teyze olmak

hiç bir zaman olamayacak olmamın hüznünü canım bestlerim bitirdi. canım bestlerim. evleninde teyze olayım.

ablam her gün resmini atıyor minik kuzunun. güldüğü, uyuduğu, yemek yediği,oyun oynadığı... bugün ise "aşıya gidiyoruz" temalı bir fotoğraf atmış. miniğin kaşları çatılmış, dudakları bükülmüş. yemin ederim yüreğime bir şey oldu, kendi derdimi unuttum. bende aşıdan nefret ederim ama bugün ayrı bir nefret ettim. bacağına 3 tane iğne vurmuşlar. ben öpmeye kıyamıyorum çocuğu. vicdansızlar. yanlarında olsam kesin ağlardım, yada hemşirenin önüne atlardım "ona vurma, bana vur o iğneleri!" diye. teyzelik anne yarısı diyorlardı. bugün anladım valla öyleymiş. ben şuana kadar yeğenlerimle hep kanka gibi oldum. teyze olduğumu bugün anladım. o hep gülsün, ben unuturum kendimi. "sen bi güldün, güneş açtı içime. yaşamak kaçtı, seni görünce içime."

biri 13 diğeri 9 yaşında olan iki erkek yeğenimle ilk defa yalnız kalacağım bu akşam. ablamın olmadığını duyunca "ana yarısıyım ben!" diyip çantamı aldığım gibi attım kendimi pembe pijamalarım ile dışarı. babam getirdi ablamın evine. uzakta görünce yolumu değiştirmeme sebep olan köpeğin yanından babamla beraber güvende hissederek geçtim. burası güzel bir ayrıntı. "kahramanım benim!" cümlesini kaptı babam. neyse konumuz babam ve müthiş cesareti değil. yeğenimle takılıyorum ama hiç bana çekmemiş sıpa. fotoğraf çekilmek istiyorum, dönüyor totosunu "ya mal mısın?" diye. instadan gönderi gösterip gülüyor "bunu gördün mü?" diye. gülmüyorum ama neyse. bi cool tavırlar "hallederiz biz." demeler falan. taktir alacakmış bir de. aynı ben. yanağındaki benini yediğim. sanırım çok büyük sevme potansiyeline sahibim. çok seviyorum bu çocuğu.

az önce ablam lavaboya kadar gitti ve bebeğini bana verdi. bende anne yarısı olmayı çok benimsemişim ki bebeği annesi gibi kucağıma alıp uyutmaya çalıştım. bebek annesini istediği için mızıklanıyor. bende uyku sersemliği ve benimsediğim rol ile dudaklarımdan şu cümleler döküldü: "hadi annecim uyu. teyzen gelecek birazdan."

teyzeden çok bir abla oldum ona herşeyi anlattır sırdaşı oluyorum yardıma ihtiyacı olduğunda ben koştuyorum ve tek örnek aldığı insanım bana benzemeye çalışıyor çok güzel bir şey.

iki tane erkek kardeşim var maalesef hiç teyze olamıycam ama olsundu en yakın arkadaşımın ablası 6 ay sonra doğum yapacak teyze yarısı oluyorum

ablamın izin vermediği her şeyi benimle yapıyolar sanırım teyzelik bu

iki yeğen teyzesiyim ilk kez teyze olduğumda ablama resmen yalvarmıştım bunu bana verin siz yenisini yapın diye çok degişik bir duygu severken içime sokasım geliyor büyük olan altı yaşında ve bana daima ismimle sesleniyor bu iyi mi kötü mü bilemiyorum :) ama onu/onları çok seviyorum

salıncak aşkımı, salıncağı evim belleyişimi anlatmıştım bir kaç entry de. ablam yeğenimin videosunu atmış. daha ilk salıncak deneyimi sanırım bebeğin. kendi kendine konuşuyor, eğleniyor. resmen çocukluğumu gördüm. minik bir nisyan yetişiyor ve acayip mutluyum.

anne babanın izin vermediği her şeyi yaptırmak

asla olamayacağim şeydir

bayılıyorum bu olaya. az önce benden 5 yaş küçük yeğenim aradı. nefes nefese "neredesin?" dedi. alışmış beni hep 18.30 otobüsünde görmeye. göremeyince merak etmiş. "e alıştık seni görmeye." dedi bir de umursamaz tavırla ama belli aşık bana. yemek istiyorum yanağındaki benini.

5 yaşında baldızım var. ablası ile benim sevgili olduğumu öğrendi. "ben şimdi teyze mi oldum?" diyor.

ayy hadi inş.

hiç amca olamiycam cok uzuluyorum

bilenler biliyor. bilmem kaç tane entrymde bahsettim, benden 5 yaş küçük yeğenimden. az önce teyze-kanka ilişkimizi bir tık üst seviyeye taşıdık, öyle sanıyorum en azından. küçükken ablamla ben dışarı çıkar; annemin yasakladığı, kızdığı ne varsa yapardık. demin aynı şeyleri yeğenimle yaşadık. roller farklıydı bu sefer. teklif eden bendim, değerlendiren o. kardeş kardeş takıldık. arada küfür ediyor, "düzgün konuş lan! teyzenim ben senin." diyorum. örnek gibi örneğim valla. değişik ama güzel bir saat geçirdik. yalnız, şu hareketi kırdı beni. yavaşça sarılacaktım, savurttu attı beni el memleketinde. eşek sıpası. bir sinir geldi ama yine de seviyorum.

en az annelik kadar mükemmeldir.

2 tane yeğenim var. biri 12 yaşında biri 9 yaşında. anneleri çalıştığı için onlara ben bakıyorum. 1 ay oldu ablamlarda kalıyorum. yegenlerimle çok iyi anlaşıyorum çok da seviyorlar beni. birlikte yemek yapıyoruz şarkılar söyleyip dans ediyoruz ders çalışıyoruz elimizde olan hayatı çok güzel yaşıyoruz. 12 yaşında olan yeğenim sürekli bana "ya teyze sen bu böregin omletin menemenin içine ne koyuyorsun çok lezzetli oluyo " derken diğeri hoşuna gitmeyen bir şey söylediğimde "sen bizim eve geldiğinden beri benim huzurumu kaçırıyorsun" dese de ikisini de çok seviyorum.

kendisi 1.5 yaşında. kedi köpek gibi hep kavga ederiz ama bi "tiyzeğ" dediği zaman tum dunya benim olur. aman bi sey olmasin ya duserse diye etrafinda da dort donerim. başima gelen en güzel sevgi. once allah sonra da ablamin bana verdigi en özel hediye. çok seviyorum çoook

ablam daha üç haftalık hamile ama ben bebeğin üç yaşına kadar giyeceği herşeyi sipariş verdim çünkü teyzeyim

ben ne teyze ne de hala olabileceğim. dayı, amca olmaya bile razıydım ama olmayınca olmuyor. not; fazladan yeğeni olana teyze/hala olunur.

olamayacağım. o yüzden bütün arkadaşlarımin çocuklarına bunu zorla dedirtiyorum. mutluyum...

bu başlığa 10 tane entry girmişim. i̇çimdeki nisyan "en çok teyze benim!" diye çemkiriverdi şu an. e kolay değil 5.5 yaşında teyze oldum. i̇lkin şokunu atlatamadan ikincisi geldi. 4 tane ile noktaladık şimdilik. daha gelecek gibiler. yüce yaradan bana hala olmayı da nasip etsin. abime benzeyen (inşallah bana benzer) bir yeğen güzel fikir. emin adımlarla teyzelik kariyerimde yürümekteyim. tavsiye isteyen yeşillendirsin diyeceğim ama tecrübe bana kadar kalmış. kalın sağlıcakla.

okuldan eve gelince apartmanda beni görünce tede diyip koşarak sarılması sanırım dünyanın en güzel duygusu

ya çok aşırı mutluyum teyze olacağımı öğrendim, daha fasulye kadar ama olsun. miniğim benim yarın gidip bir demirspor forması alacağım ona hemen.

kız kardeşim olmasa da ev arkadaşımın çocuğunun olup, teyze olacağım günü sabırsızlıkla bekliyorum öz teyze olamıyorsak hayallerimizi de satmadık ya

bir erkek yigenim var ve onunla ilgilrnmek adeta size mutluluk veriyor hani yüzünü bile görmek sizi mutlu ediyor diyebilirim bir şey olduğunda uzuluyorsunuz kötü oluyorsunuz işte buda anne yarısı olmanın etkisi sanırım

kendimi teyzelerinden çok anneleri gibi hissediyorum. sanki ben doğurmuşum, aylarca ben emzirmişim gibi. teyzelik bile böylesine kutsalsa anne olmayı hayal etmek daha bir güzel.

iki yiğen teyzesiyim, çiğerlerine kurban olduklarım!

yeğenlerinden uzakta ise, çok zor zanaat imiş. 1 gün görmeyince özlerdim, kucağıma aldığım an öpmeye başlardım. ve öpmelere doyamazdım. alt tarafı kıçı kırık bir hafta ayrıyız, bir asır gibi geldi bana. ulan, bebek 1 haftada büyümemeli ya. az önce ablamla telefonda konuşuyoruz. 9 aylık yeğenim sesimi duyunca ağlamaya başladı. hadi dedik görüntülü konuşalım. telefonu seviyor yavrum, çok özlemiş beni. her gün beraberdik biz teyze yeğen. beni görünce gülüyor, görüntü gidince başlıyor ağlamaya. köpek gibi özledim. ablam öpüyor bebeği, içim gidiyor. yanaklar da maşallah. öteki bebek desen, almış eline fotoğrafımı sarılıp sarılıp öpüyor. ulan sizi görmeden nasıl 4 sene yaşayayım?

hiç bir zaman o duyguyu tadamacam

tek kizim olmam imkansız lakin 10 senelik bir dostumun 4 aylık kizi var. bütün hamileliği ve doğum sirasinda beraberdik. ilk doğduğunda benim kucagima verdiler. kuzum annesinsen sonra benim kucagima geldi. tanıyor kokumu yani ben ona inanıyorum. nerde cicisli bicisli birsey gorsem ona alıyorum. gecen bi prenses kiyafeti aldim biraz büyük ama olsun.4.yaş gününde giyecek. omzumda uyuyor. uyanmasin diye gerekirse saatlerce kıpırdamıyorum. teyzem diyorum. canini yerim. seni uzecek olanin... neyse kibarligimdan taviz vermeyim:)

arkadaşım teyze oldu nasılsın diyorum teyzeyim sen nasılsın diyor. neden hiç yazmıyorsun diyorum. ben teyzeyim sen yaz diyor. bu kızın anneliğini düşünemiyorum.

yasama sebebimdir. suan deliriyorum. ablam hastaneye gitti bi kac saat icinde minik kizimizla tanisicaz. bu besinci yegenim ama her seferinfe daha heycanlniyorum. ay delirecem mutluluktan. cok ozledim bi an once gelse de tanissak. kafasini yedigim. cok mutluyum lan. bi de ablama dua edin de rahat rahat atlatsin.

çıldırıcam rüyalarımda bile çocuk uyutmaya çalışıyorum. çok zor arkadaşlar aklı olan teyze olmasın en güzeli dayı veya amca olmak.

şimdi size mükemmel bir yanını daha anlatacağım. bu özellik tamamen yarı anne duygularından uzak kendi çıkarlarınız için kullanabileceğiniz bir özellik. (şu an yaptığım gibi) ablanızdasınız, sevmediğiniz bir tanıdığınız geldi. "ay huysuzlandı bu çocuk iyice gidip uyutayım ben, uykusu geldi onun" diyip alıyorsunuz ve başka bir odada ayağınızda uyutuyorsunuz.. "ayağımdan bırakınca uyanır" bahanesiyle de bebiş uyanana kadar odadan çıkmıyorsunuuzzz. tşk teyze olmak. tşk hayat.

çok güzel bir duygu ya geçenlerde ablamlara gittim yemek yiyoruz 5 yaşında yeğenim uzun uzun beni izliyor noldu dedim elimi tutuyor kurt gibi özlemişim sen teyze diyor . çok kalacaksın demi diyor orda kaldığım süre içinde bir an olsun yanımdan ayrılmadı hep onla oyun oynadık ama ayrılması çok zor oldu 2 saat ağladı zor ikna ettik öyle geldim

ömrüm boyunca hiç teyze olamayacağımın derin kederine gark olmuş durumdayım. ablam yok. kız kardeşim de olmadı, sanırım olmayacak da... neyse ben de hala olurum. yapacak bir şey yok.

bizim afacan daha 1,5 yaşında ve kız. kendileri sarılmayı oldukça da seviyor. dışarıya yürüyüşe çıktığımızda kendi haline bırakıyoruz ve insanlara el sallayıp, sarılma çabasına girişiyor klfjdöfslfsd (bunu gerçekten de yapıyor, hele marketteki teyzeler favorisi. her türlü teyzeye sarılma potansiyeli var.) ablam "sıkı sıkı" sarılmayı öğretmiş şimdi de fakat bu eylemi öyle alelade kişilere yapmıyor. hatta sıkı sıkı sarıldığı iki kişi var, annesine ve tabi ki de en sevdiği teyzesi bana. bir çocuğun size özel davranması o kadar güzel bir duygu ki- hele de bu çocuğun canından kanından olma bilinci, çocuk sevgisini çok daha başka bir boyuta taşıyor. böyle konuşunca çok özledim teyzesinin kuzusunu; yanımda olsaydı doya doya öper, sıkı sıkı sarılırdım.

temmuzun ortası gibi teyze oluyorum ilk teyze oluşum geliyor emir batın darısı isteyen herkese

küçükken sokakta oynadığımızda annesi laf söyleyip oyuna karışan arkadaşlarıma çok sinir olurdum. şimdi yeğenim oynuyor dışarıda elimde değil "ona da top atın, onu da oynatın" demeden duramıyorum :(

yeğenlerim bana teyze demediği için teyze olduğumu hissedemiyorum gsgshwb

bi tane yeğenim var allah bağışlasın çok seviyorum da bayramlamadı beni, kırıldık yani göbeğimin de gücüne gitti.

olamayacağım için hep üzülürdüm. çünkü hala olmak teyze olmak gibi değil diye hep düşünürdüm ne kadar yeğeni de olsa anneden dolayı yakınlığın değiştiğini düşünürdüm ama gerçek öyle değilmiş sen nasıl karşı tarafa sevgi ile yaklaşırsan içindeki o sıcaklık, sevgi yakınlığı belirliyormuş :)

2 tane yeğenimi ve onların 2 arkadaşını arka sokaktaki bebeler kovalıyormuş bende bu 4ünü toplayıp "sizi kovalayanı siz de kovalayın asla kaçmayın saldırıya geçin onları mıntıkanızdan çıkarın sokağınıza adım atamasınlar! onlar 3 siz 4 kişisiniz onlarla başa çıkarsınız!" dedim bi güzel gaz verip sokağa saldım çünkü teyze olmak bunu gerektirir neyse inşallah dayak yiyip gelmezler.

doğrudan değil dolaylı yollardan alacağım sıfat.

teyze olmak çok güzel eğer aşık olmuş bir yeğeniniz varsa. mutlu mutlu bana yazıyor, espriler yapıyor. meğer derdi farklıymış, en güzel derde düşmüş teyzesinin kuzusu. eminim ki şu an merdivenleri üçer beşer çıkıyor. gülerek yürüyor ve kalbinin varlığını hissediyor. en başından anlattı bana. henüz 15 yaşında ve aşkın şarabından en beklenmedik anda içti. küçük yaşta teyze olduğum için yeğenimi kıskanırım sanıyordum bu olaylarda. o kadar farklılaştı ki sadece mutlu olması yeter benim için. üzülmesin. ama üzülecek de. herkes gibi o da üzülecek. ben de üzüldüm çünkü. güzel anlarında hep yanında olmaya çalışacağım ve o üzülürken de. ama onun "sen de başını alıp gitme" dinlerken kalbinin acıyacağını bilmek ya da tahmin etmek bile benim canımı yakıyor. aramızda 5 yaş var yeğenimle ve ben 5 yıl boyunca kavruldum. ondan biraz daha öndeyim. olabilecekleri söyleyince azar yiyorum ama olsun. o mutlu olsun gerisi mühim değil. duygusal teyze modum açıktı ama başlığı görünce dayanamadım.

yarın yeğenimin sınavı var. 2. sınıfa gidiyor. ablam 1 saattir ders çalıştırmaya çalışıyor ama yeğenim hiç oralı değil. en son “bi o sınavdan 100 alma, eve almıycam seni” dedi. ben de “odan benim olacak, sokaklarda yatıcaksıınn” dedim. “benim ne biçim ailem vaaarrrr” diye bağırarak ağlıyor şu an alsnsksnsksmsmd arkadaşlar bunu eksiliyorsunuz ama az önce smack down oynadık. 24 yaşına giricem 1 ay kaldı 8 yaşındaki çocukla smack down oynadım.

saat 16.10 ve ablam doğuma gireli 10 dakika oldu. onun canıyla can bulan bir bicirik katılacak aramiza. hayatımda ilk defa teyze oluyorum ve bu hissin tarifi yok. olur da biryerlerde denk gelir diye küçük bir not bırakıyorum esas hayat şimdi başlıyor küçük adam. umarım ömrün de adın gibi olur çınarım. seninle kurduğum o kadar çok hayal var ki. umarim yarim saat sonra burada senin aglama cigliklarin yankilanir. teyzen seni çok seviyor birtanem. hosgeldin❤ hayır ağlamıyorum gözüme mutluluk kaçtı

hic bir zaman tadamayacagim bir duygu.😁