biri 13 diğeri 9 yaşında olan iki erkek yeğenimle ilk defa yalnız kalacağım bu akşam. ablamın olmadığını duyunca "ana yarısıyım ben!" diyip çantamı aldığım gibi attım kendimi pembe pijamalarım ile dışarı. babam getirdi ablamın evine. uzakta görünce yolumu değiştirmeme sebep olan köpeğin yanından babamla beraber güvende hissederek geçtim. burası güzel bir ayrıntı. "kahramanım benim!" cümlesini kaptı babam. neyse konumuz babam ve müthiş cesareti değil. yeğenimle takılıyorum ama hiç bana çekmemiş sıpa. fotoğraf çekilmek istiyorum, dönüyor totosunu "ya mal mısın?" diye. instadan gönderi gösterip gülüyor "bunu gördün mü?" diye. gülmüyorum ama neyse. bi cool tavırlar "hallederiz biz." demeler falan. taktir alacakmış bir de. aynı ben. yanağındaki benini yediğim. sanırım çok büyük sevme potansiyeline sahibim. çok seviyorum bu çocuğu.