hayal kuramamak

olanca hayali hayalinde yer alanların sikmesinden kaynaklanır babuş.

öyle bir hayal kuruyorum ki şizofren sanırsınız ama gerçeğe dönmesi var ya acıdan ölmek gibi.5 dk önce hayalimde benim sarıldığım adama gözümün önünde karının teki sarılıyorsa sıçarım böyle hayale amk.

deseler ki bana; hayal et kardeşim. hayal et; bir masa düşün, mesela kare yemek masası. üstüne örtüsü serilmiş, uçları kenarlardan aşağı bakıyor. tam ortada bir şamdan, biri büyük biri küçük iki mum yanıyor. iki tabak, iki kadeh yarıya kadar suyla dolu, falan, fıstık.. olmuyor. olmuyor abi, masa kolay, ama dizemiyorum masaya bu sayılanları, resmen izin vermiyor bilinçaltım. bi rüzgar estiriyor, bi deprem çıkarıyor ortalıktan, illa sarsıyor benim hayallerimi. her seferinde darma dağın ediyor ortalığı. bırakmıyor rahat. görmediğim şeyin keyfini süremiyorum. manzaralar yok benim bilinçaltımda. ağaçlar yerinden sökülüp havaya karışıyor her seferinde. bir araç dümdüz seyir edemiyor benim bilinçaltımda. şeritler hep dışarı atıyor. ya da kenarlar çekiyor kendine kendine. geceleri hayal kurarak uyurdum eskiden. şimdi gün içinde ulaşamadıklarımı bile düşünemiyorum günün sonunda. artık hayal kurmaya çalışırken, bilinçaltımla cebelleşirken yorgun düşüp uyuyakalıyorum.

kısaca; (bkz: lanetlenmek)

son zamanlarda baya körelmişim bu konuda çok berbat hissettiriyor hayal bile kuramamak. tek mutlu olduğum hayal dünyama dahi girememek.

hayal kurup gerçekleştirememekten, bir bir yıkılmasından iyidir. varsın hayal kuramayayım ama yıkılmasın be. gerçi bu biraz bizim elimizde.

hayatım o kadar monoton bi hale geldi ki, bişey görüp heveslenip hayal bile kuramıyorum.bunda insanlarında payı büyük..

böyle kuruyorum kuruyorum sonra içimden bi ses siktir deli olur mu öyle şey diyor, bırakıyorum

her kurduğun hayal düşe düşe suda yer kalmamıştır, doğal olarak yeni hayaller kuramazsın

eskiden ufacık bi olaya bile hayal gücüyle bakardım artık gece yatarken bile hayal kuramıyorum

düşünsenize hayal kuramıyosunuz tek kontrol dünyanızı yönetemiyorsunuz ölün daha iyi

yaşama dair bir heyecanınız, inancınız kalmadıysa hayal kuramazsınız. çok gereksiz ve saçma gelir artık. (bkz: yaşama sevincini kaybetmek)

hayatımda en son ne zaman kurdum bilmiyorum. ama şunu anladım ki hayal kurmak zor iş. bazen herşey planladığınız gibi gitmiyor ve bazı eksikliklerle hayal kurmayı bırakıyorsunuz.

yıkılmışsa hayallerin üstüne bir kere kuramazsın tekrar, denesen de bin kere

içimden o hissi söküp alan insana yazıklar olsun.

sıkılıyorum artık geleceğe dair bir şeyler düşünürken. olmuyor çünkü. isyan etmek de istemiyorum. veren de allah alan da allah çünkü. ama çok şükür annem babam yanımda, sağlığım yerinde. nasip kısmet artık herşey. ötesi yok.

kurmayın abi hayal felan. ben kurdum çok kurdum. sonra yaşanan hayal kırıklığı ve psikoloji bozukluğu yaşanılacak gibi olmuyor. kurmayın abi ben yaptım siz yapmayın.

hayal kuruyorum , tam dalmışım. içerden kutsal bir ses " kızım bi çay daha koysana "

ne kadar yıprandıysam hayal kuramıyorum sözlük hayal edemiyorum

artık her hayalimden sonra eee sonra diye soruyom kendime mevzu kapanıyor

kuracak bir hayal mi kaldı?

hayal kuramayan kişilerin hayattaki can damarlarından birinin kopuk olduğunu düşünüyorum.. zira benim için hayal kurmak yaşamanın diğer adıdır..

yaşadığımız hayat bazen o kadar kötü bir hal alıyor ki! hayal kurup hayali piç etmek istemiyoruz kanımca.

psikoloğumun bana verdiği ödev. hayal kur essow ne olduğu önemli değil sadece bana bi hayal yaz ve getir demişti. 10 gün düşündüm denedim 2 defa randevumu erteledim. sonra da bıraktım. ben yapamıyorum dedim. sınıfta kaldığımı kabul ediyorum

ya hani gözünü kapattığında nerde olmak istiyorsun diyorlar ya gözümü kapatınca öyle bir yer düşünemiyorum bile

hayal kuramadığımı entry başlığını okuyunca farkettim. hayal kuramıyorum. bir hayal kurmaya başlamadan bunun olmayacağı fikri bütün aklimi kaplıyor ve kurmuyorum. en kötüsü de anı yaşayamadığımı farkettim. deniz kenarına gittim gün doğumunu seyretmeye. seyredemedim. o anın güzelliğini doyasıya yaşayamadım. kedilerimi görmüyordum iki haftadır. bugün gördüm ve en kötü anlarımda bile beni gülümsetmeyi basarirlarken hiç-bir etki etmedi. sanırım ölüyorum. sanırım ruhum cesedi taşımaktan artık yoruluyor. anladim ki değişen tek şey zaman. insan iyileşmiyor.

Abi yok valla ya. Ne hayalimiz ne hedefimiz. Ne güzel bir şarkı sözüdür 'Yaşamak ölmekten hazin geliyor'. Bence tam bu durumun karşılığıdır.

Kurduğumuz hayallerinin enkazından zar zor çıkmışken, tekrardan hayal kurmaya kim cesaret edebilir ki ?

Bu ne belirtisi bilmiyorum pek de umurumda değil ama hayal kurmak omuzlarıma ayrı bir sorumluluk yüklüyor gibi hissediyorum. Sırf şuan bir şeyin olmasını istiyorum diye 2 3 yıl sonraki kendime bir şart koşuyorum, zora sokuyorum sanki. O yüzden hayal kurmamak beni rahatlatıyor..

hayatımda konu bana bir gün gelirse eğer yaparım belki

Memleket bu hayaldeyken rutin olandır.

Bence hayal kurabilmek çocuk ruhlu bireylerin yapabileceği eylemdir.. Nekadar kötü şeyler yaşamış olsa da illa bı an bile olsa hayal kurar iyiliğe güzelliğe dair.. Yaşlandıkça yada yaş aldıkça değişecek bir durum değildir.. ellie🥲 * Kuramayanların vay haline :/.....