yalnız hissedilen anlar

the white buffalo şarkıları açıp bir başına sigara yakılan andır.

bakıyorumda burada bile birbirlerini tanıyan hatta arkadaş olan insanlar var benim şuan derdimi anlatmayı geçtim sohbet edecek kimsem yok

bu başlığı açtığın an

yalnızlık düşündüklerinizin kafanızın duvarlarına çarpıp tekrar içerde kalmasıdır, der sartre.. yani anlatamamaktır yalnızlık. etrafımda beni dinleyecek dostlarım var ama anlatamıyorum.

masa başında masa lambasının altında günlüğünü yazdığım an. ben ve sadece ben bide günlüğüme döktüğüm içim..

allah tabutumuzu taşıyacak 4 dost versin gerisi fazlalık değil mi zaten be sözlük

gece yarısı bi şarkı açıp tavana bakarsın ya o zaman be abi

dışarı çıkmak istediğinde rehberinde çağıracak kimsenin olmadığını farkettiğin o an

en yakın arkadaşından mesaj gelmemesi.

gelen giden,senle olmak isteyen herkesi "belki bir umut vardır,ona şirin ve efendi görüneyim,onun istediği karakterde biri olduğumu göstereyim" diye reddedip,onun tarafından arkadaşlığına layık dahi olmadığının söylendiği an.ve tabi sonraki birkaç yıl...

sizin için mükemmel önemli bir şey yaşadığınız ama anlatacak kimseyi bulamadığınız an

en yakın arkadaşın hatta kardeşim dediğin insanla muhabbet ederken sonradan tanısıp samimi olduğu insanlarla bi iki kelimeyle anlasıp kahkalar atması ve senin neye gülündüğünü anlamadığın o an...

öğretmenin "velin neden toplantıya gelmedi çocuğum?" sorusunun üzerine yaşadığın 1 dakikalik sessizlik ardından bahane üretmeye çalıştığın dakikalar iyi örneklerdendir

yalnız olmadığıma inanırdım hep. ta ki şu hayatta dostum kanım canım dediğim insanın 'yalnızsın bu hayatta, annen baban ben hickimse olmayacak' dedikten 2 ay sonra kayıplara karışmasına kadar.

halden anlamazlar ordusu içinde seninde olmandır

artık kimseye nazın gecmediginde, yorganı üstüne sıkı sıkı sardiginda, o saatin tik taklari beynini delmeye başladığında anlarsın yalnızlığı

birşeyler yapmak için dışarı çıkacağında telefonu eline alıp arıyacak kimse bulamadığın andır.

linç edilmeyeceksem eğer söylemek istiyorum ki; insanın kendini en yalnız hissettiği an, porno izleyip, porno izlerken yapılan eylemi gerçekleştirdikten sonra, içini kaplayan pişmanlığın etkisiyle sigarasını yaktığı ve dumanlarla dolu o odada kalıp bok çukurunda gibi hissettiği andır.

çok mutsuz hissettiğin bir geceden sonra yatarken kendi omuzunu öptüğün an :/

en yakin arkadaşım benimle yanlış anlaşılma yüzünden olayla alakam olmamasina rağmen arkadasligimizi bitirdi nasil hissedebilirim ki ?

uzak bir noktaya daldıgınızda sizi dürtüp kendinize getirecek birisinin olmadıgı an.

düşünceleriniz de boğulduğunuz an,içinden çıkılması güç zaman da çıkabilmek için birinin olması gerektiği ama yalnız olunduğu için düşüncelerimizde boğulduğumuz an.

teşbihler...

sabahtan akşama kadar fm oynayıp, telefona baktığında tek değişen şeyin şarj yüzdesi olduğu an

sözlükte saatlerce vakit geçirdiğimi farkettiğim an

yutkunmanızın zor olduğu an

herhangi bir ortamda herkes birisiyle konuşup kahkahalar atarken senin yukarı bakıp ağlamamaya çalıştığın andır

ya kalabalıklar içindeki yalnızlık ne olacak..etrafında bir sürü insan var ama derdini anlatabilecegin biri yoksa yalnızlığın asıl hissedilği yer orasıdır işte..

buzdolabında yemekten çok , sos olduğunu fark ettiğin andır.

gözlerim doluyor, ara ara bir kaç damla düşüyor gün içerisinde ve kimse ne görüyor ne de biliyor. (bkz: erkeklerde ağlar)

kalabalığın içinde, kimsenin seni gerçekten önemsemediğini farkettiğin an. çevrenin boş kalabalık olduğu gerçeği yüzüne vurduğunda yalnızlığa merhaba dersin çünkü. duvarlar üstüne geldiğinde ve birine ihtiyaç duyduğun zaman o kadar kalabalık arasından arayacak kimseyi bulamamak sanırım.

buzdolabının derin dondurucu kısmında sadece hazır donmuş gıdalar olduğunu gördüğün andır.

bu anı yanlız hisseden anlar benim kelimelerim yetmez anlatmaya

bir derdin olunca şuna anlatsam böyle der buna anlatsam böyle der en iyisi kimseye anlatmamak dediğin an sen yalnızsın arkadaş.

su an çok yalniz hissediyorum bi bardak çay bir tabak kavunu birlikte yiyip efkarlaniyorum bee

şuan yeni okulumda ilk günüm. yeni gelen hepsi önceden tanıştıkları için dışarı çıktılar ve simdi yalnız hissediyorum xxdd

yanımda altı ay boyunca bir kez bile seni seviyorum diyemeyen sevgilim varken yalnız hissetmeliymişim. şimdi onun yükünü de aldım omuzlarıma yürümek bir kenarda dursun, ayağa kalkmaya çalışmakla geçiyor ömrüm.

bir markette çekiliste iki kişilik sinema bileti çıkmıştı, birlikte gidecek birini bulamamıştım.

yüzlerce tweet atıp bir kere favlanmadığın zamanlar.

evdeki çöpün bir türlü dolmayıp, boş olduğunu fark ettiğin an.

kar yağdığında, kimsenin sana kar topu atmadığı, seninde kimseye kar topu atmadığın zaman.

klişe fakat doğum gününde sadece ailenin arayıp kutladığı vakit, o da unutmazlarsa (bkz: forever alone)

üzüldüğünde kimsenin sebep sormaması, soracak kimsenin olmaması.

yataga yattıgında konuşacak kimse olmadıgından tavana baktıgın ve hayaller kurdugun an

(bkz: ölüm) bunun dışında kalan tüm durumlar çok ciddiyetsiz ve takılmayacak kadar gereksizdir.

kendini kötü hissettiğinde yanına gidip dertleşeceğin, konuşacağın birisinin olmadığı an. umarım yine aynı şeyleri yaşamam birkaç gün sonra

otobüs hareket etmeden önce herkes aşağıda onları yolcu eden sevdiklerine el sallarken benim el sallayacak kimsemin olmadığı anlar.bazen sanki beni de yolcu eden biri varmış gibi el sallıyorum camdan ,mutlu oluyorum.

sabah cezvene bir yumurta koyunca bulaşık çabuk bitince çamaşır makinesi bir türlü dolmayınca anlıyorsun yalnızlığı (bkz: incir reçeli 2)

sözlükteki iyi geceler başlığının tüm yorumlarını hatim ettiğin zaman