cocuguz ya bende farklı seyler yemek istiyorum o ara gittim arkadaslarin masasina biskrem tutku falan var hayatımda hic yememistim onlardan yeni pisaya cikmis o zamanlar alayim da yiyeyim diye biskuvimi uzattim takas yapma mantigiyla shshsgxhs sanki zehir uzatiyoz aq yuzleri düştü vermedi ibne evlatlari masama dondum biskuvimi tek basima yedim eve gidince de anneme anlatip aglamistim arasira hatırlar gulerim

itiraf ediyorum yerli malı haftasına cola götüren bendim..

yerli malı haftasında yerli malı olmayan her şey oluyordu

yerli malı haftasında bulunan mal benim çünkü herkes beni kullanıyor

çoluğu çocuğu mahçup etmek için güzel bir uygulamaydı bu. allah'ın salakları ya. zira bir bakardın sınıfa biri köfteyle gelmiş, diğerinin çantasından sadece patates haşlaması çıkıyor. hani, hepsini çocuklar sınıfta açmadan önce öğretmenler alıp bir yerde biriktirse ve sonra onlar getirip açsa, çocuklar yese, gam yemem ama böyle ucube bir yöntemi vardı. şu an nefes alıp veren milyonlarca insanın yoksulluktan utanmasının en büyük nedenlerinden biri üstte belirttiğim nedendir. çünkü herkeste çocukluk travması oluştu. mesela daha bu yıl, bir dünya insan açlıktan intihar etti. aç olduğunu söyleyemedi. umarım bu zırvalık hala etmiyordur. ediyorsa da benim dediğim şekilde ediyordur. diğer türlü büyük sıkıntı.

Hocam sigara böreği getirsem olur mu gibi soruların sorulduğu naçizane bir hafta idi. *En iyi keki Mislinaların anneleri yapardı net

hoca: evet arkadaşlar kimler ne getiriyor. kızlar: börek, tatlı, kısır.. erkekler: hocam biz içecekleri alırız. vay canına.