teyze

bende bundan bir adet var. aslında kendisi hariç iki tane daha var ama ben diğer ikisini saymıyorum. varla yok arasında bir şey diğerleri. bu biraz farklı. kendisini anımsadığım her an yüzümde kocaman bir tebessüm oluşur zira. kendisi aklıma geldiğinde sürekli gülümserim. nasıl gülümsemeyeyim ki? şu dünya üzerinde kalbinde bir gram kötülük olmayacağına inandığım tek insan diyebilirim kendisi için. hayatın her zaman güzel yanlarını görüp mutlu olmak için elinden geleni ardına koymayan bir insan. ilkokulu 3'üncü sınıfta bırakmış, yine de bu durumu içine sindirmeyip gece okullarına giderek okumayı-yazmayı çat pat öğrenen ve çoğu kez "az da olsa okuma- yazmayı öğrendim de bir işime yaramıyor" diyerek bizleri tebessüm ettiren meddah. evrende kızdıramayacağı tek bir canlı yok. kendisine şaka yollu takılıp da çileden çıkaramayacağı tek bir insan yok. yıllar önce ben üniversiteyi kazandığımda benim için horoz kesen bir kadın bu. üniversite için çok uzakta bir şehre gittiğimde ise çeyrek altın takıp bana sarılarak saatlerce ağlayan canımın canı. geçen yıl hastalanmıştı. ve o hastane yatağındayken kendisini arayıp geçmiş olsun demiştim. üşütüp bitkin düşmüştü. o hastane odasında hastalıktan dolayı sitem etmek isterken "teyze" demiştim. "nazan yengemi nasıl kovdun yanından bi' daha anlatsana lütfen." ilk önce gülüp, sonra "olmaz" dediğinde, "lütfen" demiştim. "anlat." "hiç mi unutmayacaksın bunları?" diye sormuştu. "evet" demiştim. "hiç unutmayacağım bunları. sırf sen yaşadığın ve sen anlattığın için." sonra anlatmaya başlamıştı. bir gün gittikleri kaplıcada kendisi dayanamayıp kaplıcanın havuzuna işediğinde yanına yaklaşan nazan yengemi uyararak, "gelme nazan, işedim" deyip yanından göndermiş. ve yengem de yarı mahçup yarı şaşkınlıkla ayrılmış yanından. işte böyle bir insan kendisi. doğuştan meddah. güldürme ve eğlendirme kabiliyeti on numara. ve içtenliği. yaşadığı şehre her gittiğimde bir yerlerden bir horoz bulup keser benim için. tandırda pişirir onu. sonra da tandırın dibine patates atar közde buğulansın diye. ve beni çağırıp saatlerce anlatır. anlatacağı o kadar çok şey var ki. ne çocuğu olmayan iki oğlunun durumundan bahseder ne de kulakları sağırlığa doğru son sürat giden eşinin halinden. evrenden bahseder teyzem. insanlardan. "bu kış çok güzel bir danamız oldu" deyip, sohbetin en güzel anında ahıra götürür beni. ve danayı gösterir. ya da yine sohbetin en koyu anında "sus" der. ben de susarım. kendisi de susar. o ara küçük oğlunun beslediği kumruların ötüşü gelir damdan. "ne güzel değil mi?" der, sessizce. "evet" derim ben de. sessizce. bir kaç gece onlarda kalırım. sabahları ben uyanmayayım diye eşini kapı dışarı eder erkenden. kahvaltımı hazırlayıp, mevsim kış ise sobanın üzerinde, yaz ise evin önündeki tandırda bekletir. ve ben uyandığımda "kahvaltın" hazır der. ben kahvaltı yaparken o beni izleyip mutlu olur. teyze için anne yarısı derler. yalan. benim bir teyzem var. iki anne eder. *** ekleme; (#4612911)

8 tane var bende. 3 tanesi annem gibidir diğerleriyle muhabbetim bile yok denebilir.

şu dünyada şanslı olduğumu düşündüğüm varlıklar. 4 tane teyzem var benim ( bu hesaba göre 3 annem var ldjfırkdpwl) her biri annem gibidir. türkiye'nin farklı farklı yerlerindeler hepsi. ama dün akşam bana sürpriz yapıp 4 u bir gelmiş. sevinçten ve şaşkınlıktan ağlayacaktım neredeyse. hele en küçük teyzemin bir oğlu var. beni öyle özlemiş ki sürekli öpüyor, yanağımı seviyor, kucağımdan inmiyor evde sürekli lulluu diyor. size yemin edebilirim beni bu çocuktan daha fazla sevecek bir insan evladı yok şu dünyada. bir de annem ve teyzemler buluşunca bir dedikodu döner ortada var ya sormayın gitsin. öyle eğlendim ki akşam onları dinlerken sabaha kadara hasret giderdiler zaten yatmadılar. şu an küçük kuzenim yanımda uyuyor ve uyurken bile sarılmış durumda bana. teyzelerimin her birinin yanımda olduğunu bilmek öyle mutlu ediyor ki beni. anne yarım değiller, annemler.

hakikaten anne yarim. hic sevgisini gosteremez opup koklamaz sıkı sıkı sarip sarmalamaz, ama hasta olayim ben uykudayken bile telas icinde basimda bekler. kendinden umidi yok, ben bir yerlere geleyim tek istegi bu. cocugu yok onun yegeni de benim çocuğu da, o da benim hem teyzem hem anne yarimdan öte. hakki odenmez insan.

çekirdek yeme makinesi. yanımda zombi filmi izleyerek çekirdeklere savaş açmış çıtlıyor da çıtlıyor.

saçlarını keserken kaza sonucu kafasını üçe vurmuştum ve bir dönem dayı konumuna geçiş yapmıştı bana söverek

Yıllardır yeğenimin bana teyze demesi için baskı yaptım o da sürekli ben senden büyüğüm sen bana abi de deyip durdu neyse allahtan eniştemle ablam sürpriz yaparak bana teyze diyecek bir yeğen ortaya çıkardılar

Hiç teyzem olmadı, dolayısıyla teyze nasıl bir şeydir bilemedim. Gerçi daha dünyayı idrak edememişken 5 yaşında teyze oldum. İlk iki yeğenimde acemiydim. Abla desen değilim, kardeş gibi büyüdük. Kardeşin kim olduğu belli değildi bazen yeğenim bana abilik taslıyordu, bazen ben ona teyzenim ben senin diye cırlıyordum. Sonra büyüdük, yavaş yavaş alıştım teyzelik denen şeye. Bir baktım ki 2 tane daha yeğenim olmuş. Onlar tecrübeli halime denk geldi ^^ Nasıl bir teyzem olsun istiyorsam, onlara da o şekilde teyzelik yapmaya çalışıyorum. Kız yeğenlerim odama geldiğinde her şeyi merak ediyor, parfümümü sıkıyor, tişörtlerimi elbise gibi giyip geziyorlar. Kızamıyorum, gülerek seyrediyorum. Çünkü benim de ben gibi bir teyzem olsaydı aynısını yapardım. Benim de kendim gibi bir teyzem olsa başka olurdum.

Annem ailenin en küçüğü, teyzelerim de baya yaşlı. Onlarla büyüyemedim. Kendi yeğenlerimde anlıyorum teyzeliği. Yabancılardan çekinince anne diye bana koşuşları da var, paha biçilemez. Oyuncakları dökerim, dışarı yollarım oynasınlar diye yine de soluğu yanımda alırlar. Minnacık bir şey canınız kadar tatlı ve bir bakıma sizin de çocuğunuz. Mükemmel olay teyzelik.

en son 5 yıl önce gördüm. ve o zaman konuştum. biraraya gelsek maksimum hoşgeldin der. hiçbir muhabbetimiz yok, garip evet.

6 teyzem var hepsiyle aram iyidir. Geçenlerde bir tanesi covid atlattı, sadece bir kere aradım o süreçte bu yüzden kötü hissediyordum. Dün uzaktaki evinden buraya geldi, yanında börek getirmiş alması için annemi çağırdı. Teyzemin asıl çağırma amacı üç çocuğuna bakarken benim çeyizim için işlediği dantelleri vermekmiş, hiçbir yeğenine yapmadı sadece bana yapmış o yüzden aramızda kalsın demiş. Ben onu unutmuşken o bana hediye hazırlıyormuş yani çok duygulandım

Öz teyzem hiç yok. Hep özenmişimdir, şöyle bir teyzoşum olsun. Adımın sonuna "-oş" ekini koysun, beraber gülelim, gezelim. Güzel anılar biriktirelim. Annemi çekiştirelim, arada gidip onda kalayım falan. İçimde ukdedir. Teyze dediğim insanlar var ama yine de bir teyzoş değiller yani. Geçen gün yakın arkadaşlarımdan birinin annesinin korona olduğunu öğrendim. Aklım çok uçuktu şu aralar, yalan yok aramayı akıl edemedim. Arkadaşım mesaj atmış, annem siz aramadınız diye üzülüyor demiş. Hemen aradım, ona hep E. Teyze derim. Kendimi tanıttım ne olur ne olmaz diye. "Aşk olsun Nisyancım bende kayıtlı numaran" dedi. Açıkladım ben de; belki rehberin silinmiştir, bir şey olmuştur o yüzden kim olduğumu belirttim diye. Sonra şu cümleleri söyledi: "Ben senin sesini nerede olsa tanırım güzel kızım. Çitlembiğim benim." Öz teyzem yerine koyabileceğim tek insan. Kuzucuklarım diye bağrına basar bizi hep. Aradığım için mutlu oldu, ağladı. Beni de ağlatacaktı. Daha sık görüşebilsek kesin teyzoşum olur. İyi ki var. :")

gorsel Teyzem 2.doz aşıyı biraz ağır atlatıyor biz de elimizden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyoruz. Attığı mesajın güzelliğine bakın. Ağladım… Tek sorun şu çorbayı ben yapmamıştım :(

Allah’ın bahşettiği tüm nimetlerin reçelini imal ederek nimet sayısını iki katına çıkarmayı misyon edinmiş varlık harikası. Hoş senelerdir nasiplenemiyoruz lakin durum bu.

iki dalağı varmış. asıl olan işlevsiz kalırsa yerine bu aksesuar dalak geçecekmiş. kadın resmen yedek parçalı doğmuş.