yazılacak kitabın ilk cümlesi

"türk önsöz okumaz, o yüzden önsözsüz giriş yapıyorum" diye giriş yapardım.

beni anlamadılar umarım sizi anlarlar

bir bitişin başlangıcındayım yine..

meraba kitabıma hoşgeldiniz

ne çok yara bandı olduk yaralara, ne çok yara bandımızı söküp kanattılar yaralarımızı. yara bandı olmaktan vazgeçiniz sayın okurlarım aksine sıkı sıkı sarın yaralarınızı tek başına büyük bir özgüvenle bi müddet sonra iyileşeceksiniz. sevileceğiz. iyi olacağız.

ölü bir adamın kitabını -öleceğimi biliyor muydum hayır bedenimi değil ruhumu gömdüğünüzde öldüm ben- okumak, keşke beni daha önce anlamaya çalışsaydınız.

ben şimdi buraya neden geldim? neden yazıyorum? ve siz neden okuyorsunuz?

gözlerini en son gördüğüm de, karanlıklar birikmişti içinde.

artı onsekiz.

bitiremeyeceksen başlama, hayat cesaretlileri sever ;)

bi yerlerden başlamak gerekiyorsa bitirmeye çalışmayın çünkü bu kitapta kendinizi bulabilirsiniz...

acısı çok olanlardandık biz, bi o kadarda çok gülümserdik.

orospu... bi gün tiyatro izlerken perde açıldı. sahnedeki lavuk elini ileriye doğru uzatarak yüksek bi ses tonuyla orospu diye bağırmıştı. öylece kitlenip kalmıştık. gerçekten şok edici bir kelimeydi o an için. ne olduğunu anlamaya çalışırken devam etti konuşmaya. ama herkes ilk söylediği kelimeyi düşünüyodu. sonradan söylediklerini kimse anlamadı.

fotoğrafını alıp saatlerce baktığım zamanlarımı geri ver

yoruldum artık orospu çocukları.

iyi geceler sayın dinleyen

dahası var.

ben bir yazarım sen bir okursun, ben hep yazarım sen belki okursun.

bu kitabı yalnızca kalbi kırık olanlar okusun

tükenişime seyirciyiz

en güzel başlangıcı oğuz atay yapmış; 'kalabalık bir topluluk içindeydi. başarısızdı.'

bu kitap sesini dünyaya haykıramayan yazarın kağıda haykırışlarıdır

yalnızlar diyarının en ayrıcalıklı mensuplarındansanız doğru yerdesiniz, okumaya devam edin.

bu kitap kendi özünü bulmuş ve onunla yüzleşmiş insanlar için yazılmıştır.

kafanızı bozana rest 🔪🔫

biliyorum ki birazdan bu cümleyi silicem..

her güzel şeyin bir sonu vardır lxodkdjfjf

'her ayrılık zor, bin yıldır söyler dururum. öğrenmiyor kalp, görüldüğü üzere durumun. insan biraz olsun akıllanmaz mı? '

bende bi boka benzetemedim ama neyse

yok kimsesi kimsenin..hiç kimsenin

düşüncelerimi dinlendirmeye, hayat tecrübelerimi paylaşmaya ve bunun yanında bakamadığım farklı pencerelerden size merhaba demeye geldim. kayboldum pencerelerde, beni bulun.

kapat ışıkları başlıyoruz.

ortalama 360 sayfalık bir ölüme başlamaya hazır mısın? tabii simdiye kadar başkası tarafından öldürülmediysen .

selamun aleyküm.

302 nolu derslik, onu ilk gördüğü ve herşeyin kontrolsüz olarak gelişeceği yerdi o sınıf.

kendisi kalabalık bir insandı ama ruhu kimsenin olamayacağı kadar yalnızdı.

her başlangıçta bir tılsım, her bitiste biraz aci vardır.

mutlu olanlar okumasın, kasıyor.

"eğer bunu okuyorsanız ben çoktan ölmüş olmalıyım" biçok büyük yazarda olduğu gibi benim yazdığım kitapta ben öldükten sonra şöhret kazanırdı

bitti. böyle başlardım.her son bir başlangıçtır sonuçta

bitti.

beni unut ama sana bakışımı, sana karşı hissettiklerimi unutma..

herhangi bir fotoğrafın yirmi üç bin satır eder sevgilim... sen bu dünyaya rağmen çok güzeldin. bunu diyemedim sana...

olm bu kadar kilişe olmayın be, herkes '' bitti, son vs. '' başlamış.

bir damlacık mürekkebe bütün hayallerimi sığdırdım.

hissizliğim, hissetmeyi öğrenmeliydi.

bir varmış... bir yokmuş...

belki de aşkımız bu kitapta önsöz olarak okutulabilirdi, gitmeseydin kaybedenlere...