susmak

Çok malca şey ya ne susuyosun amk konuş.

çok güzel bi şey bu, denesenize.

çok kötü. hele sevgiliye susuyosan çok çok çok çok çok çok çok çok kötü.

muhteşem bir şey. o kadar güçlü bir çığlık ki, karşıdakinin kulak zarları yırtılır.

bir zamanlar, bir yerlerde erdem olarak görülen eylemdi. öyle olmasını ümit ediyorum en azından. bir zamanlar bir yerlerdeki en muhteşem davranış, tutum, duyguydu. peki ya şimdi? susmak; ne söylediği anlaşılmayan gürültülerin akıntısına kapılıp gidiyor. herkes bildiği her şeyi tanıştığı ilk insanın kafasından aşağı dökmek için çabalıyor. herkes konuştukça konuşuyor. oysa bilmiyor, konuşan kişi. konuştukça inandırıcılığını kaybediyor. konuştukça uzaklaşıyor anlatmaya çalıştığı konudan. duygudan. olgudan. herkes hep bir acelesi varmışçasına bir şeyleri oluruna bırakmadan konuşuyor. sevgilisini arayıp da saatlerce temennide bulunuyor birisi. bir diğeri ise tek bir bakışın, tek bir dokunuşun anlatabileceği duyguyu saatlerce konuşarak ifade edebileceğini sanıyor. paralıyor kendini. duvardan duvara vuruyor. zihnini boşaltmak uğruna debeleniyor. peki ya ben? cümleleri çalınmış bir meddah olan ben? ne yapıyorum? susuyor muyum? yoksa konuşuyor muyum? bilmiyorum açıkçası. anlık gel-gitlerim o kadar çok ki ne yaptığımı ben bile bilmiyorum. bu yüzden de tanrı'ya benziyorum. ve inanın çoğu kez o da ben gibi ne yaptığını bilmiyor diye düşünüyorum. susuyorum bazen. sustuklarım bu susuşlarımdan bir şey anlarlar diye. ben sustukça, sustuklarım da bana susarlar diye. susamanın erdemini kavrarlar diye. bazense bağırıyorum. sessiz bir çığlık oluyorum. ben, yaptığım her şeyle bütünleşip, yaptığım her şey oluyorum. kulaklarım uğulduyor. tiz bir çığlık bölüyor rüyalarımı. bir boşluğa düşen bedenim ter içinde uyanıyor. yataktan kalkıp lavaboya koşuyorum. suyu soğuğa çevirip ensemden aşağı dökülmesini sağlıyorum. ve ağlıyorum. evet, ağlıyorum. tuzlu gözyaşım ağzıma doluyor. içiyorum hafifçe. yüzümün şeklini bozmadan ağlıyorum. söyleyemediğim kelimeler mideme batıyor. ifade edemediğim her şey içime oturuyor. oysa hiçbirinin oturma izni yok. ikametgahı yok. her biri kaçak. her biri mülteci. bana iltica ediyor tüm söylenmemiş sözler. dillendirilmemiş duygular. ben mülteciler kralı oluyorum. ben soytarı oluyorum. saraylar değil meskenim. loş bir sokak saklıyor bedenimi. paçalarıma yağmur suyu bulaşıyor. ben hayata bulaşıyorum. ben hayata sataşıyorum. karşılık vermiyor bana. gecenin bir yarısı adını bilmediğim bir sokakata kafamı gökyüzüne dikip bağırıyorum; "orospu çocuğuuuuuuu!" sesim yankılanıp yüzümde patlıyor. muhatabım yok. ben yokum. varlığım; kendi hacminde kendini yok eden bir gaz kütlesinden ibaret. varlığım; yokluklara armağan olurken ben susuyorum. ve temennide bulunuyorum. diyorum ki sessizce; "umarım yazma eylemi de konuşmaktan sayılmıyordur. yoksa sol bileğimi satırla kesip de insanlığın ortasına fırlatacağım. "alın diyetiniz" diye." her şeye karşın susmak muhteşem bir güç diyorum. ergen tribinden bahsetmiyorum burada.. sevgilisine kızıp da öylesine nedenler sunmaktan ziyade susmaktan bahsetmiyorum.. kimliğin ve kişiliğin elinden alınmışken senden 9 yaş küçük bir astsubay çavuş senin yakana yapıştığında susmaktan bahsediyorum.. annenle telefonda konuşurken, canın yanarken, annen, "nasılsın oğlum?" diye sorduğunda "iyiyim" deyip susmaktan bahsediyorum burada.. tüm ağaçlar kağıt olsa tüm okyanuslar da mürekkep, sen konuştuğunda hızına yetişemeyecek tüm insanların kalem tutan elleri paramparça olacakken, sende bu kadar güç ve kelime, cümle varken susuyorsan, susabiliyorsan, işte ben buna susmak derim, diyorum.. bir kereliğine bağırdığında, elinin altındaki g-3'ün kurma kolunu çekip de 47 askerin hepsini erken terhis etme şansın varken hala ve hala hayata dair, yaşama dair, dışarıya dair bir özlemle hayata sarılmnın yansıması olan susmaktan bahsediyorum.. bahislerim şikeli artık benim.. kuş gibiyim.. yavru serçe misali umutlarım.. içimde, hep kıramadığım ve yenemediğim bir umut. ya da ümit.. ne fark eder? isim logaritmam karman-çorman.. alfabede kaç harf olduğunu unuttum zira. doğada kaç renk olduğunu.. bir günün kaç saat olduğunu ise anımsamam imkansız.. istediğim uyku sadece. öyle günlerce uyumak değil.. bir kereliğine uyku.. suskunluğun ve sessizliğin narin kollarına kendimi bırakıp da uyumak.. sonra o uyku ve susma ayininden alınıp, bir çığlık olmak.. yüzsüzlerin yüzünde, şereften bahseden şerefsizlerin kulak zarında patlamak. kulak zarlarını patlatmak!!

anne babam hakkında konuşulup üzülürsem günlerce yaptığım eylem ama tersi zamanlarda 1 dakikam susarak geçmiyorum konuşuyorum aga sürekli ya nasıl beceriyonuz şunu allah aşkına

yoruldum, susuyorsun, konusmak daha iyi.

acıktım sanırım sumak diye okudum

altından değerlidir. (bkz: söz gümüşse sükut altındır)

lan muazzam bi şey lan bu. biraz kullanın amk. şu saatte evde birine bu şekilde bağırmak istemiyorum ben lan. uyumadığımı bildiği, uyumaya çalıştığımı gördüğü halde susmayıp ''lan sus lan'' diye bağırtmayacak birilerini istiyorum bu evin içinde amk. kendiyle beraber beni de çıldırttı amına koyayım.

lan muazzam bi şey lan bu. biraz kullanın amk. şu saatte evde birine bu şekilde bağırmak istemiyorum ben lan. uyumadığımı bildiği, uyumaya çalıştığımı gördüğü halde susmayıp ''lan sus lan'' diye bağırtmayacak birilerini istiyorum bu evin içinde amk. kendiyle beraber beni de çıldırttı amına koyayım. (#642541) ''..benim evde duyduğum ses aklımda yankılananın onda biri huzur verici olsa böyle kavgacı veya kindar olmazdım.''

söyleyecek o kadar fazla şey varken susabildiğime bende şaşırıyorum.

susmak zordur, kelimelerin boğaza takılması daha zor!

ingilizce sınavındayım lise 3 olması lazım.. hikaye yazıyordum. adam sustu diyecek oldum. bütün sınav boyunca bunu düşündüm ama bulamadım. "did not speak" falan demiş olmalıyım. elin ingilizinin bu kadar muazzam bir eylem için bir kelimesi yoktu en azından birebir karşılayacak. büyük hayal kırıklığı..

var mı böyle erdemliler sözlükte

normalde konuşkan biriyim ama artık pes ettiğim zamanlar oluyor konuşmanın hiçbir şey değiştirmeyeceği zamanlar. o zaman bilinçli yaptığım bir eylem duymazdan geliyorsun ve kendini yormuyorsun... (bkz: çiçek olmak)

şimdi açsam pencereyi de beklesem... sen gelsen... olmaz ya hani, geliversen... hiçbir şey sormasan... hiçbir şey söylemesem... sussan... sussam... sussak... - cemal süreya

-özdemir asaf. --- spoiler --- bir insan olsun  olsun da burada  bir insan olsun  orada  nerede olursa olsun  bir insan  gitse olsun, kalsa olsun  giderse olan, gitmezse duran  aranır bir insan bir insanı  arar bir insanı bir insan  söylenemeyor çok şey  susmadan --- spoiler ---

konuşsam herkes benim derdim daha büyük diyecek. kendini savunacak. birkaç süslü cümleyle beni geçiştirecek. boşuna nefesimi tüketeceğim. en iyisi susmak.. boğulmak..

yapamıyorum ya kussem bile dayanamayıp arıyorum sen hayırdır diyorum ama kötü oluyor tabi bi müddet sonra kendinden ödün vermek yoruyor : /

bazen en büyük cevaptır.

en güzel trip şekli

çok sinirlendiğim durumlarda, en çok yaptığım eylem.

çok kırıldığım durumlarda, en çok yaptığım eylem.

çevremde bu aralar konuşabileceğim ' insan' ne yazikki yok. tek konuştuğum insan annem. böyle içine kapanmış bir insana büründüm. sigara ve çaya sessizliğimi aktarıyorum. derdimi onlara anlatıyorum. bazen demli bir çay bazen kaçak bir tütün.. her içime çekişimde sessiz bir çığlık atıyor ciğerlerim.. susmak dilime vurdu bu aralar.. susmadan duramıyorum.. ve ben sadece susarak özlüyorum seni..

en değerli ve etkili tepki yöntemidir..bazen de gerçekten konuşacak bir şey kalmayınca susulur işte o beteroğlu beterdir

susmak bir erdem olsaydı, tibette ki rahipler tanrı olurdu...

"korkuyor musun sen de bu çılgın sessizliğimden?"

anlatmak istediklerini susarak anlatmaya çalışmak.. anlamayacaklarını bildiğin halde susmak.. bana yakışan bu deyip susmak.. konuşsam ne olucak ki deyip daha çok susmak.. susmaya devam ediyoruz ama şunu da biliyoruz ki kimse duymuyor sustuklarımızı...

erdem olsa konuşmazdı duvarlar. (bkz: ados)

susun. sevdiğinizi belli etmeyin. acıtmadan bırakmıyorlar.

anlatımı en zengin ve kuvvetli olan kendini ifade ediş biçimi. bazen yeri gelir on saniye sessizlikte on yıl yaşlanırsın. dersin ki ağzıma sıç, vur kır dişlerimi dök ama susma. susar. susturmayın; sevdiklerinizi.

diycek biseyi olsa car car öter ama lafı yemiş cevabı da yok o yüzden susmak erdemdir yok asaletimdendir edebiyatı yapiyo. he canm tamam

türk dizilerin de değiliz gençler, uzun bakışmalara gerek yok nede olsa insanlar konuşa konuşa

dünyanın en haklı duruşudur. çünkü susan insan bilir. bazı şeyleri yaşayıp öğrenmiştir. anlatınca her şey hafifler zannettirirler, hafiflemez. insanlar sen anlatmadan seni önemsiyormuş gibi yaparlar. sen anlatınca, onlar meraklarını giderince de ilk fırsatta senden uzaklaşırlar. üstüne üstlük sen anlattığınla kalırsın. insanlar açıkları, zayıflıkları bulmayı ve yeri gelince de bulduklarını koz olarak kullanmayı severler. "her şeyi konuşarak çözebiliriz." diyenlere inat çözülmeyecek şeylerin varlığını savunuyorum. hiçbir şey eskisi gibi olmaz. yeni bir sayfa açılamaz. açılsa bile önceki sayfanın değer eksikliği insanın içine oturur. yine susmayı seçer ve idrak eder. zamanla az insan çok huzur mantığını benliğine yerleştirir. az olan insanlar da en sevdiği insanlardır. onlarla da konuşmaya gerek duymaz. bakışıyla hatta ve hatta susuşuyla bile anlaşabilir. yine susar, yine susar...

zamanını bilmeli..

eğer karşında konuştuklarını anlamadığı gibi sustuklarını da anlamayan biri varsa dünyanın en zor eylemi. anlamak, anlaşılmak ve nihayetinde anlaşabilmek umuduyla sözlük. ziyadesiyle yoruldum artık.

bağıra bağıra susmak gerek bazen, bazılarına

gerçek anlamda en iyi yaptığım şey. duymamak ve ya susmak.

karşıdaki konuşurken beklemek ve beklemek ardından ufak bi gülücük ve nakavt.

yeri geldiğinde verilen en güzel cevaptır.

duymasını bilene bir çığlıktır.

sevdiğim adam tarafından 2. kez terkedilip bu günlerde yaptığım eylem

bu aralar bolca yaptığım eylem ama bi patlarsa yanımdaki insanın vay haline konuşuyom dinlemiyorlar brnde susuyorum sonra bu oğlan niye bu niye konuşuyor niye öt beriyle konuşuyor mazhar ki canım böyle

haykıra haykıra susmak istiyorum. yoruldum artık

beni bilen bilir diye yaşıyorum artık kimseye kendimi anlatacak halim kalmadı keza anlattığımda da inanmadılar

birlikte konuşabileceğin çok insan vardır fakat sen hiç bir insanla tek bir kelime yüzünden bir saat boyunca susup ağladın mı ?? ..

(#2137782) o sustuğu dakikalarda benden bir şeyler duymak istedi sanırım. öyle boş boş suskun suskun arkası dönük neden beklemiş olabilir ki? i̇stedi ama ben konuşamadım. hiçbir şey düşünemedim ki. oysa burda onun için yazdım onlarca şey var. yazmadığım yüzlercesi. o suskunluğu sarılarak bozmak isterdim ama bu itiraftan sonra sarılmak, sarılmaya kalkışmak baya zor olurdu.

şu sıralar bir kişi için yapıyorum bunu. sabrediyorum. her şeyin farkına vardığım zamanlardan beri susuyorum ki bu da yaklaşık 10 yıl ediyor. susarken kendimi mahvediyorum ama eğer konuşursam da o kişi mahvolacak. ben bitiyorum ve tamamen bittiğimde hiçbir şey umrumda olmayacak. ben de merak ediyorum bunca yıllık suskunluktan çıkacak çığlığı.