ilkokul yılları

bence; (bkz: seni siklemiyorum davranışları)

Ilkokuldayken hocadan izin almaya utanmistim sonra altima isemistim teneffus oldu top oynicaz tabii ben kalkamiyorum amk basim agriyo falan filan bahane uydurmustum arkadaslarima ondan sonra cikisa kadar pantolon oyle kurudu iste amk sikeyim boyle aniyi.

lan sınıf hocamdan bi dayak yerdim püüüüüü

2.sınıfta suçsuz yere dersten atılmıştım konuşmadığım halde, puşt bide içeri almayı unuttu.

bi kıza annesi hergün evden sıcak yemek getirip yedirirdi. benimde kardeşim yeni doğduğu için annem gelemezdi bende gider eve hergün ağlardım bana niye yemek yedirmiyosun sen diye. kadını çok darlamışım o yıllarda

ozlem duydugum yillarimdir

kuzenimin veli konumundayım şuan. 2. sınıfa başladı cimcime. okula getirdim. sıra oldu öğrenciler. müdür günaydın diyor cevap yok. biz eskiden okulu inletirdik sağol diyerek. bizim zamanımızda andımız, istiklal marşı yüksek sesle okunurdu. bağıra bağıra söylerdik. hatta yarış bile yapardık en yüksek ben söyleyeceğim diye. şimdi garipsedim. andımız zaten yok. yıllardan beri ilk defa istiklal marşı okumak nasip oldu.  müdür de bir garip. adam mikrofonu eline aldı ve söylediği ilk şey; "bugün yeni bir gün artık hiçbir şey eskisi gibi değil" lan bu nasıl cümle ? paranormal film mi çeviriyorsunuz imdb'si 9.5'lik dram filmi mi çeviriyorsunuz?

söylemesi ayıp akademik olarak en başarılı olanı bendim. notlarım iyiydi, elim yüzüm düzgündü, bakımlıydım, zeki de olunca sınıfım ve yan sınıfımdaki çoğu kız bana hastaydı. babam öğretmen diye 4 işlemi ve okuma yazmayı önceden sökmüştüm. öğretmenimiz de derste yazı yazma, okuma, dört işlemi anlatırken ben bunları bildiğim için mantıksız bulup o cin ali kitaplarını okuyorum diye benim zekamdan şüphe edip ailemi aramıştı. aileme zekamdan şüphe ettiğini açıkça beyan edip kocasının psikolog ofisine gönderilmemi önermişti. ben de gittim o ofise ve onun kocasının yaptığı kıytırık iq testinden 180 üzerinden 150 almıştım. kadın da o testi ciddiye almıştı ve 5 yıl boyunca bana karışmamıştı. i̇lginçti.

i̇lkokuldayken bir deneme sınavında türkiye sekizincisi olmuştum. sonra da pek bir şey olmadı zaten. bütün zekamı orada kullanmışım

okuma yazmayı ilk öğrendiğimiz zamanlar deli sınıf öğretmenimiz, küçük kara balık’ın da içinde bulunduğu kitap serisini bize zorla okutmuştu. yazıları o kadar küçüktü ki ağlaya ağlaya okuduğumu hatırlıyorum. annem babam başımda dikilip zorla okutuyorlardı bana. aynı kadın herkesin ailesine yaptırdığı ödevi kendi emeğimle yaptığım ve kapak yapmayı unuttuğum için beni sınıfın ortasında rezil etmişti. asla unutmuyorum, ailene yaptırsaydın da düzgün bir şey getirseydin gibi cümleler kurmuştu. üçüncü sınıftayken haftalık deneme sınavları olurduk. ilayda diye bir kız vardı. denemelerde birinci olurdu. babam “keşke ilayda benim kızım olsaydı sen bir işe yaramıyorsun. bir kere birinci olsan dişimi kırarım. i̇şe yaramaz” diye azarlamıştı beni. aradan kaç yıl geçti, asla unutmam o anı. ertesi hafta ve sonraki hafta sınavla gerçekten uğraşıp birinci olduğumu hatırlıyorum. kendimi kanıtladıktan sonra eski halime geri dönmüştüm ama asla unutamıyorum bu anları. tramvatik bir ilk okul geçirdim. olaylar olaylar...

koşulsuz bir şekilde hayatımın en güzel yıllarıydı. şu an yaşantımda yar alan aşırı umursamazlık ve hüzün müptezeli olmamın nedeni de bu. bir daha asla bu güzellikte bir dönem yaşayamayacağım. liseyi bile dahil edebilirim zannedersem buna. evet çocuk olmaktan bahsediyorum.

kesinlikle en güzel zamanlardı hele bir de hala arkadaşlarla irtibat kopmadiysa o zamanlari hatırlayıp konuşmak çok guzel

ozlenilen dertsiz tasasiz guzel gunler kahrolsun gelecek kaygisi gonul isleri sorumluluklar:ss